ΣΑΝΤ ΜΑΤ
ΤΟ ΙΕΡΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ
Η ΑΤΡΟΠΟΣ ΤΩΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΩΝ
ΤΑ 3 ΠΡΩΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ
Πρώτο επίπεδο,είσοδος
Εκτυφλωτικό Φως λάμπει εσωτερικά
Και βλέπουμε υπέροχους κήπους και πανέμορφα τοπία
Αυτή είναι η περιοχή του χιλιοπέταλλου λωτού (Σαχανσντάλ Κανουάλ). Στους ναούς ανάβουμε κεριά που είναι απλώς σύμβολα του εσωτερικού Φωτός. Οι ρίσις και οι μιούνις βίωσαν αυτό το ακτινοβόλο εσωτερικό φως, αφού έκαναν μπατζάν και σιμράν και εξήγησαν τις εσωτερικές τους εμπειρίες στον κόσμο. Όσοι όμως τους διαδέχτηκαν απλώς τους μιμήθηκαν χωρίς να καταλαβαίνουν πραγματικά την εσωτερική σημασία των λεγομένων τους. Προτιμούσαν να ακολουθούν λατρευτικές τελετές με γήινα φώτα, αντί να βλέπουν το Φως του Θεού. Όταν η ψυχή εισέλθει εσωτερικά, εμφανίζονται μπροστά της χιλιάδες κήποι και πανέμορφα τοπία.
Δεύτερο επίπεδo...............
Αφού προηγουμένως απολαύσει την ομορφιά του Σαχανστάλ Κανουάλ, φτάνει στο Τρικούτι Μπουνκ (Bunk) που σημαίνει κεκλιμένο ή αντεστραμμένο. Μεταξύ Τουρίγια Παντ και Μπραχμ ή Σαχανσντάλ Κανουάλ και Τρικούτι υπάρχει μια σήραγγα που είναι γεμάτη στροφές και είναι πιο στενή από τη διάμετρο μιας τρίχας. Ο νους και η ψυχή είναι υποχρεωμένοι να περάσουν μέσα από αυτή τη σήραγγα. Αρχικά κάποιος οφείλει να πάει ίσια, μετά να κατηφορίσει και έπειτα να πάει ίσια προς τα πάνω. Ο Καμπίρ λέει ότι η ψυχή πρέπει να διασχίσει την σήραγγα που είναι στενότερη από το ένα δέκατο του πάχους μιας τρίχας. Ο νους μας όμως είναι εγκλωβισμένος σε εσωτερικές επιδιώξεις, ιδεολογίες, θρησκείες και υλικά αντικείμενα. Πως μπορεί να διασχίσει αυτή τη στενή πύλη; Στην Περσία όταν ο Καζί Ρουκνουντίν ρώτησε το Γκουρού Νανάκ για το δρόμο που οδηγεί μέσα μας, εκείνος του απάντησε ότι είναι στενότερος από το ένα δέκατο του πάχους μιας τρίχας. Πώς λοιπόν μπορεί ο νους να εισέλθει εσωτερικά; Αν ο νους δεν εκλεπτυνθεί και δεν εξαγνιστεί με τη συνεχή πνευματική εξάσκηση, δεν μπορεί να εισέλθει μέσα απ’ αυτή την πύλη.
Μόνο με τη Χάρη ενός Διδασκάλου μπορεί κάποιος να περάσει μέσα απ’ αυτή την ευθεία και στενή πύλη. Σ’ αυτό τον κόσμο, το φυσικό σώμα σκεπάζει την ψυχή και μέσα από το φυσικό σώμα υπάρχει επιπλέον το Αστρικό και το Αιτιατό σώμα. Στην Τουρίγια Παντ έχουμε Αστρικό σώμα και στο Μπραχμ Αιτιατό σώμα. Η ψυχή λοιπόν καλύπτεται απ’ αυτά τα τρία καλύμματα.
Υπάρχουν επίσης τρία είδη κάρμα: το «Σαντσίτ κάρμα» ή το κάρμα του σπόρου, το «Κριγιάμαν κάρμα» και το «Πραλάμπντ κάρμα». Καθημερινά σπέρνουμε και θερίζουμε κάρμα. Το Πραλάμπντ κάρμα συγκροτεί τη μοίρα στην παρούσα ζωή κάποιου ή το πεπρωμένο του όπως αποκαλείται, το οποίο είναι αναγκασμένος να το υποστεί στην τωρινή του ενσάρκωση. Το Σαντσίτ ή το κάρμα του σπόρου είναι, οι σε λανθάνουσα κατάσταση σπόροι που μας πιστώνονται εδώ και αναρίθμητα χρόνια από την αρχή της Δημιουργίας των Κόσμων. Γενικά, σπέρνουμε περισσότερα απ’ όσα θερίζουμε. Ακόμα και οι Θεοί (αβατάρ) έχουν κάρμα σε λανθάνουσα κατάσταση στο λογαριασμό τους. Η ψυχή είναι υποχρεωμένη να παραμείνει στο Brahm και να εξασκηθεί στην αυτοσυγκέντρωση επί μακρό χρονικό διάστημα προκειμένου να καθαρίσει αυτό το λογαριασμό. Με αυτές τις ασκήσεις, το απόθεμα του Σαντσίτ κάρμα καίγεται από τη φωτιά του Νάαμ. Το Ηχητικό Ρεύμα που αντηχεί στο Μπραχμ καθαρίζει την ψυχή απ’ όλες τις ακαθαρσίες.
Όσο βρίσκεται στον κόσμο, ο ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ έχει φυσική μορφή. Όταν αφήσουμε το Σαχανσντάλ Κανουάλ είναι παρών με τη λαμπερή Αστρική μορφή του ως Γκουρουντέβ και στις ανώτερες περιοχές είναι ο ίδιος ο Λόγος αυτοπροσώπως. Είναι απελευθερωμένος από τον κύκλο των γεννήσεων και των θανάτων. Η ομορφιά, η έκσταση και η μακαριότητα των ανωτέρων πνευματικών περιοχών και η γοητεία της Μουσικής των Σφαιρών δεν μπορεί να περιγραφεί με λόγια. Δεν υπάρχει τίποτα σ’ αυτόν τον κόσμο που να συγκρίνεται μ’ αυτή την κατάσταση.
Τρίτο επίπεδο............................
Όλη η Δημιουργία, οι άνθρωποι, οι θεοί και οι θεές της Αστρικής περιοχής, οι ρίσις και οι μιούνις δε γνωρίζουν τίποτα για το υπέροχο και θαυμαστό Αιτιατό επίπεδο. Η ευτυχία και η γαλήνη που επικρατεί στη περιοχή του Μπραχμάντ είναι απερίγραπτη. Δεν υπάρχει χοντρή ύλη ούτε γλώσσες επικοινωνίας όπως εδώ στη γη. Είναι τόσο πέρα από τα όρια της εμπειρίας μας σ’ αυτόν τον κόσμο που δεν υπάρχουν λέξεις να περιγράψουν.
Με πνευματική πειθαρχία και επίπονη εξάσκηση, το απόθεμα του Σαντσίτ ή Σπερματικού κάρμα, καίγεται από τη φωτιά του Νάαμ. Όλα τα τρία καλύμματα αποβάλλονται από την ψυχή και η ίδια εμφανίζεται ως αγνό πνεύμα που εκπέμπει Φως. Φως που έχει τη λάμψη δώδεκα ήλιων. Η ψυχή δεν είναι κάτι ασήμαντο. Είναι μια σταγόνα του μεγαλειώδους Ωκεανού του Σατνάμ. Μετά την αποβολή του Φυσικού, του Αστρικού και του Αιτιατού σώματος, η ψυχή λαχταράει να γνωρίσει το Θεό και να συγχωνευτεί με την Πηγή της. Ο Σαχίμπ λέει ότι ο Κύριος ζει μέσα μας, αλλά είναι άτυχος όποιος δεν Τον βλέπει. Ολόκληρος ο κόσμος υποφέρει από μυωπικό καταρράχτη. Ο Αμάρ Ντας λέει ότι ο υλιστής άνθρωπος είναι κουφός στη γοητεία της Μουσικής των Σφαιρών που αντηχεί εσωτερικά.
Η ακρόαση του εσωτερικού Ηχητικού Ρεύματος είναι η πανάκεια για όλα τα δεινά της ζωής. Οι άγιοι μας καθοδηγούν, αν όμως δεν ακολουθήσουμε τις οδηγίες τους, τότε κακό του κεφαλιού μας. Η Θεία Μελωδία που ηχεί στο Παρ-Μπράχμ ζωοποεί όλες τις περιοχές που βρίσκονται από κάτω του. Τίποτα σ’ αυτό τον κόσμο δεν μπορεί να συγκριθεί μ’ αυτή τη Μουσική. Κάποτε, όταν οι γιόγκις έπαιζαν κίνγκρι (μουσικό όργανο), ο Γκουρού Νανάκ τους είπε ότι το κίνγκρι που έπαιζαν είναι ανάξιο λόγου. Τους τόνισε ότι θα πρέπει να ακούν το Κίνγκρι που αντηχεί στο Παρ-Μπραχμ.
ΜΑΧΑ ΣΟΥΝΝ ΜΑΗΑ SUNN
Η ψυχή στη συνέχεια φτάνει στα όρια της περιοχής της Μάχα-Σούννα, που είναι απόλυτα σκοτεινή. Παρά το γεγονός ότι το Φως της ψυχής είναι ισοδύναμο με το Φως δώδεκα ήλιων, η ίδια δεν είναι σε θέση να υπερβεί το σκοτάδι του Τιμιρκάντ. Πολλές μεγάλες ψυχές έφτασαν σ’ αυτή την περιοχή, αλλά δεν μπόρεσαν να προχωρήσουν παρακάτω. Χωρίς τη Χάρη και το Φως του Διδασκάλου κανείς δεν μπορεί να ανηφορίσει το μονοπάτι. Οι ψυχές που ζουν εκεί δεν έχουν πρόβλημα. Βλέπουν με τη λάμψη του δικού τους Φωτός. Μια ψυχή που διασχίζει αυτή την περιοχή με τη βοήθεια ενός Τέλειου Διδασκάλου και φτάνει στο Σατς Καντ είναι πραγματικά ευλογημένη. Αντιθέτως, οι ψυχές που κολλάνε εκεί κραυγάζουν σ’ ένα Τέλειο Διδάσκαλο να τους βοηθήσει να προοδεύσουν.Δεν περνάμε ποτέ ΜΟΝΟΙ μας. Είναι απολύτως απαραίτητο να έχουμε ένα Τέλειο Διδάσκαλο για να διασχίσουμε αυτές τις περιοχές. Παρ’ όλο που η ψυχή έχει το δικό της Φως των δώδεκα ήλιων, μόνο η Χάρη και το Φως του Διδασκάλου της επιτρέπει να διαπεράσει το σκοτάδι της Μάχα Σούννα. Αυτό είναι το μεγαλείο και η ευσπλαχνία του Διδασκάλου και γι’ αυτό όλες οι Γραφές υμνούν το Γκουρού.
