ΑΡΩΜΑΤΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΙ ΑΙΘΕΡΙΑ ΕΛΑΙΑ
Η αρωματοθεραπεία είναι μια μορφή θεραπείας με τη χρήση αιθέριων ελαίων. Ο όρος "αρωματοθεραπεία" πρωτοχρησιμοποιήθηκε από τον Γάλλο χημικό Gatterfose. Αυτός έκανε έρευνα για τις θεραπευτικές ιδιότητες των αιθέριων ελαίων κατά τη δεκαετία του 1920. Η καταγεγραμμένη ιστορία της χρήσης των αιθέριων ελαίων ξεκινά από την εποχή των αρχαίων Αιγυπτίων, οι οποίοι αναγνώρισαν τις ιδιότητες των αρωματικών φυτών, και ανακάλυψαν μεθόδους απόσταξης των ελαίων από τα φυτά για να τα χρησιμοποιήσουν σε αρώματα, στη μαγειρική, για την παρασκευή αλοιφών και για την ταρίχευση των νεκρών.
Κάθε αιθέριο έλαιο έχει τις δικές του θεραπευτικές ιδιότητες οι οποίες αποδείχτηκαν με τη χρήση τους σε πόρα πολλούς ανθρώπους και ζώα,διά μέσου των αιώνων, από τους αρχαίους Αιγυπτίους και Ελληνες, στους Αραβες, μετά μέσω της Κίνας και της Ινδίας, και στη συνέχεια ήρθαν και στην Ευρώπη. Σήμερα, γίνεται αξιοσημείωτη επιστημονική έρευνα για τις ιδιότητες των διαφόρων ελαίων, ωστόσο πιστεύουμε πως οι περίπλοκοι συνδυασμοί των συστατικών που αποτελούν το έλαιο δίνουν τη μεγαλύτερη ωφέλεια. Τα αιθέρια έλαια είναι οι ουσίες που λαμβάνονται από τα λουλούδια, τα φύλλα, τον φλοιό, τις ρίζες και τους σαρκώδεις καρπούς, με διάφορες μεθόδους απόσταξης. Η μέθοδος απόσταξης που χρησιμοποιείται, ποικίλλει ανάλογα με τον τύπο του φυτού και το μέρος του φυτού που θα χρησιμοποιηθεί. Η ποιότητα του ελαίου εξαρτάται από τη μέθοδο της απόσταξης και την ποιότητα του φυτού. Οι κυριότεροι παράγοντες που επηρεάζουν την ποιότητα του ελαίου είναι η περιοχή όπου αναπτύχθηκε το φυτό και ο καιρός κατά τη διάρκεια της περιόδου ανάπτυξης του, στοιχεία που θα αντανακλώνται στην τιμή του ελαίου, όπως γίνεται με κάθε προϊόν εσοδείας.
Τα αιθέρια έλαια μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αντιμετώπιση ενός μεγάλου φάσματος αδιαθεσιών, συμπεριλαμβανομένων και των πρώτων βοηθειών, των κοινών μικροαδιαθεσιών, των ασθενειών που σχετίζονται με το στρες και των προβλημάτων του δέρματος. Έχουν μεγάλη αξία για τη φροντίδα του δέρματος, όχι απλώς για καλλωπιστικούς σκοπούς, αλλά και για να βοηθήσουν σε προβλήματα όπως: ακμή, έκζεμα, δερματίτιδα, ραγάδες και σπασμένες φλέβες. Χημικά αντίγραφα των αρωμάτων των αιθέριων ελαίων χρησιμοποιούνται ευρύτατα στα καλλυντικά του εμπορίου και την αρωματοποιία, επειδή είναι πολύ φτηνότερα. Ωστόσο αυτά δεν έχουν καμία από τις θεραπευτικές ιδιότητες ενός αγνού αιθέριου ελαίου, και μπορεί να είναι καταστρεπτικά αν χρησιμοποιηθούν σε θεραπευτική δοσολογία. Βεβαιωθείτε από τον προμηθευτή σας ότι τα έλαια που πρόκειται να προμηθευτείτε είναι αγνά και ανόθευτα και όχι συνθετικά ή αναμεμιγμένα.
Ενας αρωματοθεραπευτης θα χρησιμοποιήσει τα αιθέρια έλαια ως τμήμα ενός ολιστικού προγράμματος θεραπείας. Η διατροφή, ο τρόπος ζωής, το ψυχολογικό στρες κλπ θα ληφθούν υπόψη όταν επιλέγονται τα κατάλληλα έλαια που ταιριάζουν στο άτομο. Κατά τη διάρκεια της θεραπείας μπορούν να προταθούν καθαριστικές δίαιτες και ασκήσεις για να επιταχύνουν την θεραπεία και την ανακούφιση και υποβοηθήσουν στην εξαφάνιση των τοξινών. Παρόλο που τα έλαια που προτείνουμε θα βοηθήσουν σε περιπτώσεις κοινών αδιαθεσιών και μικροαδιαθεσιών, είναι προφανές ότι αυτά δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τις συμβουλές και την θεραπευτική αγωγή ενός ειδικού σε περιπτώσεις που η ασθένεια είναι πιο επίμονη ή πιο σοβαρή.
Εφαρμογές αιθέριων ελαίων
- Μασάζ
- Σάουνα
- Εισπνοές
- Μπάνια
- Κομπρέσες
- Αρωματισμός δωματίου
Προσοχή!
Δε συστήνουμε την εσωτερική λήψη των αιθέριων ελαίων, παρόλο που σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να το προτείνει ένας εξειδικευμένος αρωματοθεραπευτης.
Τα αιθέρια έλαια μπορεί να είναι τοξικά αν χρησιμοποιηθούν σε μεγάλες δόσεις ή αν χρησιμοποιηθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Μη χρησιμοποιείτε κανένα έλαιο καθημερινά για περισσότερο από 3 εβδομάδες κάθε φορά. Μερικοί άνθρωποι μπορεί να παρουσιάσουν αρνητική αντίδραση σε κάποιο συγκεκριμένο έλαιο, οπότε είναι προφανές ότι η χρήση του σε τέτοια περίπτωση πρέπει να διακοπεί. Χρησιμοποιήστε κοινή λογική όταν ασχολείστε με αυτές τις ισχυρές, θεραπευτικές ουσίες. Τα έλαια που πρέπει να αποφεύγονται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης είναι: βασιλικού, καμφοράς, αγριοκύμινου, κέδρου, χαμομηλιού, κανέλλας, ιεροβότανου, μάραθου, ύσσωπου, αγριοκυπαρισιού, μαντζουράνας, μύρου, μοσχοκάρυδου, ρίγανης, δυόσμου, φλισκουνιού, δεντρολίβανου, φασκομηλιάς, και θυμαριού.
Ατομα με επιληπτικό ιστορικό δεν πρέπει να χρησιμοποιούν αιθέρια έλαια από μάραθο, ύσσωπο και φασκόμηλο. Επίσης, όταν χρησιμοποιείται ιεροβότανο δεν πρέπει να γίνεται χρήση αλκοόλ διότι προκαλεί κατάθλιψη.
Ατομα με υπέρταση πρέπει να αποφεύγουν αιθέρια έλαια όπως: ύσσωπο, δεντρολίβανο, φασκόμηλο και θυμάρι.
Στην ομοιοπαθητική δεν χρησιμοποιούμε πιπέρι, ευκάλυπτο, καμφορά και μέντα.
Στα μωρά και στα παιδιά τα έλαια χρησιμοποιούνται αναλόγως με την ηλικία τους.Καλό είναι να αποφεύγουμε........................................
Τα έλαια που φτιάχνονται από μπαχαρικά, π.χ. μαύρο πιπέρι, κανέλλα, γαρύφαλλο, καθώς και όλα τα έλαια από εσπεριδοειδή, μπορεί να ερεθίσουν το δέρμα, επομένως μην τα χρησιμοποιείτε παρά μόνο αν είναι πολύ καλά διαλυμένα.
Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΕ ΑΡΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΧΡΩΜΑΤΑ
Ενα από τα παράδοξα του πολιτισμού μας είναι η αποτυχία της τεχνολογίας και της επιστήμης να απαντήσουν στα ερωτήματα του ανθρώπου και να του δώσουν λύσεις στην καθημερινότητά του, και αυτό σε επίπεδο τόσο φιλοσοφικό όσο και πρακτικό. Η μοντέρνα ιατρική επιστήμη έχει πραγματικά να μας δείξει θαύματα σε στατιστικό επίπεδο, αλλά αδυνατεί να πλησιάσει τον άνθρωπο, τον καθένα χωριστά, να τον θεραπεύσει ατομικά και να τον απαλλάξει μια για πάντα από την ασθένεια.
Ενα από τα πιο σημαντικά όμως πράγματα για τον άνθρωπο είναι η υγεία του και αυτό αποδεικνύει το γεγονός ότι ο καθένας είναι έτοιμος να δώσει πολλά από όσα έχει, έστω και για μια ελπίδα καλύτερης υγείας.
Η ιατρική όμως έχει απογοητεύσει τον άνθρωπο και αυτός με το φόβο μήπως ακολουθεί λάθος δρόμο, ολοένα και περισσότερο προσπαθεί να βρει λύση σε εναλλακτικές θεραπείες. Το πρόβλημα είναι όμως ότι οι θεραπείες αυτές δεν έχουν την επιστημονική εγκυρότητα της επίσημης ιατρικής.
Αν και η ηλικία τους είναι χιλιάδες χρόνια, ενώ η ηλικία της επίσημης ιατρικής είναι λιγότερο από έναν αιώνα, ωστόσο δεν προσφέρουν έστω και τυπικά εγγύηση επιτυχίας, γιατί δεν έχουν επιστημονικότητα, όπως μας την κληροδότησε ο ορθολογισμός.
Τελευταία όμως οι εναλλακτικές θεραπείες αποκτούν όλο και περισσότερο ενδιαφέρον και ήδη πολλοί γιατροί επιστρέφουν σ' αυτές. Σιγά-σιγά αποκτούν την επιστημονική μεθοδικότητα που τους έλειπε και όλο και περισσότεροι ασθενείς καταφεύγουν, απογοητευμένοι από την ορθόδοξη ιατρική, σε αυτές.
Οι εναλλακτικές θεραπείες βασίζονται σε μια άλλη θεώρηση του ανθρώπου και του κόσμου, αλλά η αποτελεσματικότητά τους μας κάνει έτοιμους να απορρίψουμε όσα μας διδάσκει η επίσημη επιστήμη και να ανατρέξουμε χωρίς ενδοιασμούς στην πολύ πιο πλούσια και πολύ πιο σοφή παράδοση, αυτήν που μας κληροδοτεί η ιστορία, το παρελθόν της ανθρωπότητας μέσα από μεγάλους πολιτισμούς, από παραδόσεις, από μύθους, από θρησκείες και από τρόπους ζωής.
Η χρωματοθεραπεία όπως και όλα τα είδη εναλλακτικής ιατρικής (όπως και η σύγχρονη γενετική αντιμετώπιση των ασθενειών) είναι ατομική.
Δηλαδή η αντιμετώπιση και η θεραπεία κάθε ανθρώπου είναι ιδιαίτερη περίπτωση. Κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστό ον με τις δικές του ιδιαιτερότητες σε όλα τα σώματά του. Αυτό σημαίνει ότι η υγεία και η ασθένεια πρέπει να αντιμετωπιστούν ιδιαίτερα σε κάθε άτομο.
Δεν υπάρχει μία θεραπεία για κάθε είδος ασθένειας, αλλά η θεραπεία εξαρτάται από το άτομο που ασθενεί. Αυτή είναι η βάση της παραδοσιακής ιατρικής και η μεγάλη διαφορά της από την ιατρική επιστήμη, που προσπαθεί να γιατρέψει ασθένειες και όχι ανθρώπους. Μόνο η σύγχρονη γενετική επιστήμη (που ακόμα βρίσκεται στην αρχή της) υπόσχεται να αντιμετωπίσει κάθε άνθρωπο χωριστά, επειδή διαφορετικό είναι το γενετικό υλικό σε κάθε άνθρωπο.
Η αρωματοθεραπεία και η χρωματοθεραπεία είναι δύο από αυτές τις παραδοσιακές θεραπευτικές μεθόδους. Οι βάσεις τους είναι πολύ απλές, όσο απλή είναι και η κοσμοθεώρηση της παράδοσης. Το θεμέλιό τους είναι η θεώρηση του ανθρώπου με εντελώς διαφορετικό τρόπο απ' ότι μας λέει η επιστήμη.
Σύμφωνα μ' αυτήν, πέρα από το φυσικό σώμα υπάρχουν και άλλα λεπτότερα σώματα που διαφεύγουν γενικά των αισθήσεών μας. Το φυσικό σώμα του ανθρώπου το περιβάλλει το λεγόμενο αιθερικό σώμα, ηλεκτρομαγνητικής φύσης, με μέγεθος λίγο μεγαλύτερο του φυσικού. Ακόμα λεπτότερα είναι το ενεργειακό σώμα (ή πρανικό, από τη λέξη πράνα=ενέργεια), υπεύθυνο για τη λήψη και την αποβολή ενέργειας από τον οργανισμό, το συγκινησιακό ή αστρικό σώμα, όπου βρίσκονται τα συναισθήματα, θετικά ή αρνητικά, το κατώτερο και το ανώτερο νοητικά σώματα που αναλαμβάνουν την ανθρώπινη νόηση, από τις κατώτερες εγωιστικές σκέψεις μέχρι τα ιδεώδη και τις αξίες και τέλος το διαισθητικό ή βουδικό σώμα (βούδι=φως, διαίσθηση) και το άτμα. Τα δύο τελευταία σώματα δεν είναι ενεργοποιημένα στον άνθρωπο, αλλά από ό,τι λένε οι παραδόσεις, θα ενεργοποιηθούν στο μέλλον.
Τα πρώτα σώματα πέραν του φυσικού είναι δυνατόν να γίνουν ορατά στο μάτι, είτε μέσω της εξάσκησης του παρατηρητή, είτε μέσω ειδικών τεχνικών και συσκευών που χρησιμοποιεί και η χρωματοθεραπεία.
Ο αιθέρας, το πρανικό σώμα και ακόμα το αστρικό και το νοητικό αποκαλύπτουν, ανάλογα με την κατάσταση, το χρώμα και τις αποχρώσεις τους, την κατάσταση της υγείας του ανθρώπου από το φυσικό μέχρι το νοητικό του σώμα.
Αν ονομάζαμε όλο αυτό το περίβλημα του ανθρώπινου οργανισμού αύρα, τότε αυτή διαφέρει σημαντικά από άνθρωπο σε άνθρωπο για τον διορατικό που μπορεί να τη δει.
Πέρα από τα 7 συστήματα και όργανα του φυσικού σώματος που γνωρίζει και μελετά η ιατρική επιστήμη, υπάρχουν 7 άλλα όργανα που ανήκουν στο πρανικό σώμα και βρίσκονται κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης, από τη βάση της (κόκκυγας) μέχρι την κορυφή του κρανίου.
Αυτά ονομάζονται τσάκρα και είναι πολύ σημαντικά για τη σωστή λειτουργία του οργανισμού σε όλα τα επίπεδα, γιατί απορροφούν την ενέργεια από το περιβάλλον και την κατανέμουν στον οργανισμό. Η σωστή λειτουργία τους είναι βάση για την ισορροπία στον οργανισμό και την καλή υγεία.
Εκτός από τα επτά κύρια τσάκρα υπάρχουν και άλλα δευτερεύοντα τσάκρα, ο αριθμός των οποίων φτάνει τις πολλές εκατοντάδες, με πιο σημαντικά αυτά που βρίσκονται στα χέρια, στα πέλματα και στα γόνατα.
Τόσο τα χρώματα όσο και τα αρώματα επιδρούν σε αυτά τα πιο λεπτά σώματα του ανθρώπου και στα τσάκρα. Σύμφωνα με την παραδοσιακή θεώρηση (και αυτή είναι η πρώτη διαφορά με την ορθόδοξη ιατρική), οι ασθένειες προδιαγράφονται στα εξωτερικά στρώματα της αύρας πριν εμφανιστούν στα πιο πυκνά σώματα και τελικά στο φυσικό σώμα. Η θεραπεία της αύρας μπορεί να εμποδίσει την εμφάνιση της ασθένειας στο υλικό επίπεδο.
Η άλλη σημαντική διαφορά των παραδοσιακών μορφών θεραπείας είναι η σημασία του θεραπευτή.
Ο θεραπευτής δεν χειρίζεται απλώς τεχνικές, όπως στη σύγχρονη ιατρική, αλλά έχει ενεργό ρόλο. Το ποιόν του θεραπευτή, οι ηθικές του βάσεις, οι προθέσεις του και οι ψυχικές του δυνάμεις είναι πολύ σημαντικές για τη θεραπεία. Μια αρνητική σκέψη διαταράσσει τις ενέργειες και προκαλεί βλάβη στο ενεργειακό σώμα του ασθενή. Μια θετική σκέψη αντίθετα συντονίζεται και βοηθά τη θεραπευτική δράση των μέσων που χρησιμοποιεί.
Οι παραδοσιακές θεραπείες είναι κραδασμικές, ή ενεργειακές. Χρησιμοποιούν δηλαδή τις δονήσεις, ή την ενέργεια που εκπέμπουν κάποια υλικά, όπως τα αρώματα ή τα χρώματα, για να επιδράσουν στο ενεργειακό σώμα του ανθρώπου και στα τσάκρα, επαναφέροντας τη σωστή λειτουργία τους.
Ο θεραπευτής μπορεί να μην αγγίξει καθόλου το σώμα του ασθενούς ή μπορεί να συμπεριλάβει στοιχεία παραδοσιακής θεραπείας σε μία σωματικού τύπου θεραπεία, όπως είναι το μασάζ.
ΤΟ ΑΡΩΜΑ ΣΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Η ζωτική ενέργεια των φυτών είναι κάτι αόρατο και άπιαστο. Αυτή την ενέργεια μπορούμε να απομονώσουμε σ' εκείνο που ονομάζουμε αιθέριο έλαιο του φυτού. Αυτά τα αιθέρια έλαια, όταν εξαχθούν με κατάλληλη διαδικασία από το φυτό, μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε στην αρωματοθεραπεία.
Κάθε αιθέριο έλαιο, ανάλογα με την αιθερική του ιδιαιτερότητα, μπορεί να επιδράσει με συγκεκριμένο τρόπο και με συγκεκριμένο θεραπευτικό αποτέλεσμα στα διάφορα μέρη ή λειτουργίες του σώματος.
Η ενεργειακή αρωματοθεραπεία κάνει χρήση των αιθέριων ελαίων, για να επενεργήσει στο αιθερικό και ενεργειακό σώμα. Για να το πετύχει αυτό, χρησιμοποιεί τις λεπτές κραδασμικές ενέργειες των αιθέριων ελαίων και όχι τις κοινά αποδεκτές φυσικές τους ιδιότητες (χημική σύνθεση).
Η αρωματοθεραπεία επιδρά στο αιθερικό ή στο ενεργειακό σώμα, με σκοπό να θεραπεύσει το φυσικό.
Χάρη στις έρευνες των τελευταίων δεκαετιών, γνωρίζουμε τις φυσικές ιδιότητες και τη δράση των αιθέριων ελαίων, τη σύστασή τους, τη δράση εναντίον συγκεκριμένων βακτηριδίων και ιών, το πώς εισέρχονται στην κυκλοφορία του αίματος και με ποιο μηχανισμό δρουν στο φυσικό επίπεδο.
Ακόμα, αποκτήσαμε μερικά στοιχεία για την επίδρασή τους στον εγκέφαλο. Τα αιθέρια έλαια ήταν η βάση των σκευασμάτων για ιατρικούς και θεραπευτικούς σκοπούς σε όλους τους μεγάλους πολιτισμούς. Μπορούμε να μελετήσουμε τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιήθηκαν τα φυτά στο παρελθόν σε διάφορους λαούς, στις σαμανικές παραδόσεις, την τέχνη, τη θρησκεία, τους μύθους. Μπορούμε να μελετήσουμε τα ίδια τα φυτά και να μάθουμε πολλά από τις ιδιότητές τους.
Υπάρχει μια τολμηρή θεωρία του Marcel Lavabre, σύμφωνα με την οποία τα φυτά έχουν ένα είδος συλλογικής μνήμης και θυμούνται με ποιους τρόπους χρησιμοποιήθηκαν από τον άνθρωπο στο παρελθόν και αυτή η μνήμη ενδυναμώνεται κάθε φορά που τα χρησιμοποιούμε για τον ίδιο σκοπό.
Η θεωρία αυτή συμβαδίζει με τη θεωρία των μορφογενετικών πεδίων.
Στο δυτικό κόσμο, από τον 19ο αιώνα οι φαρμακοποιοί άρχισαν να παράγουν χημικά σκευάσματα, απομιμήσεις των αιθέριων ελαίων μόνο ως προς την υλική σύσταση, που δεν μπορούσαν όμως να μιμηθούν τις αιθερικές και ενεργειακές ιδιότητες. Τα σκευάσματα αυτά είναι βέβαια πιο φθηνά στην παραγωγή, αλλά αποτελεσματικά μόνο σαν αρώματα και όχι στην ενεργειακή θεραπεία.
Στη σωματική θεραπεία, τα αιθέρια έλαια εισέρχονται στην κυκλοφορία του αίματος και έχουν εμφανή αποτελέσματα στο φυσικό σώμα.
Στην ενεργειακή αρωματοθεραπεία όμως χειριζόμαστε τα έλαια με εντελώς διαφορετικό τρόπο.
Ο παραδοσιακός αρωματοθεραπευτής εργάζεται με πολύ αραιά διαλύματα αιθέριων ελαίων, περίπου 3% ή ακόμη αραιότερα μέχρι 0,5%.
Θεωρητικά λοιπόν δεν θα έπρεπε να υπάρχει καμία επίδραση στο σώμα. Η δράση όμως των αιθέριων ελαίων δεν στηρίζεται στη φυσική και τη χημική τους σύσταση, αλλά στις ενεργειακές τους ιδιότητες οι οποίες δεν ελαττώνονται με την αραίωση.
Οπως συμβαίνει και στην ομοιοπαθητική, τα αιθέρια έλαια μεταφέρουν τους κραδασμούς των φυτών από τα οποία προέρχονται και αυτή την ενέργεια είναι που χρησιμοποιούμε. Η δράση των αιθέριων ελαίων είναι ποιοτική και όχι ποσοτική.
Είναι σημαντικό να χρησιμοποιούμε τη σωστή διάλυση αρώματος και να γνωρίζουμε ότι υπερβολική δόση ή συμπύκνωση μπορεί αντί για θετικό, να έχει αρνητικό αποτέλεσμα.
Η εργασία με τα αιθέρια έλαια ακολουθεί μερικούς βασικούς κανόνες.
Πρώτα απ' όλα ο θεραπευτής πρέπει να γνωρίζει τους κανόνες ασφάλειας για τη χρήση των ελαίων, γιατί υπάρχουν αιθέρια έλαια που είναι επικίνδυνα, ειδικά όταν χρησιμοποιηθούν σε ευαίσθητα άτομα.
Δεύτερον, τα διαλύματα πρέπει να είναι πολύ αραιά, γιατί έτσι αυξάνεται η ενεργειακή δράση του ελαίου. Τρίτον, πρέπει να δοθεί προσοχή στην καλή ποιότητα των αιθέριων ελαίων, να είναι καθαρά και παρασκευασμένα με όλες τις προφυλάξεις, ώστε να μην καταστραφεί η ενεργειακή τους σύσταση.
Τέταρτον, απαιτούνται αγνές προθέσεις και υγιής ηθική από τον θεραπευτή.
Τα αιθέρια έλαια είναι ουσίες πολύ πτητικές.
Εξατμίζονται πολύ γρήγορα. Με βάση το δείκτη πτητικότητάς τους, διακρίνουμε τα αιθέρια έλαια σε τρεις κατηγορίες: τις υψηλές νότες, που είναι τα πλέον πτητικά έλαια και ενεργούν σχεδόν άμεσα με αναζωογονητικό τρόπο, τις μεσαίες νότες, με μέτρια πτητικότητα, που επιδρούν στις λειτουργίες του σώματος (π.χ. χώνεψη) και τις χαμηλές νότες, που είναι τα λιγότερο πτητικά και έχουν δράση χαλάρωσης και ηρεμίας.
Βλέπουμε ότι η διάκριση σε "νότες" ακολουθεί τη θεωρία περί κραδασμών, συχνοτήτων και ενέργειας.
Μία άλλη ταξινόμηση των αιθέριων ελαίων είναι με βάση το τσάκρα στο οποίο επιδρούν, δηλαδή με το οποίο συντονίζεται η συχνότητα της ενέργειάς τους.
Τα αιθέρια έλαια που επιδρούν στο πρώτο τσάκρα (Μουλαντάρα) είναι αυτά που προσγειώνουν, που ενδυναμώνουν. Τα περισσότερα έχουν κοκκινωπό χρώμα και ανάμεσά τους βρίσκουμε το μύρο, το πατσουλί, το βετιβέρ, το λιβάνι, το ροδόξυλο και το ελεμί.
Στο δεύτερο τσάκρα (Σβαδιστάνα) επιδρούν αρώματα με πιο αραιό χαρακτήρα και με ιδιότητες αναπαραγωγικές και δημιουργικές. Ανάμεσά τους είναι το γιασεμί, το τριαντάφυλλο, το σάνταλο.
Στο τρίτο τσάκρα του ηλιακού πλέγματος (Μανιπούρα), τα πιο σημαντικά είναι το κυπαρίσσι και το βετιβέρ, που αφορούν τον ψυχολογικό κόσμο.
Στο τέταρτο τσάκρα της καρδιάς (Αναχάτα) επιδρά το τριαντάφυλλο, το περγαμόντο και η ινούλα και το μελισσόχορτο. Επίσης το γιασεμί. Τα αρώματα αυτά έχουν σχέση με ελεγμένα συναισθήματα και με το νοητικό.
Στο πέμπτο τσάκρα του λαιμού (Βισούδι) ανήκουν αρώματα με μπλε χρώμα, που σχετίζονται με τον ανώτερο νου, το λόγο. Το γερμανικό άκι, το αγγλικό χαμομήλι ανήκουν εδώ. Ακόμα επιδρά και το μύρο.
Στο έκτο τσάκρα του μετώπου (Αγνα) έχουμε να κάνουμε με την ενόραση και τη διαίσθηση. Εδώ επιδρά το δεντρολίβανο, το κυπαρίσσι, το ελίχρυσο και το θυμάρι.
Στο έβδομο τσάκρα της κορυφής (Σαχασράρα) έχουμε αρώματα που αντιστοιχούν και σε άλλα τσάκρα, το γιασεμί και το τριαντάφυλλο, όπως επίσης και το σανταλόξυλο και η λεβάντα. Επίσης αναφέρεται και το λιβάνι με την ιδιότητά του να μας συνδέει με το θείο. Ακόμα το ροδόξυλο και το ελεμί.
ΤΑ ΚΥΡΙΟΤΕΡΑ ΑΡΩΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥΣ
Βασιλικός: Βαρυστομαχιά, Ωτίτιδες, Ημικρανία, Σπασμοί, Ασθμα, Κρυολόγημα, Τόνωση.
Δεντρολίβανο: Δυσκοιλιότητα, Διάρροια, Τυμπανισμός, Πέτρες της χολής, Αρθρίτιδες, Ρευματισμοί, Παχυσαρκία, Ασθμα, Βρογχίτιδα, Πληγές.
Γαρίφαλο: Διάρροια, Δυσπεψία, Ιγμορίτιδα, Πονόδοντος, Ασθμα, Νευραλγίες, Βρογχίτιδα, Πλευρίτιδα, Ιλαρά.
Ευκάλυπτος: Διάρροια, Κρυολόγημα, Αρθρίτιδα, Νευραλγίες, Ασθμα, Βρογχίτιδα, Ερπης, Πληγές, Αγριοκυπαρίσσι Τόνωση Κυκλοφορικού, Τυμπανισμός, Δυσπεψία, Αιμορροϊδες, Ρευματισμοί, Ακμή, Εκζεμα, Δερματίτιδες.
Γιασεμί: Γέννα, Αναπνευστική Δυσκολία, Βήχας, Βραχνάδα, Δερματίτιδα Ιεροβότανο Υπέρταση, Βράχνιασμα, Γυναικολογικά προβλήματα, μολύνσεις δέρματος.
Καμφορά: Τυμπανισμός, Δυσκοιλιότητα, Αναπνευστικά, Ακμή, Εγκαύματα, Πληγές.
Κανέλα: Τυμπανισμός, Κολικοί, Βήχας, Τόνωση Δέρματος
Λεμόνι: Αναιμία, Κιρσοί, Υπέρταση, Λαρυγγίτιδα, Αρθρίτιδα, Ρευματισμοί, Παχυσαρκία, Ασθμα, Ερπης, Ρυτίδες.
Λεβάντα: Υψηλή Πίεση, Ταχυπαλμία, Ωτίτιδες, Ημικρανία, Ρευματισμοί, Κυτταρίτιδα, Ακμή, Εκζεμα, Δερματίτιδα.
Σάνταλο: Κολικοί, Διάρροια, Γαστρίτιδα, Ναυτία, Μολύνσεις Δέρματος, Συνάχι, Βήχας, Λαρυγγίτιδα.
Περγαμόντο: Κολικοί Στομάχου, Τυμπανισμός, Δυσπεψία, Αναπνευστικά, Αμυγδαλίτιδα, Βρογχίτιδα, Ακμή, Ερπης.
Μαντζουράνα: Υψηλή Πίεση, Δυσκοιλιότητα, Εντερικοί Σπασμοί, Πονοκέφαλος, Μυϊκοί Πόνοι, Σπασμοί, Ασθμα, Συνάχι.
Μύρο: Διάρροια, Τυμπανισμός, Ανορεξία, Αιμορροϊδες, Αφθα, Στοματίτιδες, Φλεγμονές, Πληγές.
Πτιγκρέιν: (Φύλλα Νεραντζιάς) Ακμή, Οίδημα.
Μέντα: Κρυολόγημα, Πονοκέφαλος, Ημικρανία, Ιγμορίτιδα, Βρογχίτιδα, Συνάχι, Βήχας.
Νερόλι: (Ανθη Νεραντζιάς) Διάρροια, Τυμπανισμός, Τόνωση Δέρματος, Ταχυπαλμία.
Φασκόμηλο: Διουρητικό, Πόνοι Αρθρώσεων, Ρευματισμοί, Παχυσαρκία, Πληγές, Τόνωση Δέρματος
Πεύκο: (βελόνες) Πέτρες στη Χολή, Κυστίτιδα, Νεφρά, Μολύνσεις του Αναπνευστικού, Ασθμα, Βρογχίτιδα, Γρίπη.
Κέδρος: Κυστίτιδα, Ακμή, Πιτυρίδα, Συνάχι.
Τρίτη 8 Ιανουαρίου 2013
ΒΕΛΟΝΙΣΜΟΣ
ΜΕΡΙΚΑ ΒΑΣΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΒΕΛΟΝΙΣΜΟ
Κάθε μεσημβρινός έχει συγκεκριμένα σημεία. Έτσι υπάρχουν μεσημβρινοί με λίγα σημεία και άλλοι με πολλά σημεία. Τα κλασικά σημεία κάθε πλευράς του σώματος είναι όσες και οι μέρες του έτους, δηλαδή 365. Όμως τις τελευταίες δεκαετίες με τα σύγχρονα ηλεκτρονικά μέσα, ανιχνεύτηκαν και άλλα σημεία κυρίως εκτός μεσημβρινών ή καθαρώς αντανακλαστικά σημεία. Έτσι σήμερα το σύνολο των σημείων βελονισμού του σώματος ανέρχεται περίπου σε περισσότερα από 1500. Βέβαια πολλά από αυτά έχουν δράση παρόμοια με τα υπόλοιπα. Έτσι περιοριζόμαστε στην πράξη σε λίγες εκατοντάδες σημεία.
Η εισαγωγή της βελόνας στα ειδικά αυτά σημεία, έχει στόχο να ελαττώσει το πλεόνασμα ενέργειας ή να αυξήσει την ελλιπή ενέργεια ή τέλος να μετακινήσει την ενέργεια ανάλογα με τις ανάγκες του οργανισμού. Γι’ αυτό λέμε, ότι ο βελονισμός οδηγεί τον οργανισμό στο φυσιολογικό επίπεδο, αφού τον βοηθάει να ρυθμίσει την ενέργειά του. Αυτός είναι ο λόγος που μιλάμε για ενεργειακή και φυσική ιατρική, χωρίς παρενέργειες. Είναι η μόνη μέθοδος που δρα καταλυτικά στη μικροκυκλοφορία του οργανισμού, από όπου αρχίζουν οι πύλες της ανταλλαγής της ύλης. Αυτό αποτελεί ένα από τα μυστικά της ζωής, στο παιχνίδι ύλης και ενέργειας (κτιστό σύμπαν).
Αν δεν υπήρχαν οι φυσικοί μηχανισμοί αυτοθεραπείας και
ανάπλασης, δεν θα υπήρχαν άνθρωποι στον πλανήτη γη του
δικού μας ηλιακού συστήματος σε αυτό το άκρο του σπειροειδή γαλαξία μας.
Όταν λοιπόν μία σωματική λειτουργία διαταράσσεται, τότε ορισμένα δερματικά σημεία του σώματος του πάσχοντος, αλγούν αυτόματα ή μετά από δακτυλική πίεση. Τα σημεία που αλγούν είναι σημεία βελονισμού και βρίσκονται πάνω σε εκείνους τους μεσημβρινούς, οι οποίοι συνδέονται με το όργανο που παρουσιάζει διαταραχή.
Η μέθοδος νέου κρανιοβελονισμού κατά Yamamoto εφαρμόζεται και εδώ στη Θεσσαλονίκη από εμάς. Είναι ένα ολοκληρωμένο σύστημα θεραπείας διαφόρων παθήσεων με τη χρήση συγκεκριμένων και κατάλληλων σημείων (μικροσύστημα κεφαλής). Τα σημεία της μεθόδου Yamamoto φαίνονται αμέσως παραπάνω.
Τα επώδυνα σημεία του δέρματος και σημεία βελονισμού, τα ταύτισε ο νομπελίστας Δρ. MELZACK με τα σημεία «σκανδάλης» της δικής του θεωρίας, αλλά αυτό εμπεριέχει σφάλμα, δηλαδή δεν είναι απόλυτα αληθές. Ένας έμπειρος βελονιστής βρίσκει εύκολα τα σημεία βελονισμού, ενώ ένας άπειρος χρειάζεται τη χρήση ανιχνευτού. Με τους ηλεκτρονικούς ανιχνευτές ανευρίσκονται τα σημεία βελονισμού ή οι ενεργειακοί κόμβοι, από το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τους, που είναι η ελάττωση της ηλεκτρικής αντίστασης του δέρματος σε σχέση με το γειτονικό δέρμα.
Ακόμα, είναι πασίγνωστη η δυνατότητα των σημείων βελονισμού να φωτογραφηθούν, με την ειδική απεικόνιση KIRLIAN. Το ζεύγος KIRLIAN, ανακάλυψε το 1939 τη μέθοδο φωτογράφησης της αύρας, του ενεργειακού πεδίου, που φέρει το όνομά τους. Όταν παρεμβληθεί μέσα σε ηλεκτρικό πεδίο μεγάλης συχνότητας ένα ανθρώπινο τμήμα, παρατηρείται γύρω του ένα λαμπερό περίγραμμα, κυρίως ιώδες, το οποίο τρεμοσβήνει. Φωτοστέφανο!
ΙΣΤΟΡΙΑ
Ο βελονισμός πρωτοεμφανίστηκε στη Κίνα τουλάχιστον πριν από πέντε χιλιάδες χρόνια. Χρησιμοποιείται μάλιστα σήμερα στα πλαίσια της ιατρικής φυσικών μεθόδων θεραπείας.
Η βελονοθεραπεία ως εμπειρία και ως εφαρμοσμένη θεραπευτική μέθοδος έφτασε στην Ευρώπη μαζί με το μετάξι, την πυξίδα, την τυπογραφική τέχνη και την πυρίτιδα, πολλούς αιώνες πριν γεννηθούμε εμείς. Όμως τότε δεν ήταν κατάλληλο το έδαφος για την εξάπλωση της αποτελεσματικής αυτής θεραπευτικής μεθόδου.
Υπάρχει όμως και κάτι παράδοξο. Πριν 35 χρόνια βρέθηκε στους παγετώνες των Άλπεων, στο έδαφος της Αυστρίας ένα πτώμα ανδρός που ζούσε πριν 5.000 χρόνια. Πάνω σ' αυτό οι παλαιοντολόγοι ανακάλυψαν με έκπληξη, ότι του είχε εγφαρμοσθεί βελονισμός στη ράχη με οξυκόρυφες βελόνες, αλλά από πέτρα! Απλά στην Ευρώπη δεν είχε συνέχεια, όπως στην Κίνα.
Το 1995 ο καθηγητής της ιστορίας της ιατρικής στο πανεπιστήμιο των Αθηνών κύριος Πουρναρόπουλος έκανε μία εισήγηση, όπου υποστήριξε, ότι ο μυθικός Ηρακλής τραυματίστηκε σε ένα άθλο του στο ύψος της Τραπεζούντας 1700 χλμ από τη Θεσσαλονίκη και 1100 χλμ. από την Κωνσταντινούπολη, πόλεις που τότε δεν υπήρχαν. Μετά τον τραυματισμό του έφυγε για τη λίμνη της Ακίδος, ακόμα πιο ανατολικά για να υποβληθεί σε βελονισμό!
Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, ο βελονισμός μπήκε πολύ νωρίς σε επιστημονική βάση. Σύμφωνα με αρχαιολογικές εκτιμήσεις, το αρχαίο και κλασικό σύγγραμμα βελονισμού και εσωτερικής ιατρικής του Κίτρινου Αυτοκράτορα, γνωστό σαν “HUANG DI NEI CHING” γράφτηκε πριν 22 αιώνες. Η διαχρονικότητα, η συνέχεια και η αποτελεσματικότητα κάνουν τη μέθοδο θεραπείας με βελονισμό αξιοθαύμαστη.
Στον εικοστό αιώνα υπήρξε ραγδαία διάδοση του βελονισμού. Το 1949 ο Μάο Τσε Τουγκ έγινε ισχυρός άνδρας της Κίνας, επειδή στο δρόμο για την εξουσία χρησιμοποίησε και το βελονισμό. Δηλαδή υποχρέωνε τους στρατιώτες του σε καθημερινό βελονισμό, κυρίως ενός σημείου πιο κάτω από το γόνατο(Σ36), για να ανταποκριθούν στις αναγκαίες εξαντλητικές πορείες μέσα στην αχανή χώρα.
Όμως την ίδια εποχή στην Ευρώπη, παράλληλα με την ανασυγκρότηση των κρατών μετά τη λαίλαπα του Β΄ παγκόσμιου πολέμου, πρωτοεμφανίζονται επιστημονικές εταιρείες βελονισμού, κυρίως στη Δ. Γερμανία, την Αυστρία και τη Γαλλία.
Στις άλλες χώρες καθυστέρησε κάπως η επιστημονική συγκρότηση του βελονισμού. Μόλις το 1968 ιδρύουν Σύλλογο Βελονισμού οι Ιταλοί ιατροί και το 1972 οι Φιλανδοί. Όμως το 1973 είναι η χρυσή χρονιά του βελονισμού. Πρόκειται για τη χρονιά που η εσωστρεφής και κομμουνιστική Κίνα ανοίγει τις πύλες της στη δύση, με το ταξίδι του Νίξον στο Πεκίνο.
Έτσι διαδίδεται ο βελονισμός στις ΗΠΑ, τον Καναδά και την Αυστραλία. Τότε αναγκάζονται οι Σοβιετικοί κυρίως οι Ρώσοι να ασχοληθούν σοβαρά με το βελονισμό, για να μη χάσουν το τρένο. Το 1975 ο Ρώσος καθηγητής Γοϊδέγκο ιδρύει μεγάλη κρατική κλινική στη Μόσχα, όπου εκπαιδεύει σεβαστό αριθμό γιατρών στα μυστικά του βελονισμού. Οι γιατροί αυτοί στέλνονται στη συνέχεια στα πέρατα της αχανούς χώρας με στόχο τη δημιουργία νέων «φυτωρίων».
Από τα παραπάνω γίνεται αντιληπτό, ότι ήταν φυσικό να εξαπλωθεί ο βελονισμός στη δυτική και ανατολική Ευρώπη. Από τότε λοιπόν εφαρμόζεται σε δεκάδες χιλιάδες ιδιωτικά ιατρεία και σε εκατοντάδες νοσοκομεία. Στην Αυστρία μάλιστα, αυτή τη μικρή ορεινή και πανέμορφη χώρα της κεντρικής Ευρώπης, ο βελονισμός αποτελεί παράδοση και σήμερα γίνεται ήδη αποδεκτός από τα ασφαλιστικά ταμεία.
Την ίδια εποχή, Έλληνες γιατροί, που βλέπουν μπροστά, ενδιαφέρονται για το βελονισμό και βρίσκουν δρόμους πρόσβασης. Δημιουργούνται στην Ελλάδα επιστημονικές εταιρείες βελονισμού και γίνονται αργά, αλλά σταθερά βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση. Στις 21.02.1980 το Υπουργείο Υγείας με αριθμό πρωτοκόλλου 547/1191, που ισχύει μέχρι σήμερα, αποφάσισε τα εξής:
«
Η εφαρμογή του βελονισμού θα γίνεται αποκλειστικά από γιατρούς εκπαιδευμένους στο βελονισμό και όχι από μη γιατρούς, οποιοδήποτε άλλο επάγγελμα υγείας και αν κάνουν».
Σήμερα στην Ελλάδα, γύρω στους χίλιους γιατρούς ασκούν το βελονισμό ως ιατρική πράξη. Αυτός είναι ο λόγος που σήμερα γνωρίζει τόσο επιτυχία στη χώρα μας και εμφανίζεται πλέον τόσο συχνά στα τηλεοπτικά μέσα. Άλλωστε τίποτε δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο στην ραγδαία πλέον εξάπλωσή του, αφού η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας αναγνωρίζει και προωθεί τη μέθοδο του βελονισμού και το ίδιο κάνει φυσικά και η Ενωμένη Ευρώπη.
IΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ
Οπως ξέρετε όλοι, το κύριο εργαλείο βελονισμού ήταν, και εξακολουθεί να είναι, η βελόνα. Θα αρχίσουμε λοιπόν με μια σύντομη ιστορική ανασκόπηση της εξέλιξης της βελόνας.
Κατά την Παλαιολιθική Εποχή, 500.000 χρόνια πριν, o HOMO ERECTUS (όρθιος άνθρωπος) ήταν φυτοφάγος. Αργότερα, πριν από 35.000 χρόνια, εμφανίστηκε στην γη ο HOMO SAPIEΝS (σοφός άνθρωπος) ο οποίος κυριάρχησε στον πλανήτη μας χρησιμοποιώντας την λογική του. Η ανάγκη της επιβίωσης τον ώθησε να κατασκευάσει διάφορα "εργαλεία" για να επεξεργαστεί την τροφή του και να προασπίσει την ζωή του. Στράφηκε λοιπόν προς στη φύση, η οποία του έδινε την εποχή εκείνη ως πιό πρόχειρα και άφθονα υλικά την πέτρα και το ξύλο. Το ξύλο όμως, είναι ένα υλικό που δεν αντέχει στο χρόνο, εν αντιθέσει προς την πέτρα. Ετσι, οι μαρτυρίες του μακρυνού αυτού παρελθόντος αφορούν τα λίθινα εργαλεία.
Η πέτρα όμως, δεν παύει να είναι ένα εύθραυστο υλικό, και κατά την διαδικασία της κατεργασίας των λίθινων εργαλείων αποσπόνταν οξύαιχμα θραύσματα, παρασχίδες τα οποία τύχαινε να προκαλούν πολλές φορές μικροτραυματισμούς στον άνθρωπο. Αυτοί οι τυχαίοι τραυματισμοί δεν περνούσαν απαρατήρητοι διότι σίγουρα συνοδεύονταν από κάποιο πόνο ή κάποια μικρή αιμορραγία.
Η επίσημη λοιπόν ιστορική άποψη, είναι ότι ο πρωτάνθρωπος παρατήρησε ότι τυχαία τρυπήματα σε διάφορα σημεία του σώματος του, θεράπευαν κάποιο πόνο ή πρόβλημα σε κάποιο άλλο σημείο του σώματός του. Αρχισε λοιπόν, να μιμείται το τυχαίο και να κατασκευάζει ο ίδιος τέτοια οξύαιχμα λίθινα εργαλεία τα οποία αποτέλεσαν τις αρχέγονες θεραπευτικές βελόνες.
Αυτές οι πέτρινες βελόνες ονομάζονται "Bian". Ηταν δε, πέτρες σφαιρικές ή οβάλ κατά το ένα άκρο τους για να μπορούν να κρατιούνται, ενώ το άλλο άκρο τους κατέληγε σε πυραμοειδώς οξύαιχμη ακμή, για να μπορεί να τρυπάει το σώμα. Το 1963 ανασκάφθηκε στην Μογγολία ένα τέτοιο "Bian" του οποίου η ηλικία εκτιμήθηκε σε 10.000 - 4.000 χρόνια, είναι δε 4,5 cm μήκους. ’λλωστε, και στην Β.Κίνα έχει ανασκαφθεί ένας βράχος όπου είναι λαξευμένη μια μυθική μορφή μισό πουλί, μισός άνθρωπος, η οποία κρατάει ένα τέτοιο "Bian", έτοιμη να θεραπεύσει έναν ασθενή.
Εχουμε επίσης, και γραπτές αναφορές σε διάφορα αρχαία βιβλία. Στο γεωγραφικό βιβλίο " SHAN - HAI - JIN" (κλασσική πραγματεία για βουνά και θάλασσες γραμμένο πριν 2.000 χρόνια) αναφέρεται ότι τα βουνά "Κάου" περιέχουν νεφρίτη κατάλληλο για κατασκευή λιθοβελονών. Στο βιβλίο "SHUO - WEN - CHIC - CHI" (αναλυτικό λεξικό χαρακτήρων 206 π.Χ. - 220 μ.Χ) περιγράφεται και η χρήση τους.
Ετσι λοιπόν, πιστεύεται επίσημα ότι οι πρώτες βελόνες ήταν λίθινες. Αργότερα, χρησιμοποίηθηκαν και άλλα υλικά, όπως κόκκαλα ψαριών, Βaboo, κεραμικό και πορσελάνη καθώς η τέχνη του πηλού και της πορσελάνης αναπτύχθηκε πολύ νωρίς στην Κίνα.
Στην επόμενη φάση εξέλιξης του ανθρώπινου πολιτισμού, όταν δαμάστηκε το μέταλλο και ανακαλύφθηκε ο χαλκός (Cu), άρχισαν να κατασκευάζουν βελόνες από χαλκό και ορείχαλκο (Cu και κασσίτερος). Έχουν βρεθεί σε ανασκαφές και τέτοιες βελόνες.
Στην δυναστεία των ΗΑΝ (2000 χρόνια πριν), εμφανίστηκαν οι χρυσές και ασημένιες βελόνες οι οποίες, σημειωτέον, εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται μέχρι και σήμερα. (Με τις χρυσές κάνουμε τόνωση, ενώ με τις ασημένιες διασπορά, όπως θα σας περιγράψω εν συνεχεία). Επειδή όμως το κόστος παρασκευής των χρυσών βελόνων ήταν υψηλό, δεν διαδόθηκε ευρέως η χρήση τους. Περιορίστηκε μόνο στις αυτοκρατορικές αυλές.
Ετσι οι άνθρωποι στράφηκαν προς ένα άλλο φθηνότερο μέταλλο τον σίδηρο (Fe). Αλλά, οι σιδερένιες βελόνες είχαν πολλά μειονεκτήματα, όπως το εύκολο σπάσιμο και την πρόκληση φλεγμονής. Μάλιστα τις γαλβάνιζαν και τις έβραζαν με βότανα για καλύτερα αποτελέσματα.
Αμέσως μετά, φθάνουμε στην ανακάλυψη του ανοξείδωτου χάλυβα. Οπότε, οι ανοξείδωτες βελόνες κάνουν την εμφάνιση τους στην σκηνή της βελονιστικής έξελιξης και παραμένουν μέχρι και σήμερα οι κύριες βελόνες βελονισμού διότι παρουσιάζουν πολλά πλεονεκτήματα.
1. Είναι σκληρές, με αποτέλεσμα να τρυπούν εύκολα το δέρμα.
2. Είναι ευλύγιστες, δεν σπάζουν.
3. Αντέχουν σε υψηλές θερμοκρασίες και μπορούν να αποστειρώνονται.
Η εξέλιξη της βελόνας, δηλαδή, παρακολούθησε την εξέλιξη του μετάλλου.
Από αρχαία ευρήματα όμως, φαίνεται ότι η ανακάλυψη του βελονισμού δεν περιορίστηκε μόνο στην Κίνα. Παρόμοιες ανακαλύψεις και παρατηρήσεις έγιναν και σε άλλες χώρες του κόσμου.
* Στην Αίγυπτο π.χ. βρέθηκε ο πάπυρος EMBERS (γραμμένος το 1550 Π.Χ.) στον οποίο γίνεται αναφορά σε θεραπείες με βελονισμό.
* Στην Βραζιλία υπάρχει μια φυλή που χρησιμοποιεί βέλη για να τρυπά διάφορα σημεία του σώματος με θεραπευτικούς σκοπούς.
* Στην Αραβία καίνε ένα σημείο στο αυτί για θεραπεία της ισχυαλγίας.
* Στον Μεσαίωνα χρησιμοποιούσαν ζεστό μεταλλικό καθετήρα για θερμοκαυτηριάσεις στις φλαιγμαίνουσες περιοχές, κάτι ανάλογο με τον βελονισμό.
* Οι Εσκιμώοι ξύνουν το δέρμα τους με κοφτερές πέτρες, επίσης για θεραπευτικούς σκοπούς.
Βλέπουμε λοιπόν, ότι στα παλαιότερα χρόνια υπήρχε πιθανόν μια πανανθρώπινη γνώση, εμπειρία αν θέλετε, σχετικά με το θεραπευτικό αποτέλεσμα που προκύπτει από το τρύπημα, το τσίμπημα του σώματος, η οποία όμως αναπτύχθηκε και επιστημονικοποιήθηκε στην Κίνα.
ΑΡXΑΙΕΣ ΒΕΛΟΝΕΣ
Στο Nei-King γίνεται η πρώτη αναφορά σε εννέα είδη αρχαίων βελόνων. Για τους Κινέζους κάθε αριθμός έχει μια ιδιαίτερη συμβολικότητα και η αρίθμηση των βελόνων ακολουθεί αυτή την λογική.
1. Tchiang - Tchen (= βελόνα με κεφάλι βέλους, βελόνα που μόλις αγγίζει, 1,6 cun). Της δόθηκε ο αριθμός 1 διότι συμβολίζει τον ουρανό. Είναι βελόνα Yang και χρησιμοποιείται για επιφανειακά αγγίγματα του δέρματος όταν το CHI = σε πληρότητα στο δέρμα ή στους Τ.Μ.Μ.
2. Yun - Tchen (= βελόνα με στρογγυλή μύτη, 1,6 cun) . Συμβολίζει την γή. Δεν είναι ακριβώς βελόνα με την γνωστή έννοια. Είναι σαν σφαιρικό εργαλείο που χρησιμοποιείται για την μάλαξη των σημείων του βελονισμού που δεν επιτρέπεται να βελονίσουμε. Χρησιμοποιείται σε παιδιά, σε φοβισμένους ασθενείς και επώδυνα σημεία. Είναι ένα είδος Shiatzu και μπορεί να αντικατασταθεί με δακτυλική πίεση.
3. Ti - Tchen (= βελόνα του δοχείου του όρκου 3,5 cun). Συμβολίζει τον άνθρωπο και είναι 3,5 cum μακριά, αλλά το αιχμηρό της τμήμα είναι μόλις 1 χιλιοστό, διότι πίσω ακριβώς βρίσκεται ένα εξόγκωμα που εμποδίζει τη βελόνα να βυθιστεί περισσότερο. Την βελόνα αυτή την χρησιμοποιούσαν οι παλαιοί πολεμιστές οι οποίοι έδιναν ένα όρκο και τρυπούσαν το δέρμα τους για να βγεί μια σταγόνα αίμα. Χρησιμοποιείται επιφανειακά στα σημεία Shu - Antiques.
4. Fong - Tchen (= βελόνα ανέμου, 1,6 cun). Συμβολίζει τις 4 εποχές που ανταποκρίνονται στους 8 ανέμους. Είναι τριγωνική, κοντή και χρησιμοποιείται επιφανειακά για θεραπείες ασθενειών ανέμου σύμφωνα με τον νόμο των τεσσάρων εποχών.
5. Pei - Tchen (= βελόνα σπάθη, 4 cun). Συμβολίζει τους πέντε κινέζικους μουσικούς φθόγγους. Στην πραγματικότητα είναι ένα μικρό νυστέρι και χρησιμοποιείται για διάνοιξη αποστημάτων. Οι παλαιοί βελονιστές ήταν γιατροί γενικής παθολογίας.
Οι τέσσερες τελευταίες βελόνες είναι οι κανονικές βελόνες βελονισμού.
6. Yun - Li - Tchen (= βελόνα στρογγυλή, μυτερή κοντή και λεπτή όσο μια τρίχα μαλλιών, 1,6 cun). Συμβολίζει τους 6 Inn Μ και 6 Yang Μ. Χρησιμοποιείται σε σημεία επιφανειακά με λεπτό υπόστρωμα ιστών (π.χ. σημεία δακτύλων). Απομακρύνει την βλαπτική ενέργεια κατά την αφαίρεση της.
7. HaΟ - Tchen (= βελόνα λεπτή σαν το κεντρί ενός κουνουπιού, 3,6 cun). Συμβολίζει τους επτά αστερισμούς και κατά επέκταση, τις επτά οπές του προσώπου (2 μάτια, 2 αυτιά, 2 ρουθούνια, 1 στόμα). Μπορεί να παραμείνει επί πολύ στο σημείο βελονισμού.
8. Tchang - Tchen (= επιμήκη μακριά βελόνα, 7 cun). Συμβολίζει τις 8 μεγάλες αρθρώσεις (2 γόνατα, 2 ισχία, 2 αγγώνες, 2 ώμοι). Χρηιμοποιείται για να εμποδίσουμε την βλαπτική ενέργεια να εγκατασταθεί στις μεγάλες αρθρώσεις και να προκαλέσει ρευματισμούς. Είναι η μακρύτερη βελόνα.
9. Tai - Tchen (= βελόνα της φωτιάς, 4 cm). Συμβολίζει τις 9 επαρχίες της Κίνας και τις 9 μεγάλες περιοχές του σώματος. Είναι η παχύτερη όλων των βελόνων (1 χιλιοστό πάχος), κατασκευασμένη από κόκκινο χαλκό. Ονομάζεται της φωτιάς, διότι εν αντιθέσει προς τις άλλες, ζεσταίνεται πριν ή μετά την τοποθέτηση της και πονάει. Χρησιμοποιείται για την θεραπεία των μυικών παθήσεων και παραλύσεων με πολύ καλά αποτελέσματα.
ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΒΕΛΟΝΕΣ
Σήμερα από τις παραδοσιακές βελόνες, μεταχειριζόμαστε κυρίως την βελόνα Νο 7 (ΗaΟ - κεντρί), σε διάφορες διαστάσεις και παραλαγές. Π.χ. έχουμε την:
* Μακριά βελόνα 3 - 4 cun,
* Μέση βελόνα 2 - 3 cun, και
* Βραχεία βελόνα 1 cun.
Υπάρχουν βελόνες έως 20 cm για υποδάριο βελονισμό στην κοιλιά, στα ψωμάκια, για την θεραπεία της παχυσαρκίας. Το πάχος κυμαίνεται από 0,2 mm - 0,4mm. Επίσης, διατηρήθηκε και η τριγωνική βελόνα με την οποία επιτυγχάνουμε την αιμορραγία ενός σημείου όταν αυτό χρειάζεται.
ΣΤΑΔΙΑ ΒΕΛΟΝΙΣΜΟΥ
1. Διάγνωση
Φυσικά, προηγείται των πάντων η διάγνωση. Όπως όλοι ξέρετε η Κινέζικη διαγνωστική στηρίζεται :
α) Στους 8 κανόνες.
1. Inn - Yang,
2. Εσωτερικό - Εξωτερικό.
3. Κρύο - Ζέστη.
4. Κενό - πληρότητα.
β) Στα 4 στοιχεία.
1. Βλέπειν,
2. Ακούειν,
3. Ερωτάν,
4. Ψηλαφείν
γ) Στην εξέταση των σφυγμών.
δ) Στην εξέταση του πτερυγίου του αυτιού.
Αφού λοιπόν κάνουμε την διάγνωση, χρησιμοποιώντας και την Δυτική διαγνωστική εάν θέλουμε, αποφασίζουμε ποιό θεραπευτικό σχήμα θα εφαρμόσουμε, και ποιό είδος βελονισμού, δηλ. απλό βελονισμό, ΜΟΧΑ, σφυράκι, ηλεκτροβελονισμό, κλπ. Το πρώτο μας μέλημα είναι να τοποθετήσουμε σωστά τον ασθενή μας.
2. Θέση του ασθενούς
Η θέση του ασθενούς εξαρτάται αποκλειστικά από την εντόπιση των σημείων που θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε, ώστε να είναι εύκολα προσπελάσημα. Ο ασθενής πρέπει να είνα ξαπλωμένος (ανάσκελα, μπρούμητα, πλάγια, ή καθιστός). Απαγορεύεται αυστηρώς να είναι όρθιος, έστω και εάν πρόκειται να βάλουμε μία βελόνα. Και αυτό διότι όπως ξέρετε ένα από τα ανεπιθύμητα συμβάματα του βελονισμού, ευτυχώς όχι πολύ συχνό, είναι η λιποθυμία. Και όταν ο ασθενής είναι καθιστός ή ξαπλωμένος μπορεί να αποφευχθεί.
Γενικά, πρέπει να ξέρετε ότι όσον αφορά την τοπογραφική προτεραιότητα του βελονισμού του σώματος, η κοινώς παραδεκτή σειρά είναι:
Βελονίζουμε πρώτα Yang περιοχές, μετά Inn περιοχές. Δηλαδή, πρώτα άνω, μετά κάτω, πρώτα κεφάλι, μετά κορμός, πρώτα άνω, μετά κάτω άκρα. Πρώτα οπίσθια περιοχή σώματας, μετά πρόσθια.
Αγγίξτε μετά τον ασθενή σας, ψηλαφίστε το σώμα που έχετε να βελονίσετε νοιώστε την δόνηση του. Μην διστάσετε σ' αυτό το είδος της σωματικής επαφής. Βελονισμός δεν είναι μόνο να τοποθετήσουμε τις βελόνες και να φύγουμε στον επόμενο ασθενή. Χρειάζεται και μια ιδιαίτερη επικοινωνία μεταξύ ασθενούς και γιατρού, διότι καμμιά φορά μπορεί να χρειαστεί να προσφέρετε και λίγη από την δική σας ενέργεια, χωρίς να εξαντληθεί αλλά να αναπαραχθεί και να παραμείνει σε άριστη κατάσταση.
Στην Κίνα ένα από τα διδασκόμενα μαθήματα στους υποψήφιους γιατρούς βελονιστές είναι και το περίφημο Qi - Gong, έλεγχος της βιοενέργειας. (Qi - Gong = κίνηση της ενέργειας, τόνωση). Υπάρχουν ειδικές ασκήσεις Qi - Gong με τις οποίες μπορεί κανείς να διατηρεί την ενέργεια του τονωμένη σε άριστη κατάσταση, να την ξεμπλοκάρει όταν υπάρχει ενεργειακό block στον οργανισμό, να θεραπεύει διάφορα προβλήματα στον ίδιο τον οργανισμό του, ή ακόμα και να μεταδίδει θεραπευτικό αποτέλεσμα σε έναν ασθενή. Πρόκειται για την Βιοενεργειακή Ιατρική.
Η Βιοενεργειακή Ιατρική είναι ένας πολύ ενδιαφέρον τομέας της Ιατρικής, άγνωστος σε εμάς αλλά εκπληκτικά διαδεδομένος στην Κίνα και σε άλλες Ανατολικές χώρες, ακόμα και στον απλό κόσμο. Όλοι πρέπει να ευαισθητοποιηθούμε στην αίσθηση αυτή. Ο καθηγητής Nghen - Von - Nghi, μας έλεγε ότι οι παλοιοί βελονιστές συνηθίζαν να χαιδεύουν κάθε πρωί πριν αγγίξουν οτιδήποτε άλλο, ένα μαξιλάρι με πούπουλα χήνας, τα οποία δημιουργούν στατικό ηλεκτρισμό, για να ευαισθητοποιούν τα χέρια τους.
3. Αποστείρωση Δέρματος
Το δέρμα αποστειρώνεται στα σημεία που πρόκειται να βελονίσουμε με βαμβάκι εμποτισμένο σε αλκοόλ 75%, κατά τα γνωστά.
4. Αποστείρωση Βελόνων
Οι βελόνες που θα χρησιμοποιήσουμε ή το σφυράκι είναι αποστειρωνένες στον κλίβανο κατά τα γνωστά. ( 170° - 200° βαθμούς C επί 1,30-2 h).
4. Εκλογή των Βελόνων
Η επιλογή του είδους των βελόνων θα γίνει σύμφωνα με το είδος της ασθένειας, το θεραπευτικό σχήμα αλλά και την κατάσταση του ασθενούς.
Καλό είναι, την πρώτη φορά που αντιμετωπίζετε έναν ασθενή, σε ασθενείς φοβισμένους, αδύνατους, εξασθενημένους, ή σε παιδιά, να βάζετε λίγες βελόνες, 4 - 8 το πολύ, και λεπτές. Να κάνετε επιφανειακό βελονισμό, και να μην αφήνετε τις βελόνες περισσότερο από 10'. Προοδευτικά και ανάλογα με την αντίδραση του ασθενούς, αυξάνουμε τον αριθμό των βελονών όσο χρειάζεται και την διάρκεια παραμονής τους σε 20' - 25'. Στους πρώτους βελονισμούς πρέπει να ενεργήσουμε ανώδυνα, διότι ούτως ή άλλως στους επόμενους βελονισμούς αυξάνει η ουδός του πόνου και ο ασθενής δέχεται πιο άνετα τον τυχόν πόνο της βελόνας. Καλύτερα να μην κάνετε το τέλειο βελονισμό από την πρώτη φορά διότι μπορεί να μην επακολουθήσει δεύτερη φορά, ο ασθενής να φοβηθεί και να μην επανέλθει.
5. Κράτημα της Βελόνας
Γενικός κανόνας: Η βελόνα κρατιέται με το τρία πρώτα δάκτυλα του δεξιού χεριού (σαν κονδυλοφόρος περίπου). Το αριστερό χέρι βοηθάει κρατώντας, ή το δέρμα ή την βελόνα.
6. Τεχνικές Εισόδου της Βελόνας
Από γενική άποψη, πόνος εμφανίζεται όταν το άκρο της βελόνας διατρυπά το δέρμα, ενώ όταν η βελόνα προωθείται βαθύτερα ο πόνος εξαφανίζεται. Για να ελαχιστοποιήσουμε λοιπόν, την αίσθηση του πόνου, φροντίζουμε πάντα το τρύπημα του δέρματος να γίνεται ταχύτατα. Υπάρχουν πολλοί τρόποι έμπαρσης της βελόνας αλλά θα αναφερθούμε στους ποιο εύχρηστους.
I) Με το νύχι του αντίχειρα ή του δείκτη ή του αριστερού χεριού, πιέζουμε δίπλα ακριβώς από το σημείο που πρόκειται να βελονίσουμε. Με τα 3 πρώτα δάκτυλα του δεξιού χεριού κρατάμε τη βελόνα και ενώ ο ασθενής έχει την αίσθηση και την αντίληψη της πίεσης από το νύχι μας, εισάγουμε γρήγορα την βελόνα σε επαφή σχεδόν με το νύχι. Eίναι αρκετά ανώδυνη και παραπλανητική μέθοδος, κατάλληλη για κοντές βελόνες, 1,5 inches, και για παιδιά, φοβισμένους ασθενείς και για σημεία TING.
Εδώ βλέπουμε μια επιβεβαίωση της GATE CONTROL THEORY, σύμφωνα με την οποία τα σημεία βελονισμού είναι πλούσια σε ν.ίνες ταχείες Α-Β πιέσεως και αφής, ενώ είναι φτωχά σε ν.ίνες αργές Α - D - C πόνου. Ετσι, όταν ερεθίζονται οι α-β ν.ίνες της πίεσης και αφής, το ερέθισμα φθάνει ταχύτερα στις ν.συνάψεις του θαλάμου και το ερέθισμα πόνος που έρχεται αμέσως μετά, δεν γίνεται αντιληπτό. Δηλαδή, είναι σαν να κλείνει κάποια πόρτα μετάδοσης του ερεθίσματος "πόνος".
II) Για τις μακριές βελόνες (3 inches) υπάρχει μια άλλη τεχνική. Κρατάμε την λαβή της βελόνας με τον δείκτη, τον μέσο και τον αντίχειρα του δεξιού χεριού. Με τον δείκτη και τον αντίχειρα του αριστερού χεριού κρατάμε το άκρο της βελόνας, αφήνοντας ελεύθερα 2 - 3 χιλιοστά της αιχμής. Με μια γρήγορη κίνηση του αριστερού χεριού ωθούμε την βελόνα ενώ ταυτόχρονα την πιέζουμε με το δεξί. Μετά στηρίζοντας τη βελόνα μεταξύ δείκτου και αντίχειρα αριστερού χεριού την ωθούμε βαθύτερα με το δεξί εφαρμόζοντας περιστροφικές κινήσεις.
III) Κρατάμε την βελόνα με τον δείκτη και τον αντίχειρα του δεξιού χεριού όπως πάντα κοντά στην αιχμή της αφήνοντας ελεύθερα 2 - 3 χιλιοστά. Σκοπεύουμε το σημείο από πολύ μικρή απόσταση και με μια γρήγορη κίνηση την ωθούμε ώστε να τρυπήσει το δέρμα.Μετά αλλάζουμε χέρι και κρατώντας τη βελόνα με το δείκτη και τον αντίχειρα του αριστερού χεριού την προωθούμε βαθύτερα ενώ με το δεξί χέρι υποβοηθούμε. Αυτή η μέθοδος είναι κατάλληλη και για κοντές και για μακριές βελόνες.
IV)Tσιμπάμε το δέρμα εκατέρωθεν του σημείου που πρόκειται να βελονίσουμε με τον δείκτη, τον μέσο και τον αντίχειρα του αριστερού χεριού, ενώ με τον δεξί κρατάμε όπως πάντα τη βελόνα με τα τρία πρώτα δάκτυλα και την ωθούμε γρήγορα πάλι στο σημείο. Αυτή η μέθοδος είναι κατάλληλη για σημεία όπου υπάρχει λεπτό στρώμα μυών (π.χ 5st,, 9 st κλπ) ή όπου θέλουμε να ξεχωρίσουμε το δέρμα από τους υποκείμενους ιστούς (π.χ. 21 χκ).
V) Τραβάμε και τεντώνουμε το δέρμα εκατέρωθεν του σημείου που θα βελονίσουμε με το δείκτη, μέσο και αντίχειρα του αριστερού χεριού και με το δεξί κρατώντας πάντα την βελόνα με τα τρία δάκτυλα τρυπάμε γρήγορα το δέρμα και ταυτόχρονα ωθούμε τη βελόνα. Αυτή η μέθοδος είναι κατάλληλη για περιοχές όπου το δέρμα είναι χαλαρό όπως στην περιοχή της κοιλιάς. Επίσης όταν βελονίζουμε κοιλιά μπορούμε να παραγγείλουμε στον ασθενή μας να βήξει για να τεντωθούν τα κοιλιακά τοιχώματα και τότε να τρυπήσουμε εύκολα το δέρμα.
VI)Υπάρχει η μέθοδος με την χρήση του οδηγού. Ο οδηγός είναι ένα κυλινδρικός σωληνίσκος κοντύτερος κατά τι από το μήκος της βελόνας. Πλαστικός ή μεταλλικός. Η βελόνα μπαίνει στον οδηγό και αφήνεται να εξέχει μόνον η κεφαλή της λαβής της. Βάζουμε την βελόνα μέσα στον οδηγό, κρατάμε τον οδηγό με το αριστερό χέρι και πιέζουμε λίγο το σημείο που θέλουμε να βελονίσουμε. Με την ράγα του δακτύλου του δεξιού χεριού ή με το νύχι του μέσου δακτύλου τουι δεξιού χεριού, χτυπάμε απότομα την προεξέχουσα κεφαλή της βελόνας. Ετσι, η βελόνα διατρυπά γρήγορα το δέρμα και δεν πονάει καθόλου, διότι ο ασθενής έχει την αίσθηση της πίεσης από τον οδηγό. ’λλη μια επιβεβαίωση της Gate Control Theory. Είναι εύκολη μέθοδος και κατάλληλη για αρχάριους βελονιστές.
7. Kατεύθυνση της Βελόνας
Ανάλογα με την εντόπιση του σημείου, όσον αφορά την ανατομική υποδομή, και το θεραπευτικό σχήμα η κατεύθυνση της βελόνας είναι άλλωτε:
* Υπό ορθή γωνία (90 μοίρες) ως προς το δέρμα. (άκρα, κοιλιά, οσφυική περιοχή).
* Υπό οξεία γωνία (ή 30-60 μοίρες).
* Υποδόρια (ή 10-20 μοίρες) υποδόρια, όπως α) κρανιοβολισμός, β) ωτοβελονισμός, γ) σε σημεία που δεν θέλουμε να τρυπήσουμε ιστούς, ή δ) όπου με μια βελόνα θέλουμε να ερεθίσουμε δύο ή περισσότερα σημεία ταυτόχρονα.
8. Βάθος της Βελόνας
Το βάθος έμπαρσης της βελόνας εξαρτάται:
α. Από την εντόπιση του σημείου. (Δηλαδή σημείο με ιστικό υπόστρωμα φτωχό δεν επιδέχεται μεγάλο βάθος).
β. Από το είδος της ασθένειας. (π.χ. σε Inn ασθένειες βελονίζουμε βαθύτερα, σε Yang ασθένειες επιφανειακά.)
γ. Από την ιδιοσυγγρασία και την φυσική κατάσταση του ίδιου του ασθενούς. (Γενικά σε αδύνατους, εξασθενημένους, φοβισμένους ασθενείς, σε παιδιά και κατά την πρώτη συνεδρεία βελονίζουμε σε μικρό βάθος).
δ. Από την εποχή. Το καλοκαίρι βελονίζουμε πιο επιφανειακά, διότι είναι εποχή Yang, το χειμώνα βαθύτερα διότι είναι εποχή Inn.
9. DE - TCHI
Αφού λοιπόν τοποθετήσουμε τις ανάλογες βελόνες, στο σωστό βάθος, στα κατάλληλα σημεία και με την σωστή κατεύθυνση, πρέπει να έχουμε απαραίτητα και το φαινόμενο DE - TCHI (TCHI = ενέργεια , DE = άφιξη).
Δηλαδή, δεν αρκεί η καθ' όλα σωστή τοποθέτηση της βελόνας. Πρέπει στο άκρο της βελόνας να αφιχθεί η ενέργεια του σώματος, το TCHI, η βιονέργεια για να μπορέσει να δράσει θεραπευτικά. Η βελόνα πρέπει να γίνει αγωγός ενέργειας.
Χειρισμοί
Αυτή η άφιξη της ενέργειας, επιτυγχάνεται με διάφορους χειρισμούς της βελόνας:
α. Περιστροφικούς, δηλ. δεξιά ή αριστερά, ή και δεξιά και αριστερά ταυτόχρονα.
β. Παλιδρομικούς, δηλ. πάνω - κάτω.
Το ποιά κίνηση θα διαλέξουμε την κάθε φορά, εξαρτάται από το εάν θέλουμε να κάνουμε τόνωση ή διασπορά στο σημείο, ή αν θέλουμε συνδιασμένη τεχνική, όπως θα εξηγήσουμε παρακάτω.
Συπτώματα
Το φαινόμενο DE - TCHI συνοδεύεται από διάφορα συπτώματα υποκειμενικά και αντικειμενικά επίσης, και για τον ασθενή και για τον γιατρό.
α. Τα υποκειμενικά συπτώματα ασθενούς.
Ο ασθενής αισθάνεται αιμωδία, μούδιασμα, βάρος, πρήξιμο (τοπικά ή και γενικά στην γύρω περιοχή) και ίσως μικρό αίσθημα νυγμού ή πόνου.
β. Υποκειμενικά συπτώματα ιατρού.
Ο γιατρός αισθάνεται χαρακτηριστικά αγγίλωση, και μάγκωμα της βελόνας (σαν το αγγίστρι όταν τσιμπάει ψάρι). Εάν επιχειρήσετε να αποσπάσετε αμέσως την βελόνα, θα συναντήσετε αντίσταση, ενώ άν παραμείνει η βελόνα στην θέση της τον απαιτούμενο χρόνο, μετά αποσπάται πάρα πολύ εύκολα.
γ. Αντικειμενικά συπτώματα.
Ταυτόχρονα με τα ανωτέρω, παρουσιάζεται γύρω από το σημείο του βελονισμού μιά ερυθρά άλως. Το φαινόμενο αυτό εξηγείται με τις γνώσεις της φυσιολογίας. Πράγματι ξέρουμε ότι, όταν μια περιοχή δέρματος ερεθιστεί κατάλληλα με ένα αιχμηρό αντικείμενο, ή με μια βελόνα όπως στην προκειμένη περίπτωση, παρατηρείται μια τριπλή αντίδραση.
1. Ερυθρότης τοπική, η οποία οφείλεται σε φλεβοδιαστολή λόγω μηχανικού ερεθισμού.
2. Ερυθρότης διάχυτη, η οποία οφείλεται σε αρτηρίδιο διαστολή λόγω αξονικού αντανακλαστικού.
3. Εξοίδηση, η οποία οφείλεται σε αύξηση της διαπερατότητος των τριχοειδών, λόγω τοπικής απελευθέρωσης ισταμίνης και σερτονίνης μέσω μηχανικού ερεθισμού. (Η ιστομίνη είναι ανταγωνιστική της επινεφρίνης η οποία προκαλεί αγγειοσυστολή).
Εκείνο που πρέπει να τονιστεί ιδιαίτερα, είναι ότι η αποτελεσματικότητα του θεραπευτικού αποτελέσματος εξαρτάται άμμεσα από το φαινόμενο DE - TCHI.
Γενικοί κανόνες όσο αφορά το DE - TCHI
α. Οσο πιο γρήγορα έχουμε το φαινόμενο DE - TCHI, τόσο πιο ικανοποιητικά αποτελέσματα θα έχουμε στην θεραπεία μας.
β. Επίσης, όσο πιο έντονο αίσθημα DE - TCHI έχει ο ασθενής, τόσο πιο καλό αποτέλεσμα έχουμε.
γ. Εαν η αίσθηση από το σημείο βελονισμού φθάσει αντανακλαστικά στην πάσχουσα περιοχή, το αποτέλεσμα θα είναι πολύ ικανοποιητικό.
δ. Επίσης, εάν εμφανιστεί μια κίνηση των μυών του μέλους που βελονίζουμε, θεωρείται καλό δείγμα αποτελεσματικότητας.
Εξαιρέσεις
Στον κανόνα όμως αυτό υπάρχουν και εξαιρέσεις. Ορισμένα σημεία και περιοχές του σώματος δεν δίνουν πλήρες DE - TCHI και αυτά είναι:
α. Σημεία προσώπου, αυτιού (δίνει αίσθημα ζέστης), παλάμης, πέλματος, δακτύλων χεριών και ποδιών, δίδουν μόνο ένα ελαφρό αίσθημα πόνου, το οποίο και θεωρείται DE - TCHI.
β. Σημεία των άκρων κυρίως μπορεί να δώσουν μια αίσθηση ηλεκτρικού σοκ, το οποίο προχωράει σε απόσταση κατά μήκος του μεσημβρινού.
γ. Σε μερικούς ασθενείς μπορεί να μην εμφανιστεί DE - TCHI από την αρχή, αλλά μετά από λίγο καθυστερημένα, και σε μερικούς ασθενείς δεν εμφανίζεται καθόλου, χωρίς όμως να επιρρεάζεται το θεραπευτικό αποτέλεσμα.
10. Τόνωση - Διασπορά
Τώρα θα αναπτύξουμε ένα πολύ σπουδαίο θέμα, την τόνωση και την διασπορα. Όπως όλοι πλέον ξέρετε, όταν υπάρχει ενεργειακή πληρότητα διασπείρουμε και όταν υπάρχει κενότητα ενέργειας, τονώνουμε. Υπάρχουν πολλές τεχνικές τόνωσης και διασποράς. Φυσικά, τόνωση ή διασπορά μπορούμε να επιτύχουμε μόνο με μία από τις μεθόδους, ή συνδιάζοντας 2-3, ή συνδιάζοντας όλες αυτές μαζί.
Για να κάνουμε (+) τόνωση.
Παραγγέλνουμε στον ασθενή μας να βήξει ή να κάνει μια εκπνοή και εισάγουμε αργά την βελόνα κατά την φορά του μεσημβρινού. Μετά, την περιστρέφουμε αργά δεξιά - αριστερά με μικρό εύρος ή την περιστρέφουμε προς τα δεξιά μόνο, μέχρι να εμφανιστεί το φαινόμενο DE-TCHI. Μετά, περιμένουμε πέντε λεπτά και αποσύρουμε την βελόνα γρήγορα σε μια εισπνοή του ασθενούς, και τέλος φράσουμε με το δάκτυλο μας την οπή στο σημείο που βελονίσαμε. Μπορούμε να βάλουμε μόνο μία (1) χρυσή βελόνα.
Για να κάνουμε (-) διασπορά.
Λέμε στον ασθενή να πάρει μια αναπνοή και τρυπάμε γρήγορα το δέρμα, αντίθετα της φοράς του Μεσημβρινού. Μετά την περιστρέφουμε γρήγορα με δύναμη και με μεγάλο εύρος, δεξιά - αριστερά ή μόνο προς τα αριστερά , 6 φορές, μέχρι να έχουμε DE-TCHI. Μετά αφήνουμε την βελόνα μέχρι 25 λεπτά, και την βγάζουμε αργά λέγοντας στον ασθενή να βήξει ή να κάνει μια εκπνοή. Με τα δάκτυλα μας τεντώνουμε το δέρμα σαν να θέλουμε να ανοίξουμε την οπή της βελόνας. Μπορούμε επίσης να βάλουμε μόνο μία αργυρή βελόνα.
Συνδυασμένη μέθοδος
Ο καθηγητής μας Ngnen - Van - Nghi, προτείνει μια ακόμα πολύ χρήσιμη και αποτελεσματική μέθοδο. Εάν τώρα, δεν είμαστε βέβαιοι αν χρειάζεται τόνωση ή διασπορά ένα σημείο ή δεν θυμόμαστε, μπορούμε να εφαρμόσουμε την συνδυασμένη μέθοδο. Σύμφωνα με αυτή τη μέθοδο, εισάγουμε την βελόνα υπό ορθή ή υπό οξεία γωνία ώς προς το δέρμα, ανάλογα με την εντόπιση του σημείου, και κρατώντας πάντα την βελόνα με τα τρία πρώτα δάκτυλα του δεξιού χεριού, (καθώς και με το αριστερό εάν χρειάζεται), εμβυθίζουμε λίγο την βελόνα, ενώ ταυτόχρονα την περιστρέφουμε προς τα δεξιά. Μετά αποσύρουμε λίγο την βελόνα, ενώ ταυτόχρονα την στρίβουμε προς τα αριστερά κ.ο.κ. Σταματάμε το χειρισμό όταν αισθανθούμε DE-TCHI. Αφήνουμε τη βελόνα 25 λεπτά και μετά την αποσύρουμε. Η έμπαρση όμως της βελόνας είναι κάθε φορά μεγαλύτερη από την απόσυρση, με αποτέλεσμα να εμπηγνύεται προοδευτικά η βελόνα στο σημείο. Η μέθοδος στηρίζεται στην λογική ότι το κάθε σημείο γνωρίζει πολύ καλύτερα από εμάς τι ακριβώς χρειάζεται τόνωση (+) ή διασπορά (-) και θα δεχθεί το ανάλογο ερέθισμα με την βοήθεια της βελόνας. Αυτά όσον αφορά τις βελόνες.
ΜΟΞΑ
ΕΠΙΔΕΡΜΙΚΟΣ ΒΕΛΟΝΙΣΜΟΣ ΜΕ ΣΦΥΡΑΚΙ
ΕΝΔΟΔΕΡΜΙΚΟΣ ΒΕΛΟΝΙΣΜΟΣ
ΜΑΓΝΗΤΙΚΟΣ ΒΕΛΟΝΙΣΜΟΣ
ΛΙΝΑΡΟΣΠΟΡΟΙ
ΒΕΝΤΟΥΖΕΣ
ΜΙΚΡΟΜΑΛΑΞΗ
ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΣ ΒΕΛΟΝΙΣΜΟΣ
ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΔΥΝΑΤΟΥ ΕΡΕΘΙΣΜΟΥ
ΕΜΦΥΤΕΥΣΗ ΡΑΜΜΑΤΟΣ
Ο βελονισμός δεν στηρίζεται μόνο στις βελόνες, οι οποίες βέβαια είναι καλύτερες από οτιδήποτε άλλο. Τα σημεία του βελονισμού μπορούν να διεγειρθούν και με άλλα μέσα, άλλες μεθόδους. Τέτοια μέσα είναι:
1. MOXA - MOXIBUSTION - CHIN
MOXIBUSTION είναι σύνθετη λέξη και προέρχεται από την Ιαπωνική λέξη Mocus = Artemisia-Bulgaris = Αψιμιθιά η Κοινή και από την αγγλική λέξη Combustion-Bustion = Καύσις, και γίνεται σύντμηση των δύο λέξεων.
CHIN είναι η αντίστοιχη Κινέζικη λέξη, αλλά επικράτησε ο Γιαπωνέζικος όρος, και κατά επέκταση ΜΟΧΑ σημαίνει η καύση αυτού του φυτού και η θερμική διέγερση των σημείων του βελονισμού, με σκοπό την θεραπεία.
Όταν ανάβεται το φυτό αυτό, ανεβάζει θερμοκρασία 60 βαθμούς Κελσίου, κυκλοφορεί δε σε δύο τύπους:
α. Σε κώνους και
β. Σε ραβδία.
Γενικές ενδείξεις.
α) Σε χρόνιες παθήσεις.
β) Σε αναρρωνύοντες, ηλικιωμένους, εξασθενημένους ασθενείς.
γ) Οταν θέλουμε να κάνουμε γενική τόνωση (+) όλου του οργανισμού.
δ) Σε ασθένειες ενδείας κρύου ή υγρασίας.
ε) Σε ρευματοειδή αθρίτιδα, άσθμα, διάρροια, αναιμία, τοκετός, δυσπεψία, ανικανότητα κλπ.
στ)Σε παιδιά ιδίως είναι πολύ χρήσιμη διότι δεν πονάει.
Αντενδείξεις.
α. Σε καταστάσεις όπου η ενέργεια του οργανισμού είναι σε υπέρπληρότητα και χρειάζεται διασπορά. Με την ΜOXA δεν κάνουμε διασπορά (-), αλλά μόνο τόνωση (+).
β. Εμπύρετες καταστάσεις, ασθένειες ζέστης, έλκη, φλεγμονές.
γ. Εγγυμοσύνη (περιοχή κοιλιάς).
δ. Σε ευαίσθητες περιοχές, π.χ. πρόσωπο, βλεννογόνοι, περιοχές που κυκλοφορεί ενέργεια Κ, περιοχές που διέρχονται πολλοί τένοντες π.χ. ιγνιακή περιοχή 54 V και λαιμός.
ε. Στα απαγορευμένα σημεία ΜOXAS.
ΤΕΧΝΙΚΗ
1. Αμμεση μέθοδος.
Συνίσταται στην τοποθέτηση αναμμένης μόξας επάνω στο δέρμα.
Διακρίνεται σε:
α. ’μεση μέθοδο που δεν αφήνει σημάδια. Γίνεται με κώνο MOXA. Τοποθετούμε τον κώνο επάνω στο σημείο και τον ανάβουμε. Μόλις ο ασθενής αισθανθεί πόνο από το κάψιμο, τον απομακρύνουμε και τοποθετούμε άλλο, κ.ο.κ. μέχρι να κοκκινήσει το σημείο. Χρησιμοποιούμε 3 - 5 κώνους κάθε φορά και οι συνεδρείες γίνονται μέρα παρά μέρα.
β. ’μεση μέθοδο που αφήνει σημάδια. Πρόκειται για την ίδια τεχνική, με την διαφορά ότι δεν απομακρύνουμε τον αναμμένο κώνο, όταν αισθανθεί το κάψιμο ο ασθενής, αλλά τον αφήνουμε επάνω και βέβαια κάνει σημάδι. Οι Κινέζοι λένε 3 - 7 κώνους.
2. Έμμεση μέθοδος.
Είναι περίπου ίδια με την προηγούμενη τεχνική, μόνο που μεταξύ του αναμμένου κώνου και του σημείου βελονισμού, τοποθετείται μια λεπτή φέτα από ginger, σκόρδο, φύλλα τριανταφυλλιάς ή αλάτι, επάνω στην οποία ακουμπά ο κώνος και ανάβεται και δρούν σαν μονωτικά. Απαιτούνται 3 - 5 κώνοι μέρα παρά μέρα για να έχουμε το επιθυμητό θεραπευτικό αποτέλεσμα.
Η μέθοδος συνιστάται ιδιαίτερα σε κοιλιακά προβλήματα, εμμετούς, διάρροια, και επίσης κόμα, αποπληξία κλπ. Μάλιστα στην επιδημία χολέρας, οι Κινέζοι τοποθετούσαν αλάτι χοντρό στον ομφαλό, μια φέτα ginger επάνω και ένα κώνο ΜΟΧΑ τον οποίο ανάβαν, σε συνδιασμό με το 4,6 JΜ, και με πολύ καλά αποτελέσματα όπως αναφέρουν.
3. Stick, Ραβδία, Πούρα.
Είναι η πιο εύχρηστη τεχνική. Ανάβουμε τη μια άκρη του πούρου και το πλησιάζουμε στο σημείο βελονισμού, από απόσταση 3 cm. Μόλις ο ασθενής νοιώσει ζέστη και κάψιμο, το απομακρύνουμε για λίγο και αμέσως μετά το ξαναπλησιάζουμε κ.ο.κ., ή το κινούμε κατά μήκος του μεσηβρινού. Συνήθως απαιτούνται 5 - 10 λεπτά, έως ότου κοκκινίσει το σημείο και να ζεσταθεί.
Η μέθοδος ενδείκνυται ιδιαίτερα για αρθρίτιδες, ρευματισμούς και τοκετό. Σε τοκετό, όταν εφαρμόσουμε Μόξα στο 67 V ανοίγει ο τράχηλος της μήτρας, και εάν υπάρχει κακή θέση εμβρύου μπορεί ακόμα και να αποκατασταθεί, πολύ γρήγορα, λίγο πριν τον τοκετό, διότι από το 67 V φεύγει ένα αγγείο και πάει κατευθείαν στο γεννητικό σύστημα της γυναίκας.
4. Συνδυασμός Βελονισμού με MOXA
Μοxibustion με ζεσταμένη βελόνα: Μικρά κομμάτια stick ή κώνοι Μόξας, καρφώνονται στην λαβή των βελονών οι οποίες τοποθετούνται στο σημείο του βελονισμού και ανάβονται. Παραμένουν εκεί μέχρι να βγούν οι βελόνες, 20 με 25 λεπτά. Το δέρμα προστατεύεται με μικρά φύλλα κασσιτέρου, για να μην καεί εάν πέσει κανένα κομμάτι. Αυτή η μέθοδος χρησιμοποιείται κατ' εξοχήν στην Κίνα για θεραπεία ρευματοειδούς αρθρίτιδας, αθριτικών και μυικών πόνων προερχομένων από κρύο.
5.Το Κουτί της MOXAS
Πρόκειτα για ένα ξύλινο κουτί χωρίς πάτο με ένα συρμάτινο πλέγμα στην οροφή του. Επάνω στο πλέγμα τοποθετούνται, αναμμένα, μερικά κομμάτια MOXAS. Το κουτί καλύπτεται με το καπάκι του, και γύρω - γύρω από την βάση του τοποθετείται μια πετσέτα έτσι ώστε να εμποδίζεται η διαρροή της θερμότητας του. Το κουτί με την ΜΟΧΑ τοποθετείται επάνω από τις βελόνες οι οποίες μπορεί να είναι συνδεδεμένες και με ηλεκτρισμό και παραμένουν στην θέση τους 20 - 25 λεπτά. Είναι πολύ δημοφιλής μέθοδος στα Κινέζικα Νοσοκομεία.
Ενδείξεις.
α. Κοιλιακή περιοχή για ασθένειες πεπτικού συστήματος, διάρροια, κολίτιδα, προβλήματα στομάχου.
β. Οσφυική περιοχή, για οσφυαλγίες, ανικανότητα.
γ. Περιοχή πλάτης στα Shu - Back σημεία για ανάλογες παθήσεις οργάνων.
Υπάρχουν και διάφορες μικρογραφίες αυτού του κουτιού.
Μειονεκτήματα.
Μυρίζει πολύ άσχημα και βαρειά όλο το ιατρείο.
ΕΠΙΔΕΡΜΙΚΟΣ ΒΕΛΟΝΙΣΜΟΣ ΜΕ ΣΦΥΡΑΚΙ
Στον παραδοσιακό βελονισμό ανήκει επίσης, και το λεγόμενο σφυράκι. Πρόκειται για ένα εργαλείο το οποίο αποτελείται από 3 μέρη:
1. Τη λαβή από την οποία κρατιέται.
2. Το στέλεχος το οποίο είναι το ελαστικό τμήμα του, 30 cm μήκους.
3. Την κεφαλή, δηλάδη ένα σφαιρικό άκρο με ένα κατάλληλο εξάρτημα για να υποδέχεται τις βελόνες.
4. Τη δέσμη των βελονών, oι οποίες προεξέχουν από το δίσκο κατά 3 χιλ.
Όταν οι βελόνες είναι 5 cm λέγoνται Plum blossom needle = βελόνα του άνθους της δαμασκηνιάς.Όταν είναι 7 cm λέγεται 7 star needle = βελόνα των 7 αστεριών.
Η πρώτη αναφορά γίνεται στο βιβλίο Ling - Shu - Sing, 2000 χρόνια πριν, και αφορά μνεία για επιφανειακό βελονισμό. Αρχικά, οι Κινέζοι χρησιμοποιούσαν 1 βελόνα με την οποία έκαναν επανειλλημένους νυγμούς στο ίδιο σημείο, πράγμα που απαιτούσε χρόνο. Ετσι οι αρχαίοι πρόγονοι σκέφτηκαν να δέσουν πολλές βελόνες μαζί σε ένα ξυλάκι ρυζιού, ένα chopstik με αποτέλεσμα να μειώσουν το χρόνο διαδικασίας. Μεταγενέστερα το εργαλείο πήρε την σημερινή του μορφή. Σήμερα κατασκευάζονται από ανοξείδωτο χάλυβα (υπάρχουν και πλαστικά).
Κράτημα.
Υπάρχουν (2) τρόποι:
α. Η λαβή κρατιέται κάτω από τη δεξιά παλάμη, με όλα τα δάκτυλα του χεριού, εκτός από τον δείκτη ο οποίος πιέζει την μέση του στέλεχους.
β. Η λαβή κρατιέται επάνω από την παλάμη, ενώ η αρχή του στελέχους ακουμπάει απαλά επάνω στον δείκτη.
Χειρισμοί.
Οι Κινέζοι πιστεύουν ότι είναι πολύ σημαντικό, να χρησιμοποιούμε τη δύναμη του χεριού κινώντας παλμικά και ελαστικά μόνο τον καρπό, ενώ το υπόλοιπο χέρι μένει ακίνητο. Τα χτυπήματα είναι σταθερά και ακριβή από 10 cm απόσταση, με συχνότητα 70 - 90 φορές το λεπτό.
Η ένταση του ερεθισμού διακρίνεται σε :
α. Ελαφρά: ΄Εχει σχέση με την τόνωση (+). Τα χτυπήματα είναι ελαφρά με μικρή δύναμη. Ο ασθενής δεν νοιώθει πόνο και η περιοχή του δέρματος παρουσιάζει ελάχιστη υπεραιμία χωρίς σημάδια.
Ενδείξεις.
Παιδιά, αδύνατοι, εξασθενημένοι ασθενείς, νευρικοί, γέροντες, οι ασθένεις Yang, ευαίσθητες περιοχές, π.χ. γύρω από τα μάτια, π.χ. ψωρίαση = (Yang νόσος δέρματος).
β. Μέτρια: Εχει σχέση και με (+) και με (-). Τα χτυπήματα και η δύναμη μας είναι λίγο εντονώτερα. Ο ασθενής αισθάνεται έναν ελαφρύ πόνο, το δέρμα παρουσίαζει μικρές ερυθρές βλατίδες, χωρίς να ματώσει.
Ενδείξεις.
Στις περισσότερες ασθένειες πόνων.
γ. Δυνατή: ΄Εχει σχέση με την διασπορά (-). Τα χτυπήματα είναι δυνατά. Ο ασθενής αισθάνεται και πόνο, το δέ δέρμα παρουσιάζει μικρές αιμορραγίες.
Ενδείξεις.
Σοβαρές ασθένειες, δυνατοί ασθενείς, παραλύσεις, αρθρίτιδες, νευραλγίες, οξείες εμπύρετες καταστάσεις, κυτταρίτης, παχυσαρκία.
Τοπολογία εφαρμογής.
α. Κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης ή εκατέρωθεν επί του Μεσημβρινού ΟΚ στα Shu-Back σημεία για προβλήματα εσωτερικών οργάνων.
β. Στα ανάλογα σημεία με την πάθηση.
γ. Στην προσβεβλημμένη περιοχή (π.χ. ψωρίαση).
δ. Στα επώδυνα σημεία.
Ενδείξεις:
Γενικά, όλες οι ασθένειες που θεραπεύονται με βελόνες μπορούν να θεραπευτούν και με σφυράκι, μόνο που απαιτείται περισσότερος χρόνος, ή χρησιμοποιείται σαν συμπληρωματικό και βοηθητικό μέσο της βελονιστικής αγωγής.
Αντενδείξεις:
Έλκη, πληγές, τραύματα, επείγουσες καταστάσεις.
Συχνότητα εφαρμογών.
Χρόνιες ασθένειες: κάθε μέρα, ή μέρα παρά μέρα επί (7) ημέρες εως 15 ημέρες, 15 ημέρες διακοπή και επανάληψη.
Οξείες ασθένειες: μια φορά κάθε λίγες ώρες μέχρι να βελτιωθεί και μετά μέρα παρά μέρα.
ΕΝΔΟΔΕΡΜΙΚΟΣ ΒΕΛΟΝΙΣΜΟΣ
Πρόκειται για βελονισμό κατά τον οποίο χρησιμοποιούνται ειδικές βελόνες κοντές, οι οποίες εμβυθίζονται στο δέρμα ή στους υποδόριους ιστούς και μόνον χωρίς να φθάνουν στα βαθύτερα μυικά στρώματα.
Είναι οι κατ' εξοχήν βελόνες του ωτοβελονισμού, ονομάζονται πινεζάκια και είναι δύο ειδών:
α. Κυκλικά.
΄Εχουν μορφή σπυροειδούς καρφιού ή πινέζας.
Διακρίνουμε την λαβή και την αιχμή. Η λαβή συνίσταται από μια περιέληξη του ίδιου του δόρατος σε κύκλο, διαμέτρου 1,5 - 2 χιλ. Από το κέντρο του κύκλου προεκτείνεται κάθετα το δόρυ, άλλα 3 χιλ. και είναι αυτό το οποίο εισέρχεται στο δέρμα και εμποδίζεται να βυθιστεί περισσότερο από τον κύκλο.
β. Κυλινδρικά
Μοιάζουν με τις προηγούμενες (σαν πίπα), έχουν σπειροειδή μορφή μόνο που η προέκταση του δόρατος γίνεται κατά το ίδιο επίπεδο με την λαβή, αλλά 8 - 10 χιλ και είναι το τμήμα που εισέρχεται στο δέρμα.
Τεχνική.
Και τα δύο είδη τοποθετούνται στο ανάλογο σημείο του αυτιού, και καλύπτονται από ένα μικρό τεμάχιο λευκοπλάστ το οποίο τα συγκρατεί στην θέση τους.
Μπορεί να παραμείνουν κολλημένα 1 - 2 εβδομάδες (εξαρτάται από τη λιπαρότητα του αυτιού) ή και περισσότερες. Ο ασθενής μπορεί να κάνει μπάνιο προσεκτικά χωρίς να ξεκολλήσουν. Συστήνουμε στον ασθενή να τα πιέζει πολλές φορές στη διάρκεια της ημέρας προληπτικά ή όταν έχει το πρόβλημα για το οποίο τοποθετήθηκαν. Π.χ. στην θεραπεία της παχυσαρκίας, τοποθετούμε πινεζάκια στην θέση st του αυτιού και ο ασθενής το πιέζει πολλές φορές στη διάρκεια της ημέρας προληπτικά για να μη πεινάει. Αλλά και αν ακόμα αισθανθεί πείνα και τα πιέσει μπορεί θεαματικά να υποχωρήσει.
Ενδείξεις.
1. Σε όλες οι ασθένειες που θεραπεύονται με ωτοβελονισμό.
2. Σαν συμπληρωματική και βοηθητική μέθοδος του κυρίως βελονισμού, ιδίως όταν θέλουμε ήπια και μακροχρόνια δράση.
3. Σαν συντηρητική αγωγή, ή όπου δεν είναι εφικτή η καθημερινή επαφή με τον ασθενή.
Αντενδείξεις.
Δεν τοποθετούνται σε έκλη ή φλεγμαίνοντα σημεία του αυτιού ή σε σημεία που προξενούν ιδιαίτερα έντονα πόνο.
Παρενέργειες.
Μπορεί να προκληθεί ήπια αλλεργική αντίδραση σε ευαίσθητους ασθενείς από το υλικό του λευκοπλάστ. Στην προκειμένη περίπτωση, μπορεί να αφαιρεθούν εύκολα ακόμα και από τον ίδιο τον ασθενή. Μαζί με το λευκοπλάστ αφαιρούνται και τα πινεζάκια.
ΜΑΓΝΗΤΙΚΟΣ - ΕΠΙΔΕΡΜΙΚΟΣ ΒΕΛΟΝΙΣΜΟΣ
Μαγνητικός βελονισμός, σημαίνει διέγερση των σημείων του βελονισμού επιδερμικά με μαγνητική επίδραση. Τα εργαλεία που χρησιμοποιούμαι λέγονται μαγνητάκια. Πρόκειται για μικρούς φακοειδείς μαγνήτες με βόρειο πόλο που τοποθετείται σε επαφή με το σώμα (κυρτός) και νότιο πόλο όπου επικολάται το λευκοπλάστ (επίπεδος) και ισχύ που κυμαίνεται από 500 - 800 Gauss και 10 mm βάθος επιρροής.
Είναι κατασκευασμένα από ισότοπα Βαρίου ή σιδηρούχου Στροντίου. Υπάρχουν δε σε (3) μεγέθη:
α. Mini - Micro magnets, 2 χιλ. διαμέτρου κατάλληλοι για ωτοβελονισμό.
β. Micro magnets, 5 χιλ διαμέτρου κατάλληλοι για σωματοβελονισμό.
γ. Mega - magnets, 10 χιλ διαμέτρου κατάλληλοι για σωματοβελονισμό.
Τρόποι χρήσης - Τεχνική.
Τοποθετούνται στα ανάλογα σημεία του αυτιού ή του σώματος και συγρατούνται στην θέση τους με αυτοκόλλητα μικρά λευκοπλάστ. Μπορούν να παραμείνουν στην θέση τους 1 - 2 εβδομάδες ή και περισσότερο (εξαρτάται από την λιπαρότητα του αυτιού και δέρματος). Ο ασθενής μπορεί να κάνει προσεκτικά μπάνιο.
Διακόπτουμε λίγες μέρες και τα επανατοποθετούμε.
Η θεραπεία μπορεί να διαρκέσει 1 - 4 μήνες με ενδιάμεσα διαλλείματα. Συστήνουμε στον ασθενή να τα πιέζει κατ' επανάληψη και προληπτικά και θεραπευτικά.
Πλεονεκτήματα.
* Δεν πονάνε και αυτό τα καθιστά κατάλληλα για παιδιά και φοβισμένους ασθενείς, καθώς και για επώδυνα σημεία.
* Ελαττώνουν τις απαιτούμενες επισκέψεις, σε ασθενείς που δεν διαμένουν στην ίδια πόλη.
* Εχουν διπλή δράση από το μαγνητικό πεδίο και από την πίεση.
* Μπορούν να ξαναχρησιμοποιηθούν.
* Δεν διατρέχουν κίνδυνο μόλυνσης.
Προσοχή ! Μόνο στα χέρια του γιατρού μπορούν να φέρουν θεραπευτικά αποτελέσματα.
Μειονεκτήματα.
Η δράση τους είναι κατά πολύ ασθενέστερη των βελόνων, και το θεραπευτικό αποτέλεσμα αργεί να εμφανιστεί. (Οι πρώτες ενδείξεις εμφανίζονται μετά από 24 ώρες).
Ενδείξεις.
* Γενικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε όλα τα σημεία του σώματος που μπορούν να τοποθετηθούν οι βελόνες, αλλά με πολύ πιο ήπια αποτελέσματα.
* Κατάλληλα για παιδιά (πολύ αποτελεσματικά). Γενικά τα παιδιά δεν απαιτούν πολύ έντονο ερέθισμα για να αντιδράσουν.
* Για δειλούς ασθενείς, επώδυνα σημεία και
* Συντηρητική αγωγή μετά από μια πλήρη σειρά συνεδρειών βελονισμού.
Αντενδείξεις.
* ΄Ελκη, τραύματα, φλεγμονές, αλλεργικοί στην κολλητική ταινία (λευκοπλαστ) ασθενείς.
Παρενέργειες.
* Μπορεί να προέλθουν από αλλεργική αντίδραση του δέρματος στην κολλητική ταινία, οπότε και πρέπει να αφαιρούνται.
ΛΙΝΑΡΟΣΠΟΡΟΙ
Στην Κίνα, εκτιμούνται και χρησιμοποιούνται πολύ οι λιναρόσποροι. Πρόκειται για μικρούς σπόρους λιναριού, οι οποίοι τοποθετούνται στα ανάλογα σημεία του αυτιού με μικρά κομμάτια λευκοπλάστ, όπως και τα μαγνητάκια. Υπάρχουν επίσης και ειδικά εξαρτήματα.
Οι λιναρόσποροι έχουν την ιδιότητα να θερμαίνονται σε επαφή με το δέρμα και έτσι η δράση τους είναι διπλή στα σημεία του βελονισμού, τόσο με πίεση όσο και με θερμότητα (παλαιά χρησιμοποιούσαν καταπλάσματα από λιναρόσπορο.
Πλεονεκτήματα.
α. Είναι πολύ φθηνή θεραπεία. (υποκαθιστούν τους μαγνήτες με μικρό κόστος).
β. Ανευρίσκονται εύκολα.
γ. Δεν πονάνε.
δ. Είναι κατάλληλα για περιπατητικούς ασθενείς.
Μειονεκτήματα
Ηπιο θεραπευτικό αποτέλεσμα.
ΒΕΝΤΟΥΖΕΣ
Πρόκειται για τις κλασσικές βεντούζες των γιαγιάδων μας, τις οποίες περιφρόνησε η σύγχρονη ιατρική, αλλά φαίνεται ότι το θεραπευτικό τους αποτέλεσμα δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητο, διότι στην Κίνα χρησιμοποιούνται κατά κόρον. Στο βιβλίο CHON - HON - PEI - CHI - FANG (οδηγίες για επείγοντα περιστατικά) αναφέρεται μια πρωτόγονη μέθοδος θεραπείας με βεντούζες.
Οι πρωτόγονες βεντούζες ήταν από κεραμικό υλικό και κέρατα. Αργότερα και μέχρι και σήμερα κατασκευάζονται από γυαλί.
Τεχνική τοποθέτησης.
Η βεντούζα έχει την ιδιότητα να μαγκώνει πάνω στο δέρμα και να στέκεται λόγω της δημιουργίας αρνητικής ατμοσφαιρικής πίεσης στο εσωτερικό της. Αυτήν την επιτυγχάνουμε:
α. Με θερμότητα στο εσωτερικό της ή
β. Αφαιρώντας τον αέρα με τρομπάρισμα (πουάρ). Πρόκειται για μια καινούργια μέθοδος πιο εύχρηστη στην Κίνα.
Μέθοδος θεραπείας με βεντούζες.
1. Η βεντούζα μπορεί να τοποθετηθεί κατευθείαν επάνω στο σημείο του βελονισμού.
2. Μπορεί να τοποθετηθεί σε μια ήδη τοποθετημένη βελόνα και να παραμείνει εκεί μέχρι να εμφανιστεί στάση αίματος και ερέθισμα.
3. Στην Μόσχα διδαχθήκαμε και μια άλλη μέθοδο εφαρμογής βεντούζας. Αλείφουμε με κάποια λιπαντική ουσία (jonson oil ή αραιωμένη βαζελίνη) το δέρμα, τοποθετούμε μια μόνο βεντούζα και κρατώντας την σταθερά την γλιστράμε σε συνεχή επαφή με το δέρμα προς όλες της κατευθύνσεις, ανάλογα με την εντόπιση του πόνου ή του μυικού πιασίματος, ή του προβλήματος γενικά. Η μέθοδος ενδείκνειται για μεγάλες περιοχές (πλάτη, οσφυική περιοχή, μηρός ή ψωμάκια).
4. Αιματηρές βεντούζες. Είναι σαν τις παλιές κοφτές βεντούζες περίπου.
Τρυπάμε το δέρμα με μια τριγωνική βελόνα ή το χτυπάμε με το σφυράκι και τοποθετούμε την βεντούζα επάνω στο σημείο που έχει αιμοραγήσει. Η βεντούζα παραμένει τόσο, όσο χρειάζεται για να βγεί ικανοποιητική ποσότητα αίματος. Η μέθοδος ενδείκνυται για διάστρεματα, αρθρίτιδα, νευροδερματίδα, κλιμακτήριο και κρυολόγημα.
Γενικές ενδείξεις.
Αρθρίτης, βρογχίτης, άσθμα, βήχας, δύσπνοια, δυσμηνόρροια, παράλυση Χ, τσίμπημα φιδιού, επώδυνα σύνδρομα, κοινό κρυολόγημα, όταν υπάρχει στάση αίματος - ενέργειας γενικά.
Αντενδείξεις.
Σπασμοί, έλκη, πληγές.
ΜΙΚΡΟΜΑΛΑΞΗ (ACUPRESSURE - "Shiachu").
Πρόκειται για μέθοδο δακτυλικής πίεσης των σημείων του βελονισμού, δηλαδή για massage. Eπικράτησε ο όρος "Shiachu" που είναι Ιαπωνικός (Shi = δάκτυλο , Achu = πίεση).
Γενικά, πιστεύεται ότι όταν η ροή της ενέργειας, μπλοκάρεται στους μεσηβρινούς, τα ανάλογα σημεία είναι ευαίσθητα και επώδυνα στην πίεση. Η μέθοδος Siachu στηρίζεται στην άποψη ότι όταν πιέζονται κατάλληλα τα επώδυνα μπλοκαρισμένα σημεία, μπορούν να ξεμπλοκαριστούν και να κάνουν την ενέργεια να κυκλοφορήσει πάλι κανονικά.
Ο μηχανισμός δράσης της μικρομάλαξης όσον αφορά τον πόνο στηρίζεται στην θεωρία της πύλης ελέγχου του πόνου. Η αίσθηση της πίεσης και αφής εμποδίζει την αίσθηση του πόνου να γίνει αντιληπτή. ΄Αλλωστε εμπειρικά όλοι γνωρίζουμε ότι όταν πονάμε κάπου έχουμε την τάση να το τρίβουμε και να το χαιδεύουμε.
Τεχνική.
Χρησιμοποιούμε κύρια τον αντίχειρα του ενός ή και των δύο χεριών, ολόκληρη την παλάμη ακόμα και τον αγκώνα σε ορισμένα σημεία. Πολλές φορές συνδειάζεται και με χειροπρακτική.
Οι κινήσεις είναι πίεση και τριβή κυκλική. Κατά τη φορά των δεικτών του ωρολογιού όταν θέλουμε να κάνουμε τόνωση, και κατά φορά αντίθετη των δεικτών του ωρολογιού όταν θέλουμε να κάνουμε διασπορά. Η διάρκεια πίεσης του κάθε σημείου είναι 3 - 5 λεπτά. Η συχνότητα των συνεδρειών είναι κάθε δεύτερη ημέρα.
Μικρομάλαξη μπορεί να γίνει και με την βοήθεια ενός ειδικού εργαλείου, που λέγεται Juan - Chen και μοιάζει με μολύβι ή σφυρί και έχει στην μια άκρη μια σφαίρα από ελεφαντόδοντο ή γόμα. Το συνηθίζουν στην Κίνα.
Ενδείξεις.
Ολα τα σημεία που μπορούν να βελονιστούν μπορούν να διεγερθούν και με Shiachu.
1. Μυαλγίες, επώδυνα σύνδρομα γενικά, πονοκέφαλοι, αρθρίτιδες, παραλύσεις, stress, άγχος ένταση, δυσμηνόρροια, ισχυαλγία, αυπνία, κλπ.
2. Μάλιστα στην Κίνα στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο ένας Κινέζος συνάδελφος μας έδιξε μια μέθοδο "Shiachu" στα πόδια, ειδική για ανικανότητα και ψυχρότητα και στον άνδρα και στην γυναίκα.
3. Ειδική ένδειξη εφαρμογής "Shiachu" αποτελούν τα παιδιά διότι συνήθως φοβούνται να αντιμετωπίσουν την βελόνα. Στο βιβλίο Nei-King γίνεται η πρώτη αναφορά στη θεραπεία με massage.
Αντενδείξεις.
Ουλές, τραύματα, εγκαύματα, οιδήματα, δερματοπάθειες.
Πλεονεκτήματα.
1. Μπορεί να εφαρμοσθεί εύκολα και με επιτυχία και σε ασθενείς που τρέφουν ένα ιδιαίτερο φόβο προς τις βελόνες.
2. Σε επείγουσες ή έκτακτες περιπτώσεις όταν συμβαίνει να μην έχουμε βελόνες.
ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΣ-ΕΝΕΣΙΜΟΣ ΒΕΛΟΝΙΣΜΟΣ
Πρόκειται για μια σύγχρονη μέθοδο βελονιστικής θεραπείας η οποία συνδυάζει τα πλεονεκτήματα της παραδοσιακής Κινέζικης και της σύγχρονης Ιατρικής. Στα Αγγλικά θα το βρείτε με τον όρο "Micropuncture" ή "Point - injection therapy" κατά τον ενέσιμο βελονισμό.
Ενίονται διάφορες θεραπευτικές ουσίες σε πολύ μικρή ποσότητα, κατά σταγόνες μόνον, στα ανάλογα σημεία Βελονισμού. Οι θεραπευτικές αυτές ουσίες είναι φυσικά ή χημικά φαρμακευτικά σκευάσματα τα οποία έχουν τις εξής ιδιότητες:
α. Είναι εύκολα απορροφίσιμα.
β. Δεν έχουν παρενέργειες.
γ. Εχουν καθορισμένες τονωτικές - διεργετικές ιδιότητες ώστε να προάγουν την βελονιστική θεραπεία.
Οι ουσίες που χρησιμοποιούνται συχνότερα είναι:
α. Αδρανείς ουσίες, όπως φυσιολογικός ορός, ή διάλυμα γλυκόζης 10%, ή δυσαπεσταγμένο ύδωρ.
β. Βιταμίνες: B1, B12, C, σε χρόνιες παθήσεις, σε εξασθενημένους ασθενείς, σε γέροντες, σε αιμοραγικές διαθέσεις (ειδικά η βιταμίνη C), σε καρδιοαγγειακές παθήσεις.
γ. Θειούχο Μαγνήσιο.
δ. Αντιβιοτικά, όπως πενικιλλίνη, στρεπτομυκίνη (σε ανάλογες ασθένειες).
ε. Αναισθητικά, όπως novocaine ή xylocaine, σε θεραπείες έξεων, μαζί με βιταμίνη C, π.χ. κάπνισμα, αλκοολισμός.
ζ. Εκχύλισμα πλακούντα. Σε συνήθεις ασθένειες, όπως χρόνια ηπατίτιδα, νεφρίτιδα, γαστρικό έλκος, αλλεργιες, γυναικολογικές ασθένειες, νευρασθένεια.
στ. Στην Κίνα χρησιμοποιούν εκχυλίσματα φυτών, όπως π.χ. Ligusticum, flos catrami, radix angelicae κ.λ.π.
Αυτά τα φάρμακα μπορούν να χρησιμοποιηθούν το κάθε ένα ξεχωριστά ή σε συνδυασμό μεταξύ τους (coctail).
Τεχνική
1. Αποστείρωση του δέρματος κατά τα γνωστά.
2. Έμπαρση της βελόνας της σύρριγγας στο σημείο βελονισμού. Δεν παραλείπουμε να κάνουμε τους ανάλογους χειρισμούς για επίτευξη De - Chi.
3. Αναρρόφηση.
4. Ενίουμε μόνο μερικές σταγόνες φαρμάκου.
Γενικές αρχές
Στην περιοχή της κεφαλής, αυτιού και άκρων, η ποσότητα του ενίεμένου φαρμάκου πρέπει να είναι μικρότερη και οι χειρισμοί ελαφροί, καθώς και ο ρυθμός της ένεσης αργός.
Στην περιοχή του κορμού η ποσότητα του φαρμάκου μπορεί να είναι και λίγο μεγαλύτερη, οι χειρισμοί εντονώτεροι και ο ρυθμός ένεσης ταχύτερος.
Φυσικά, σε ασθενικούς, ηλικιωμένους ασθενείς, και κατά την πρώτη φορά η δόση πρέπει να είναι μικρότερη.
Γενικές Ενδείξεις
1. Σε όλες τις χρόνιες και δύσκολες περιπτώσεις όπου ο κλασικός βελονισμός δεν απεβεί ικανοποιητικός.
2. Επίσης, σε περιπτώσεις αναισθησίας για χειρουργικές επεμβάσεις όταν είναι δύσκολο, λόγω εντόπισης, να χρησιμοποιήσουμε βελόνες.
Οι συνεδρείες γίνονται κάθε δεύερη μέρα, ή μία φορά την εβδομάδα. Γενικά, 7-10 φορές είναι ένα course.
Aκολουθεί διακοπή 4-7 μέρες και επανάληψη.
Αντενδείξεις
Πληγές, εξελκώσεις, φλεγμονές κ.λ.π.
ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΔΥΝΑΤΟΥ ΕΡΕΘΙΣΜΟΥ
Πρόκειται για μία μέθοδο συνδυασμού σύγχρονης χειρουργικής και παραδοσιακού βελονισμού.
Ενδείξεις:
1. Μέτριες παραλύσεις άκρων από οξεία πολυομυελίτιδα ακόμα και αν έχουν περάσει λίγα χρόνια.
2. Μακροχρόνιες κινητικές ανεπάρκειες.
3. Τμηματικές παραλύσεις μυών μετά από μηνιγγιτίδα ή τραυματισμούς.
Οι κινέζοι γιατροί στήριξαν τη μέθοδο αυτή σε νεώτερες έρευνες οι οποίες απέδειξαν ότι στην περίπτωση της πολυομελίτιδας δεν νεκρώνωνται όλα τα νευρικά κύταρα του προσθίου κέρατος του νωτιαίου μυελού, όπως πιστεύετο παλαιότερα. Ορισμένα κύτταρα βρίσκονται σε λανθάνουσα κατάσταση και μπορούν να επαναδραστηριοποιηθούν με κατάλληλη διέγερση. Είναι μια πολύ καινούργια μέθοδος, δεν υπάρχει μεγάλη εμπειρία επ’ αυτής, και επιδέχεται περαιτέρω έρευνα.
Τεχνική
* Διενεργείται τοπική αναισθησία.
* Αντισηψία κατά τα γνωστά.
* Εντοπίζονται τα κατάλληλα σημεία βελονισμού.
* Γίνεται τομή στο ανάλογο σημείο κατά μήκος της πορείας του νεύρου 1,2 - 2 cm.
* Αποκαλύπτεται το νεύρο που διέρχεται κάτω από αυτό το σημείο και συλλαμβάνεται με αιμοστατική λαβίδα.
* Εν συνεχεία ερεθίζεται το νευρικό στέλεχος με απαλές κινήσεις ταλαντώσεως.
* Ακολουθεί δυνατός ερεθισμός χωρίς όμως να προκληθεί κάκωση του νεύρου.
* Οι κινήσεις είναι ρυθμικές ταλαντώσεις μικρού μήκους και υψηλής συχνότητας.
* Η διάρκεια διέγερσης είναι 1-2' , διάλλειμα, 1-2' επανάληψη, διάλλειμα, κοκ. 4-5 φορές συνολικά έως ότου ο ασθενής αισθανθεί πόνο, τέντωμα ή αγγύλωση, ζέστη ή κάψιμο δηλ. (DE-CHI).
Αναφέρουμε τα σπουδαιότερα σημεία.
Για τα άνω άκρα: 9 ΛΕ, 11 ΠΕ, 4 ΠΕ.
Για τα κάτω άκρα: 30 ΧΚ, 34 ΧΚ, 36 ST.
Παρενέργειες
Μπορεί να επέλθει shock. Οπότε προβαίνουμε στις γνωστές μεθόδους ανάνηψης. Για αυτό, απαιτείται μεγάλη επιδεξιότητα και εμπειρία από το γιατρό. Καλό είναι να συνδυάζεται και με άλλες μορφές φυσιοθεραπείας όπως κινησιοθεραπεία, μάλαξη, άσκηση, κλπ.
ΕΜΦΥΤΕΥΣΗ ΡΑΜΜΑΤΟΣ
Πρόκειται για μια νέα θεραπευτική μέθοδο που αναπτύχθηκε στην Κίνα κατά τη Λαϊκή Επανάσταση. Συνιστάται στην εμφύτευση ενός ράμματος catgut στο ανάλογο σημείο με σκοπό την επίτευξη παρατεταμένης διέγερσης.
Ενδείξεις:
Πολυομελίτις, γαστροδωδεκαδάκτυλικό έλκος, οσφυοισχιαλγία, βρογχικό άσθμα και άλλες χρόνιες παθήσεις.
Τεχνική
1. Διενεργούμε μικρές εντομές με τη βοήθεια χειρουργικού μαχαιριδίου 1 cm εκατέρωθεν του σημείου. Εισάγουμε τη βελόνα με το ράμμα από την μία εντομή και την εξάγουμε από την άλλη. Σήκώνουμε το δέρμα επάνω από το σημείο εισαγωγής του ράμματος με τον δείκτη και τον αντίχειρα και κόβουμε το ράμμα. Εν συνεχεία αποθέτουμε το δέρμα έτσι ώστε να καλύψει τις άκρες του ράμματος για να αποφύγουμε τον κίνδυνο μόλυνσης. Τοποθετούμε αποστειρωμένη γάζα.
2. Το ράμμα εισάγεται με τη βοήθεια βελόνης για οσφυονωτιαία παρακέντηση. Χρησιμοποιούμε τη βελόνη μέχρι να έχουμε αίσθημα DE - CHI. Αφαιρούμε τον μεταλικό οδηγό του αυλού της βελόνης και στη θέση του εισάγεται το ράμμα. Αφαιρείται η βελόνη και το ράμμα παραμένει στη θέση του σημείου βελονισμού.
3. Εισάγουμε στα ειδικά σημεία, απολινώσεις από ειδικό ζωϊκό ράμμα. Το ράμμα είναι 0,0-2 ή Dexon.
ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ ΙΑΤΡΕΙΟΥ
Θα μπορούσα να σας συστήσω ενεπιφύλακτα να βελονίζετε πάντοτε σ' ένα ήσυχο, ήρεμο και ευχάριστο περιβάλλον το οποίο θα βοηθήσει τον ασθενή να χαλαρώσει και τον γιατρό να συγκεντρωθεί γαλήνιος και να αποδώσει καλύτερα.
Βάλτε λίγη μουσική διακριτικά. Κλασσική ίσως. Έχει βρεθεί ότι μόνο μουσική η οποία είναι σύμφωνη με τους κανόνες αρμονίας είναι κατάλληλη για θεραπευτικούς σκοπούς. Και η κλασσική εναρμονίζεται με την συχνότητα των παλμικών δονήσεων του ζώντος κυττάρου. Φυσικά αυτό δεν είναι δεσμευτικό.
ΜΕΣΗΜΒΡΗΝΟΙ
1. 12 ΠΡΩΤΕΥΟΝΤΕΣ
2. 39 ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΕΝΩΝΟΥΝ ΤΟΥΣ 12
3. 12ΤΕΝΤΟΝΟΜΤΙΚΟΥ
4. 15 ΕΓΚΑΡΣΙΟΥΣ
5. 12 ΕΠΙΜΗΚΕΙΣ ΣΥΝΔΕΤΙΚΟΥΣ
6. 12 ΑΠΟΚΛΕΙΝΟΝΤΕΣ
7. 8 ΠΑΡΑΞΕΝΟΥΣ
8. 8 ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝΤΕΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΞΕΝΩΝ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ
ΙΣΤΟΡΙΚΟ
ΜΕΛΕΤΗ
ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ
ΘΕΡΑΠΕΙΑ
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ
ΜΕΡΙΚΑ ΒΑΣΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΒΕΛΟΝΙΣΜΟ
Κάθε μεσημβρινός έχει συγκεκριμένα σημεία. Έτσι υπάρχουν μεσημβρινοί με λίγα σημεία και άλλοι με πολλά σημεία. Τα κλασικά σημεία κάθε πλευράς του σώματος είναι όσες και οι μέρες του έτους, δηλαδή 365. Όμως τις τελευταίες δεκαετίες με τα σύγχρονα ηλεκτρονικά μέσα, ανιχνεύτηκαν και άλλα σημεία κυρίως εκτός μεσημβρινών ή καθαρώς αντανακλαστικά σημεία. Έτσι σήμερα το σύνολο των σημείων βελονισμού του σώματος ανέρχεται περίπου σε περισσότερα από 1500. Βέβαια πολλά από αυτά έχουν δράση παρόμοια με τα υπόλοιπα. Έτσι περιοριζόμαστε στην πράξη σε λίγες εκατοντάδες σημεία.
Η εισαγωγή της βελόνας στα ειδικά αυτά σημεία, έχει στόχο να ελαττώσει το πλεόνασμα ενέργειας ή να αυξήσει την ελλιπή ενέργεια ή τέλος να μετακινήσει την ενέργεια ανάλογα με τις ανάγκες του οργανισμού. Γι’ αυτό λέμε, ότι ο βελονισμός οδηγεί τον οργανισμό στο φυσιολογικό επίπεδο, αφού τον βοηθάει να ρυθμίσει την ενέργειά του. Αυτός είναι ο λόγος που μιλάμε για ενεργειακή και φυσική ιατρική, χωρίς παρενέργειες. Είναι η μόνη μέθοδος που δρα καταλυτικά στη μικροκυκλοφορία του οργανισμού, από όπου αρχίζουν οι πύλες της ανταλλαγής της ύλης. Αυτό αποτελεί ένα από τα μυστικά της ζωής, στο παιχνίδι ύλης και ενέργειας (κτιστό σύμπαν).
Αν δεν υπήρχαν οι φυσικοί μηχανισμοί αυτοθεραπείας και
ανάπλασης, δεν θα υπήρχαν άνθρωποι στον πλανήτη γη του
δικού μας ηλιακού συστήματος σε αυτό το άκρο του σπειροειδή γαλαξία μας.
Όταν λοιπόν μία σωματική λειτουργία διαταράσσεται, τότε ορισμένα δερματικά σημεία του σώματος του πάσχοντος, αλγούν αυτόματα ή μετά από δακτυλική πίεση. Τα σημεία που αλγούν είναι σημεία βελονισμού και βρίσκονται πάνω σε εκείνους τους μεσημβρινούς, οι οποίοι συνδέονται με το όργανο που παρουσιάζει διαταραχή.
Η μέθοδος νέου κρανιοβελονισμού κατά Yamamoto εφαρμόζεται και εδώ στη Θεσσαλονίκη από εμάς. Είναι ένα ολοκληρωμένο σύστημα θεραπείας διαφόρων παθήσεων με τη χρήση συγκεκριμένων και κατάλληλων σημείων (μικροσύστημα κεφαλής). Τα σημεία της μεθόδου Yamamoto φαίνονται αμέσως παραπάνω.
Τα επώδυνα σημεία του δέρματος και σημεία βελονισμού, τα ταύτισε ο νομπελίστας Δρ. MELZACK με τα σημεία «σκανδάλης» της δικής του θεωρίας, αλλά αυτό εμπεριέχει σφάλμα, δηλαδή δεν είναι απόλυτα αληθές. Ένας έμπειρος βελονιστής βρίσκει εύκολα τα σημεία βελονισμού, ενώ ένας άπειρος χρειάζεται τη χρήση ανιχνευτού. Με τους ηλεκτρονικούς ανιχνευτές ανευρίσκονται τα σημεία βελονισμού ή οι ενεργειακοί κόμβοι, από το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τους, που είναι η ελάττωση της ηλεκτρικής αντίστασης του δέρματος σε σχέση με το γειτονικό δέρμα.
Ακόμα, είναι πασίγνωστη η δυνατότητα των σημείων βελονισμού να φωτογραφηθούν, με την ειδική απεικόνιση KIRLIAN. Το ζεύγος KIRLIAN, ανακάλυψε το 1939 τη μέθοδο φωτογράφησης της αύρας, του ενεργειακού πεδίου, που φέρει το όνομά τους. Όταν παρεμβληθεί μέσα σε ηλεκτρικό πεδίο μεγάλης συχνότητας ένα ανθρώπινο τμήμα, παρατηρείται γύρω του ένα λαμπερό περίγραμμα, κυρίως ιώδες, το οποίο τρεμοσβήνει. Φωτοστέφανο!
ΙΣΤΟΡΙΑ
Ο βελονισμός πρωτοεμφανίστηκε στη Κίνα τουλάχιστον πριν από πέντε χιλιάδες χρόνια. Χρησιμοποιείται μάλιστα σήμερα στα πλαίσια της ιατρικής φυσικών μεθόδων θεραπείας.
Η βελονοθεραπεία ως εμπειρία και ως εφαρμοσμένη θεραπευτική μέθοδος έφτασε στην Ευρώπη μαζί με το μετάξι, την πυξίδα, την τυπογραφική τέχνη και την πυρίτιδα, πολλούς αιώνες πριν γεννηθούμε εμείς. Όμως τότε δεν ήταν κατάλληλο το έδαφος για την εξάπλωση της αποτελεσματικής αυτής θεραπευτικής μεθόδου.
Υπάρχει όμως και κάτι παράδοξο. Πριν 35 χρόνια βρέθηκε στους παγετώνες των Άλπεων, στο έδαφος της Αυστρίας ένα πτώμα ανδρός που ζούσε πριν 5.000 χρόνια. Πάνω σ' αυτό οι παλαιοντολόγοι ανακάλυψαν με έκπληξη, ότι του είχε εγφαρμοσθεί βελονισμός στη ράχη με οξυκόρυφες βελόνες, αλλά από πέτρα! Απλά στην Ευρώπη δεν είχε συνέχεια, όπως στην Κίνα.
Το 1995 ο καθηγητής της ιστορίας της ιατρικής στο πανεπιστήμιο των Αθηνών κύριος Πουρναρόπουλος έκανε μία εισήγηση, όπου υποστήριξε, ότι ο μυθικός Ηρακλής τραυματίστηκε σε ένα άθλο του στο ύψος της Τραπεζούντας 1700 χλμ από τη Θεσσαλονίκη και 1100 χλμ. από την Κωνσταντινούπολη, πόλεις που τότε δεν υπήρχαν. Μετά τον τραυματισμό του έφυγε για τη λίμνη της Ακίδος, ακόμα πιο ανατολικά για να υποβληθεί σε βελονισμό!
Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, ο βελονισμός μπήκε πολύ νωρίς σε επιστημονική βάση. Σύμφωνα με αρχαιολογικές εκτιμήσεις, το αρχαίο και κλασικό σύγγραμμα βελονισμού και εσωτερικής ιατρικής του Κίτρινου Αυτοκράτορα, γνωστό σαν “HUANG DI NEI CHING” γράφτηκε πριν 22 αιώνες. Η διαχρονικότητα, η συνέχεια και η αποτελεσματικότητα κάνουν τη μέθοδο θεραπείας με βελονισμό αξιοθαύμαστη.
Στον εικοστό αιώνα υπήρξε ραγδαία διάδοση του βελονισμού. Το 1949 ο Μάο Τσε Τουγκ έγινε ισχυρός άνδρας της Κίνας, επειδή στο δρόμο για την εξουσία χρησιμοποίησε και το βελονισμό. Δηλαδή υποχρέωνε τους στρατιώτες του σε καθημερινό βελονισμό, κυρίως ενός σημείου πιο κάτω από το γόνατο(Σ36), για να ανταποκριθούν στις αναγκαίες εξαντλητικές πορείες μέσα στην αχανή χώρα.
Όμως την ίδια εποχή στην Ευρώπη, παράλληλα με την ανασυγκρότηση των κρατών μετά τη λαίλαπα του Β΄ παγκόσμιου πολέμου, πρωτοεμφανίζονται επιστημονικές εταιρείες βελονισμού, κυρίως στη Δ. Γερμανία, την Αυστρία και τη Γαλλία.
Στις άλλες χώρες καθυστέρησε κάπως η επιστημονική συγκρότηση του βελονισμού. Μόλις το 1968 ιδρύουν Σύλλογο Βελονισμού οι Ιταλοί ιατροί και το 1972 οι Φιλανδοί. Όμως το 1973 είναι η χρυσή χρονιά του βελονισμού. Πρόκειται για τη χρονιά που η εσωστρεφής και κομμουνιστική Κίνα ανοίγει τις πύλες της στη δύση, με το ταξίδι του Νίξον στο Πεκίνο.
Έτσι διαδίδεται ο βελονισμός στις ΗΠΑ, τον Καναδά και την Αυστραλία. Τότε αναγκάζονται οι Σοβιετικοί κυρίως οι Ρώσοι να ασχοληθούν σοβαρά με το βελονισμό, για να μη χάσουν το τρένο. Το 1975 ο Ρώσος καθηγητής Γοϊδέγκο ιδρύει μεγάλη κρατική κλινική στη Μόσχα, όπου εκπαιδεύει σεβαστό αριθμό γιατρών στα μυστικά του βελονισμού. Οι γιατροί αυτοί στέλνονται στη συνέχεια στα πέρατα της αχανούς χώρας με στόχο τη δημιουργία νέων «φυτωρίων».
Από τα παραπάνω γίνεται αντιληπτό, ότι ήταν φυσικό να εξαπλωθεί ο βελονισμός στη δυτική και ανατολική Ευρώπη. Από τότε λοιπόν εφαρμόζεται σε δεκάδες χιλιάδες ιδιωτικά ιατρεία και σε εκατοντάδες νοσοκομεία. Στην Αυστρία μάλιστα, αυτή τη μικρή ορεινή και πανέμορφη χώρα της κεντρικής Ευρώπης, ο βελονισμός αποτελεί παράδοση και σήμερα γίνεται ήδη αποδεκτός από τα ασφαλιστικά ταμεία.
Την ίδια εποχή, Έλληνες γιατροί, που βλέπουν μπροστά, ενδιαφέρονται για το βελονισμό και βρίσκουν δρόμους πρόσβασης. Δημιουργούνται στην Ελλάδα επιστημονικές εταιρείες βελονισμού και γίνονται αργά, αλλά σταθερά βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση. Στις 21.02.1980 το Υπουργείο Υγείας με αριθμό πρωτοκόλλου 547/1191, που ισχύει μέχρι σήμερα, αποφάσισε τα εξής:
«
Η εφαρμογή του βελονισμού θα γίνεται αποκλειστικά από γιατρούς εκπαιδευμένους στο βελονισμό και όχι από μη γιατρούς, οποιοδήποτε άλλο επάγγελμα υγείας και αν κάνουν».
Σήμερα στην Ελλάδα, γύρω στους χίλιους γιατρούς ασκούν το βελονισμό ως ιατρική πράξη. Αυτός είναι ο λόγος που σήμερα γνωρίζει τόσο επιτυχία στη χώρα μας και εμφανίζεται πλέον τόσο συχνά στα τηλεοπτικά μέσα. Άλλωστε τίποτε δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο στην ραγδαία πλέον εξάπλωσή του, αφού η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας αναγνωρίζει και προωθεί τη μέθοδο του βελονισμού και το ίδιο κάνει φυσικά και η Ενωμένη Ευρώπη.
IΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ
Οπως ξέρετε όλοι, το κύριο εργαλείο βελονισμού ήταν, και εξακολουθεί να είναι, η βελόνα. Θα αρχίσουμε λοιπόν με μια σύντομη ιστορική ανασκόπηση της εξέλιξης της βελόνας.
Κατά την Παλαιολιθική Εποχή, 500.000 χρόνια πριν, o HOMO ERECTUS (όρθιος άνθρωπος) ήταν φυτοφάγος. Αργότερα, πριν από 35.000 χρόνια, εμφανίστηκε στην γη ο HOMO SAPIEΝS (σοφός άνθρωπος) ο οποίος κυριάρχησε στον πλανήτη μας χρησιμοποιώντας την λογική του. Η ανάγκη της επιβίωσης τον ώθησε να κατασκευάσει διάφορα "εργαλεία" για να επεξεργαστεί την τροφή του και να προασπίσει την ζωή του. Στράφηκε λοιπόν προς στη φύση, η οποία του έδινε την εποχή εκείνη ως πιό πρόχειρα και άφθονα υλικά την πέτρα και το ξύλο. Το ξύλο όμως, είναι ένα υλικό που δεν αντέχει στο χρόνο, εν αντιθέσει προς την πέτρα. Ετσι, οι μαρτυρίες του μακρυνού αυτού παρελθόντος αφορούν τα λίθινα εργαλεία.
Η πέτρα όμως, δεν παύει να είναι ένα εύθραυστο υλικό, και κατά την διαδικασία της κατεργασίας των λίθινων εργαλείων αποσπόνταν οξύαιχμα θραύσματα, παρασχίδες τα οποία τύχαινε να προκαλούν πολλές φορές μικροτραυματισμούς στον άνθρωπο. Αυτοί οι τυχαίοι τραυματισμοί δεν περνούσαν απαρατήρητοι διότι σίγουρα συνοδεύονταν από κάποιο πόνο ή κάποια μικρή αιμορραγία.
Η επίσημη λοιπόν ιστορική άποψη, είναι ότι ο πρωτάνθρωπος παρατήρησε ότι τυχαία τρυπήματα σε διάφορα σημεία του σώματος του, θεράπευαν κάποιο πόνο ή πρόβλημα σε κάποιο άλλο σημείο του σώματός του. Αρχισε λοιπόν, να μιμείται το τυχαίο και να κατασκευάζει ο ίδιος τέτοια οξύαιχμα λίθινα εργαλεία τα οποία αποτέλεσαν τις αρχέγονες θεραπευτικές βελόνες.
Αυτές οι πέτρινες βελόνες ονομάζονται "Bian". Ηταν δε, πέτρες σφαιρικές ή οβάλ κατά το ένα άκρο τους για να μπορούν να κρατιούνται, ενώ το άλλο άκρο τους κατέληγε σε πυραμοειδώς οξύαιχμη ακμή, για να μπορεί να τρυπάει το σώμα. Το 1963 ανασκάφθηκε στην Μογγολία ένα τέτοιο "Bian" του οποίου η ηλικία εκτιμήθηκε σε 10.000 - 4.000 χρόνια, είναι δε 4,5 cm μήκους. ’λλωστε, και στην Β.Κίνα έχει ανασκαφθεί ένας βράχος όπου είναι λαξευμένη μια μυθική μορφή μισό πουλί, μισός άνθρωπος, η οποία κρατάει ένα τέτοιο "Bian", έτοιμη να θεραπεύσει έναν ασθενή.
Εχουμε επίσης, και γραπτές αναφορές σε διάφορα αρχαία βιβλία. Στο γεωγραφικό βιβλίο " SHAN - HAI - JIN" (κλασσική πραγματεία για βουνά και θάλασσες γραμμένο πριν 2.000 χρόνια) αναφέρεται ότι τα βουνά "Κάου" περιέχουν νεφρίτη κατάλληλο για κατασκευή λιθοβελονών. Στο βιβλίο "SHUO - WEN - CHIC - CHI" (αναλυτικό λεξικό χαρακτήρων 206 π.Χ. - 220 μ.Χ) περιγράφεται και η χρήση τους.
Ετσι λοιπόν, πιστεύεται επίσημα ότι οι πρώτες βελόνες ήταν λίθινες. Αργότερα, χρησιμοποίηθηκαν και άλλα υλικά, όπως κόκκαλα ψαριών, Βaboo, κεραμικό και πορσελάνη καθώς η τέχνη του πηλού και της πορσελάνης αναπτύχθηκε πολύ νωρίς στην Κίνα.
Στην επόμενη φάση εξέλιξης του ανθρώπινου πολιτισμού, όταν δαμάστηκε το μέταλλο και ανακαλύφθηκε ο χαλκός (Cu), άρχισαν να κατασκευάζουν βελόνες από χαλκό και ορείχαλκο (Cu και κασσίτερος). Έχουν βρεθεί σε ανασκαφές και τέτοιες βελόνες.
Στην δυναστεία των ΗΑΝ (2000 χρόνια πριν), εμφανίστηκαν οι χρυσές και ασημένιες βελόνες οι οποίες, σημειωτέον, εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται μέχρι και σήμερα. (Με τις χρυσές κάνουμε τόνωση, ενώ με τις ασημένιες διασπορά, όπως θα σας περιγράψω εν συνεχεία). Επειδή όμως το κόστος παρασκευής των χρυσών βελόνων ήταν υψηλό, δεν διαδόθηκε ευρέως η χρήση τους. Περιορίστηκε μόνο στις αυτοκρατορικές αυλές.
Ετσι οι άνθρωποι στράφηκαν προς ένα άλλο φθηνότερο μέταλλο τον σίδηρο (Fe). Αλλά, οι σιδερένιες βελόνες είχαν πολλά μειονεκτήματα, όπως το εύκολο σπάσιμο και την πρόκληση φλεγμονής. Μάλιστα τις γαλβάνιζαν και τις έβραζαν με βότανα για καλύτερα αποτελέσματα.
Αμέσως μετά, φθάνουμε στην ανακάλυψη του ανοξείδωτου χάλυβα. Οπότε, οι ανοξείδωτες βελόνες κάνουν την εμφάνιση τους στην σκηνή της βελονιστικής έξελιξης και παραμένουν μέχρι και σήμερα οι κύριες βελόνες βελονισμού διότι παρουσιάζουν πολλά πλεονεκτήματα.
1. Είναι σκληρές, με αποτέλεσμα να τρυπούν εύκολα το δέρμα.
2. Είναι ευλύγιστες, δεν σπάζουν.
3. Αντέχουν σε υψηλές θερμοκρασίες και μπορούν να αποστειρώνονται.
Η εξέλιξη της βελόνας, δηλαδή, παρακολούθησε την εξέλιξη του μετάλλου.
Από αρχαία ευρήματα όμως, φαίνεται ότι η ανακάλυψη του βελονισμού δεν περιορίστηκε μόνο στην Κίνα. Παρόμοιες ανακαλύψεις και παρατηρήσεις έγιναν και σε άλλες χώρες του κόσμου.
* Στην Αίγυπτο π.χ. βρέθηκε ο πάπυρος EMBERS (γραμμένος το 1550 Π.Χ.) στον οποίο γίνεται αναφορά σε θεραπείες με βελονισμό.
* Στην Βραζιλία υπάρχει μια φυλή που χρησιμοποιεί βέλη για να τρυπά διάφορα σημεία του σώματος με θεραπευτικούς σκοπούς.
* Στην Αραβία καίνε ένα σημείο στο αυτί για θεραπεία της ισχυαλγίας.
* Στον Μεσαίωνα χρησιμοποιούσαν ζεστό μεταλλικό καθετήρα για θερμοκαυτηριάσεις στις φλαιγμαίνουσες περιοχές, κάτι ανάλογο με τον βελονισμό.
* Οι Εσκιμώοι ξύνουν το δέρμα τους με κοφτερές πέτρες, επίσης για θεραπευτικούς σκοπούς.
Βλέπουμε λοιπόν, ότι στα παλαιότερα χρόνια υπήρχε πιθανόν μια πανανθρώπινη γνώση, εμπειρία αν θέλετε, σχετικά με το θεραπευτικό αποτέλεσμα που προκύπτει από το τρύπημα, το τσίμπημα του σώματος, η οποία όμως αναπτύχθηκε και επιστημονικοποιήθηκε στην Κίνα.
ΑΡXΑΙΕΣ ΒΕΛΟΝΕΣ
Στο Nei-King γίνεται η πρώτη αναφορά σε εννέα είδη αρχαίων βελόνων. Για τους Κινέζους κάθε αριθμός έχει μια ιδιαίτερη συμβολικότητα και η αρίθμηση των βελόνων ακολουθεί αυτή την λογική.
1. Tchiang - Tchen (= βελόνα με κεφάλι βέλους, βελόνα που μόλις αγγίζει, 1,6 cun). Της δόθηκε ο αριθμός 1 διότι συμβολίζει τον ουρανό. Είναι βελόνα Yang και χρησιμοποιείται για επιφανειακά αγγίγματα του δέρματος όταν το CHI = σε πληρότητα στο δέρμα ή στους Τ.Μ.Μ.
2. Yun - Tchen (= βελόνα με στρογγυλή μύτη, 1,6 cun) . Συμβολίζει την γή. Δεν είναι ακριβώς βελόνα με την γνωστή έννοια. Είναι σαν σφαιρικό εργαλείο που χρησιμοποιείται για την μάλαξη των σημείων του βελονισμού που δεν επιτρέπεται να βελονίσουμε. Χρησιμοποιείται σε παιδιά, σε φοβισμένους ασθενείς και επώδυνα σημεία. Είναι ένα είδος Shiatzu και μπορεί να αντικατασταθεί με δακτυλική πίεση.
3. Ti - Tchen (= βελόνα του δοχείου του όρκου 3,5 cun). Συμβολίζει τον άνθρωπο και είναι 3,5 cum μακριά, αλλά το αιχμηρό της τμήμα είναι μόλις 1 χιλιοστό, διότι πίσω ακριβώς βρίσκεται ένα εξόγκωμα που εμποδίζει τη βελόνα να βυθιστεί περισσότερο. Την βελόνα αυτή την χρησιμοποιούσαν οι παλαιοί πολεμιστές οι οποίοι έδιναν ένα όρκο και τρυπούσαν το δέρμα τους για να βγεί μια σταγόνα αίμα. Χρησιμοποιείται επιφανειακά στα σημεία Shu - Antiques.
4. Fong - Tchen (= βελόνα ανέμου, 1,6 cun). Συμβολίζει τις 4 εποχές που ανταποκρίνονται στους 8 ανέμους. Είναι τριγωνική, κοντή και χρησιμοποιείται επιφανειακά για θεραπείες ασθενειών ανέμου σύμφωνα με τον νόμο των τεσσάρων εποχών.
5. Pei - Tchen (= βελόνα σπάθη, 4 cun). Συμβολίζει τους πέντε κινέζικους μουσικούς φθόγγους. Στην πραγματικότητα είναι ένα μικρό νυστέρι και χρησιμοποιείται για διάνοιξη αποστημάτων. Οι παλαιοί βελονιστές ήταν γιατροί γενικής παθολογίας.
Οι τέσσερες τελευταίες βελόνες είναι οι κανονικές βελόνες βελονισμού.
6. Yun - Li - Tchen (= βελόνα στρογγυλή, μυτερή κοντή και λεπτή όσο μια τρίχα μαλλιών, 1,6 cun). Συμβολίζει τους 6 Inn Μ και 6 Yang Μ. Χρησιμοποιείται σε σημεία επιφανειακά με λεπτό υπόστρωμα ιστών (π.χ. σημεία δακτύλων). Απομακρύνει την βλαπτική ενέργεια κατά την αφαίρεση της.
7. HaΟ - Tchen (= βελόνα λεπτή σαν το κεντρί ενός κουνουπιού, 3,6 cun). Συμβολίζει τους επτά αστερισμούς και κατά επέκταση, τις επτά οπές του προσώπου (2 μάτια, 2 αυτιά, 2 ρουθούνια, 1 στόμα). Μπορεί να παραμείνει επί πολύ στο σημείο βελονισμού.
8. Tchang - Tchen (= επιμήκη μακριά βελόνα, 7 cun). Συμβολίζει τις 8 μεγάλες αρθρώσεις (2 γόνατα, 2 ισχία, 2 αγγώνες, 2 ώμοι). Χρηιμοποιείται για να εμποδίσουμε την βλαπτική ενέργεια να εγκατασταθεί στις μεγάλες αρθρώσεις και να προκαλέσει ρευματισμούς. Είναι η μακρύτερη βελόνα.
9. Tai - Tchen (= βελόνα της φωτιάς, 4 cm). Συμβολίζει τις 9 επαρχίες της Κίνας και τις 9 μεγάλες περιοχές του σώματος. Είναι η παχύτερη όλων των βελόνων (1 χιλιοστό πάχος), κατασκευασμένη από κόκκινο χαλκό. Ονομάζεται της φωτιάς, διότι εν αντιθέσει προς τις άλλες, ζεσταίνεται πριν ή μετά την τοποθέτηση της και πονάει. Χρησιμοποιείται για την θεραπεία των μυικών παθήσεων και παραλύσεων με πολύ καλά αποτελέσματα.
ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΒΕΛΟΝΕΣ
Σήμερα από τις παραδοσιακές βελόνες, μεταχειριζόμαστε κυρίως την βελόνα Νο 7 (ΗaΟ - κεντρί), σε διάφορες διαστάσεις και παραλαγές. Π.χ. έχουμε την:
* Μακριά βελόνα 3 - 4 cun,
* Μέση βελόνα 2 - 3 cun, και
* Βραχεία βελόνα 1 cun.
Υπάρχουν βελόνες έως 20 cm για υποδάριο βελονισμό στην κοιλιά, στα ψωμάκια, για την θεραπεία της παχυσαρκίας. Το πάχος κυμαίνεται από 0,2 mm - 0,4mm. Επίσης, διατηρήθηκε και η τριγωνική βελόνα με την οποία επιτυγχάνουμε την αιμορραγία ενός σημείου όταν αυτό χρειάζεται.
ΣΤΑΔΙΑ ΒΕΛΟΝΙΣΜΟΥ
1. Διάγνωση
Φυσικά, προηγείται των πάντων η διάγνωση. Όπως όλοι ξέρετε η Κινέζικη διαγνωστική στηρίζεται :
α) Στους 8 κανόνες.
1. Inn - Yang,
2. Εσωτερικό - Εξωτερικό.
3. Κρύο - Ζέστη.
4. Κενό - πληρότητα.
β) Στα 4 στοιχεία.
1. Βλέπειν,
2. Ακούειν,
3. Ερωτάν,
4. Ψηλαφείν
γ) Στην εξέταση των σφυγμών.
δ) Στην εξέταση του πτερυγίου του αυτιού.
Αφού λοιπόν κάνουμε την διάγνωση, χρησιμοποιώντας και την Δυτική διαγνωστική εάν θέλουμε, αποφασίζουμε ποιό θεραπευτικό σχήμα θα εφαρμόσουμε, και ποιό είδος βελονισμού, δηλ. απλό βελονισμό, ΜΟΧΑ, σφυράκι, ηλεκτροβελονισμό, κλπ. Το πρώτο μας μέλημα είναι να τοποθετήσουμε σωστά τον ασθενή μας.
2. Θέση του ασθενούς
Η θέση του ασθενούς εξαρτάται αποκλειστικά από την εντόπιση των σημείων που θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε, ώστε να είναι εύκολα προσπελάσημα. Ο ασθενής πρέπει να είνα ξαπλωμένος (ανάσκελα, μπρούμητα, πλάγια, ή καθιστός). Απαγορεύεται αυστηρώς να είναι όρθιος, έστω και εάν πρόκειται να βάλουμε μία βελόνα. Και αυτό διότι όπως ξέρετε ένα από τα ανεπιθύμητα συμβάματα του βελονισμού, ευτυχώς όχι πολύ συχνό, είναι η λιποθυμία. Και όταν ο ασθενής είναι καθιστός ή ξαπλωμένος μπορεί να αποφευχθεί.
Γενικά, πρέπει να ξέρετε ότι όσον αφορά την τοπογραφική προτεραιότητα του βελονισμού του σώματος, η κοινώς παραδεκτή σειρά είναι:
Βελονίζουμε πρώτα Yang περιοχές, μετά Inn περιοχές. Δηλαδή, πρώτα άνω, μετά κάτω, πρώτα κεφάλι, μετά κορμός, πρώτα άνω, μετά κάτω άκρα. Πρώτα οπίσθια περιοχή σώματας, μετά πρόσθια.
Αγγίξτε μετά τον ασθενή σας, ψηλαφίστε το σώμα που έχετε να βελονίσετε νοιώστε την δόνηση του. Μην διστάσετε σ' αυτό το είδος της σωματικής επαφής. Βελονισμός δεν είναι μόνο να τοποθετήσουμε τις βελόνες και να φύγουμε στον επόμενο ασθενή. Χρειάζεται και μια ιδιαίτερη επικοινωνία μεταξύ ασθενούς και γιατρού, διότι καμμιά φορά μπορεί να χρειαστεί να προσφέρετε και λίγη από την δική σας ενέργεια, χωρίς να εξαντληθεί αλλά να αναπαραχθεί και να παραμείνει σε άριστη κατάσταση.
Στην Κίνα ένα από τα διδασκόμενα μαθήματα στους υποψήφιους γιατρούς βελονιστές είναι και το περίφημο Qi - Gong, έλεγχος της βιοενέργειας. (Qi - Gong = κίνηση της ενέργειας, τόνωση). Υπάρχουν ειδικές ασκήσεις Qi - Gong με τις οποίες μπορεί κανείς να διατηρεί την ενέργεια του τονωμένη σε άριστη κατάσταση, να την ξεμπλοκάρει όταν υπάρχει ενεργειακό block στον οργανισμό, να θεραπεύει διάφορα προβλήματα στον ίδιο τον οργανισμό του, ή ακόμα και να μεταδίδει θεραπευτικό αποτέλεσμα σε έναν ασθενή. Πρόκειται για την Βιοενεργειακή Ιατρική.
Η Βιοενεργειακή Ιατρική είναι ένας πολύ ενδιαφέρον τομέας της Ιατρικής, άγνωστος σε εμάς αλλά εκπληκτικά διαδεδομένος στην Κίνα και σε άλλες Ανατολικές χώρες, ακόμα και στον απλό κόσμο. Όλοι πρέπει να ευαισθητοποιηθούμε στην αίσθηση αυτή. Ο καθηγητής Nghen - Von - Nghi, μας έλεγε ότι οι παλοιοί βελονιστές συνηθίζαν να χαιδεύουν κάθε πρωί πριν αγγίξουν οτιδήποτε άλλο, ένα μαξιλάρι με πούπουλα χήνας, τα οποία δημιουργούν στατικό ηλεκτρισμό, για να ευαισθητοποιούν τα χέρια τους.
3. Αποστείρωση Δέρματος
Το δέρμα αποστειρώνεται στα σημεία που πρόκειται να βελονίσουμε με βαμβάκι εμποτισμένο σε αλκοόλ 75%, κατά τα γνωστά.
4. Αποστείρωση Βελόνων
Οι βελόνες που θα χρησιμοποιήσουμε ή το σφυράκι είναι αποστειρωνένες στον κλίβανο κατά τα γνωστά. ( 170° - 200° βαθμούς C επί 1,30-2 h).
4. Εκλογή των Βελόνων
Η επιλογή του είδους των βελόνων θα γίνει σύμφωνα με το είδος της ασθένειας, το θεραπευτικό σχήμα αλλά και την κατάσταση του ασθενούς.
Καλό είναι, την πρώτη φορά που αντιμετωπίζετε έναν ασθενή, σε ασθενείς φοβισμένους, αδύνατους, εξασθενημένους, ή σε παιδιά, να βάζετε λίγες βελόνες, 4 - 8 το πολύ, και λεπτές. Να κάνετε επιφανειακό βελονισμό, και να μην αφήνετε τις βελόνες περισσότερο από 10'. Προοδευτικά και ανάλογα με την αντίδραση του ασθενούς, αυξάνουμε τον αριθμό των βελονών όσο χρειάζεται και την διάρκεια παραμονής τους σε 20' - 25'. Στους πρώτους βελονισμούς πρέπει να ενεργήσουμε ανώδυνα, διότι ούτως ή άλλως στους επόμενους βελονισμούς αυξάνει η ουδός του πόνου και ο ασθενής δέχεται πιο άνετα τον τυχόν πόνο της βελόνας. Καλύτερα να μην κάνετε το τέλειο βελονισμό από την πρώτη φορά διότι μπορεί να μην επακολουθήσει δεύτερη φορά, ο ασθενής να φοβηθεί και να μην επανέλθει.
5. Κράτημα της Βελόνας
Γενικός κανόνας: Η βελόνα κρατιέται με το τρία πρώτα δάκτυλα του δεξιού χεριού (σαν κονδυλοφόρος περίπου). Το αριστερό χέρι βοηθάει κρατώντας, ή το δέρμα ή την βελόνα.
6. Τεχνικές Εισόδου της Βελόνας
Από γενική άποψη, πόνος εμφανίζεται όταν το άκρο της βελόνας διατρυπά το δέρμα, ενώ όταν η βελόνα προωθείται βαθύτερα ο πόνος εξαφανίζεται. Για να ελαχιστοποιήσουμε λοιπόν, την αίσθηση του πόνου, φροντίζουμε πάντα το τρύπημα του δέρματος να γίνεται ταχύτατα. Υπάρχουν πολλοί τρόποι έμπαρσης της βελόνας αλλά θα αναφερθούμε στους ποιο εύχρηστους.
I) Με το νύχι του αντίχειρα ή του δείκτη ή του αριστερού χεριού, πιέζουμε δίπλα ακριβώς από το σημείο που πρόκειται να βελονίσουμε. Με τα 3 πρώτα δάκτυλα του δεξιού χεριού κρατάμε τη βελόνα και ενώ ο ασθενής έχει την αίσθηση και την αντίληψη της πίεσης από το νύχι μας, εισάγουμε γρήγορα την βελόνα σε επαφή σχεδόν με το νύχι. Eίναι αρκετά ανώδυνη και παραπλανητική μέθοδος, κατάλληλη για κοντές βελόνες, 1,5 inches, και για παιδιά, φοβισμένους ασθενείς και για σημεία TING.
Εδώ βλέπουμε μια επιβεβαίωση της GATE CONTROL THEORY, σύμφωνα με την οποία τα σημεία βελονισμού είναι πλούσια σε ν.ίνες ταχείες Α-Β πιέσεως και αφής, ενώ είναι φτωχά σε ν.ίνες αργές Α - D - C πόνου. Ετσι, όταν ερεθίζονται οι α-β ν.ίνες της πίεσης και αφής, το ερέθισμα φθάνει ταχύτερα στις ν.συνάψεις του θαλάμου και το ερέθισμα πόνος που έρχεται αμέσως μετά, δεν γίνεται αντιληπτό. Δηλαδή, είναι σαν να κλείνει κάποια πόρτα μετάδοσης του ερεθίσματος "πόνος".
II) Για τις μακριές βελόνες (3 inches) υπάρχει μια άλλη τεχνική. Κρατάμε την λαβή της βελόνας με τον δείκτη, τον μέσο και τον αντίχειρα του δεξιού χεριού. Με τον δείκτη και τον αντίχειρα του αριστερού χεριού κρατάμε το άκρο της βελόνας, αφήνοντας ελεύθερα 2 - 3 χιλιοστά της αιχμής. Με μια γρήγορη κίνηση του αριστερού χεριού ωθούμε την βελόνα ενώ ταυτόχρονα την πιέζουμε με το δεξί. Μετά στηρίζοντας τη βελόνα μεταξύ δείκτου και αντίχειρα αριστερού χεριού την ωθούμε βαθύτερα με το δεξί εφαρμόζοντας περιστροφικές κινήσεις.
III) Κρατάμε την βελόνα με τον δείκτη και τον αντίχειρα του δεξιού χεριού όπως πάντα κοντά στην αιχμή της αφήνοντας ελεύθερα 2 - 3 χιλιοστά. Σκοπεύουμε το σημείο από πολύ μικρή απόσταση και με μια γρήγορη κίνηση την ωθούμε ώστε να τρυπήσει το δέρμα.Μετά αλλάζουμε χέρι και κρατώντας τη βελόνα με το δείκτη και τον αντίχειρα του αριστερού χεριού την προωθούμε βαθύτερα ενώ με το δεξί χέρι υποβοηθούμε. Αυτή η μέθοδος είναι κατάλληλη και για κοντές και για μακριές βελόνες.
IV)Tσιμπάμε το δέρμα εκατέρωθεν του σημείου που πρόκειται να βελονίσουμε με τον δείκτη, τον μέσο και τον αντίχειρα του αριστερού χεριού, ενώ με τον δεξί κρατάμε όπως πάντα τη βελόνα με τα τρία πρώτα δάκτυλα και την ωθούμε γρήγορα πάλι στο σημείο. Αυτή η μέθοδος είναι κατάλληλη για σημεία όπου υπάρχει λεπτό στρώμα μυών (π.χ 5st,, 9 st κλπ) ή όπου θέλουμε να ξεχωρίσουμε το δέρμα από τους υποκείμενους ιστούς (π.χ. 21 χκ).
V) Τραβάμε και τεντώνουμε το δέρμα εκατέρωθεν του σημείου που θα βελονίσουμε με το δείκτη, μέσο και αντίχειρα του αριστερού χεριού και με το δεξί κρατώντας πάντα την βελόνα με τα τρία δάκτυλα τρυπάμε γρήγορα το δέρμα και ταυτόχρονα ωθούμε τη βελόνα. Αυτή η μέθοδος είναι κατάλληλη για περιοχές όπου το δέρμα είναι χαλαρό όπως στην περιοχή της κοιλιάς. Επίσης όταν βελονίζουμε κοιλιά μπορούμε να παραγγείλουμε στον ασθενή μας να βήξει για να τεντωθούν τα κοιλιακά τοιχώματα και τότε να τρυπήσουμε εύκολα το δέρμα.
VI)Υπάρχει η μέθοδος με την χρήση του οδηγού. Ο οδηγός είναι ένα κυλινδρικός σωληνίσκος κοντύτερος κατά τι από το μήκος της βελόνας. Πλαστικός ή μεταλλικός. Η βελόνα μπαίνει στον οδηγό και αφήνεται να εξέχει μόνον η κεφαλή της λαβής της. Βάζουμε την βελόνα μέσα στον οδηγό, κρατάμε τον οδηγό με το αριστερό χέρι και πιέζουμε λίγο το σημείο που θέλουμε να βελονίσουμε. Με την ράγα του δακτύλου του δεξιού χεριού ή με το νύχι του μέσου δακτύλου τουι δεξιού χεριού, χτυπάμε απότομα την προεξέχουσα κεφαλή της βελόνας. Ετσι, η βελόνα διατρυπά γρήγορα το δέρμα και δεν πονάει καθόλου, διότι ο ασθενής έχει την αίσθηση της πίεσης από τον οδηγό. ’λλη μια επιβεβαίωση της Gate Control Theory. Είναι εύκολη μέθοδος και κατάλληλη για αρχάριους βελονιστές.
7. Kατεύθυνση της Βελόνας
Ανάλογα με την εντόπιση του σημείου, όσον αφορά την ανατομική υποδομή, και το θεραπευτικό σχήμα η κατεύθυνση της βελόνας είναι άλλωτε:
* Υπό ορθή γωνία (90 μοίρες) ως προς το δέρμα. (άκρα, κοιλιά, οσφυική περιοχή).
* Υπό οξεία γωνία (ή 30-60 μοίρες).
* Υποδόρια (ή 10-20 μοίρες) υποδόρια, όπως α) κρανιοβολισμός, β) ωτοβελονισμός, γ) σε σημεία που δεν θέλουμε να τρυπήσουμε ιστούς, ή δ) όπου με μια βελόνα θέλουμε να ερεθίσουμε δύο ή περισσότερα σημεία ταυτόχρονα.
8. Βάθος της Βελόνας
Το βάθος έμπαρσης της βελόνας εξαρτάται:
α. Από την εντόπιση του σημείου. (Δηλαδή σημείο με ιστικό υπόστρωμα φτωχό δεν επιδέχεται μεγάλο βάθος).
β. Από το είδος της ασθένειας. (π.χ. σε Inn ασθένειες βελονίζουμε βαθύτερα, σε Yang ασθένειες επιφανειακά.)
γ. Από την ιδιοσυγγρασία και την φυσική κατάσταση του ίδιου του ασθενούς. (Γενικά σε αδύνατους, εξασθενημένους, φοβισμένους ασθενείς, σε παιδιά και κατά την πρώτη συνεδρεία βελονίζουμε σε μικρό βάθος).
δ. Από την εποχή. Το καλοκαίρι βελονίζουμε πιο επιφανειακά, διότι είναι εποχή Yang, το χειμώνα βαθύτερα διότι είναι εποχή Inn.
9. DE - TCHI
Αφού λοιπόν τοποθετήσουμε τις ανάλογες βελόνες, στο σωστό βάθος, στα κατάλληλα σημεία και με την σωστή κατεύθυνση, πρέπει να έχουμε απαραίτητα και το φαινόμενο DE - TCHI (TCHI = ενέργεια , DE = άφιξη).
Δηλαδή, δεν αρκεί η καθ' όλα σωστή τοποθέτηση της βελόνας. Πρέπει στο άκρο της βελόνας να αφιχθεί η ενέργεια του σώματος, το TCHI, η βιονέργεια για να μπορέσει να δράσει θεραπευτικά. Η βελόνα πρέπει να γίνει αγωγός ενέργειας.
Χειρισμοί
Αυτή η άφιξη της ενέργειας, επιτυγχάνεται με διάφορους χειρισμούς της βελόνας:
α. Περιστροφικούς, δηλ. δεξιά ή αριστερά, ή και δεξιά και αριστερά ταυτόχρονα.
β. Παλιδρομικούς, δηλ. πάνω - κάτω.
Το ποιά κίνηση θα διαλέξουμε την κάθε φορά, εξαρτάται από το εάν θέλουμε να κάνουμε τόνωση ή διασπορά στο σημείο, ή αν θέλουμε συνδιασμένη τεχνική, όπως θα εξηγήσουμε παρακάτω.
Συπτώματα
Το φαινόμενο DE - TCHI συνοδεύεται από διάφορα συπτώματα υποκειμενικά και αντικειμενικά επίσης, και για τον ασθενή και για τον γιατρό.
α. Τα υποκειμενικά συπτώματα ασθενούς.
Ο ασθενής αισθάνεται αιμωδία, μούδιασμα, βάρος, πρήξιμο (τοπικά ή και γενικά στην γύρω περιοχή) και ίσως μικρό αίσθημα νυγμού ή πόνου.
β. Υποκειμενικά συπτώματα ιατρού.
Ο γιατρός αισθάνεται χαρακτηριστικά αγγίλωση, και μάγκωμα της βελόνας (σαν το αγγίστρι όταν τσιμπάει ψάρι). Εάν επιχειρήσετε να αποσπάσετε αμέσως την βελόνα, θα συναντήσετε αντίσταση, ενώ άν παραμείνει η βελόνα στην θέση της τον απαιτούμενο χρόνο, μετά αποσπάται πάρα πολύ εύκολα.
γ. Αντικειμενικά συπτώματα.
Ταυτόχρονα με τα ανωτέρω, παρουσιάζεται γύρω από το σημείο του βελονισμού μιά ερυθρά άλως. Το φαινόμενο αυτό εξηγείται με τις γνώσεις της φυσιολογίας. Πράγματι ξέρουμε ότι, όταν μια περιοχή δέρματος ερεθιστεί κατάλληλα με ένα αιχμηρό αντικείμενο, ή με μια βελόνα όπως στην προκειμένη περίπτωση, παρατηρείται μια τριπλή αντίδραση.
1. Ερυθρότης τοπική, η οποία οφείλεται σε φλεβοδιαστολή λόγω μηχανικού ερεθισμού.
2. Ερυθρότης διάχυτη, η οποία οφείλεται σε αρτηρίδιο διαστολή λόγω αξονικού αντανακλαστικού.
3. Εξοίδηση, η οποία οφείλεται σε αύξηση της διαπερατότητος των τριχοειδών, λόγω τοπικής απελευθέρωσης ισταμίνης και σερτονίνης μέσω μηχανικού ερεθισμού. (Η ιστομίνη είναι ανταγωνιστική της επινεφρίνης η οποία προκαλεί αγγειοσυστολή).
Εκείνο που πρέπει να τονιστεί ιδιαίτερα, είναι ότι η αποτελεσματικότητα του θεραπευτικού αποτελέσματος εξαρτάται άμμεσα από το φαινόμενο DE - TCHI.
Γενικοί κανόνες όσο αφορά το DE - TCHI
α. Οσο πιο γρήγορα έχουμε το φαινόμενο DE - TCHI, τόσο πιο ικανοποιητικά αποτελέσματα θα έχουμε στην θεραπεία μας.
β. Επίσης, όσο πιο έντονο αίσθημα DE - TCHI έχει ο ασθενής, τόσο πιο καλό αποτέλεσμα έχουμε.
γ. Εαν η αίσθηση από το σημείο βελονισμού φθάσει αντανακλαστικά στην πάσχουσα περιοχή, το αποτέλεσμα θα είναι πολύ ικανοποιητικό.
δ. Επίσης, εάν εμφανιστεί μια κίνηση των μυών του μέλους που βελονίζουμε, θεωρείται καλό δείγμα αποτελεσματικότητας.
Εξαιρέσεις
Στον κανόνα όμως αυτό υπάρχουν και εξαιρέσεις. Ορισμένα σημεία και περιοχές του σώματος δεν δίνουν πλήρες DE - TCHI και αυτά είναι:
α. Σημεία προσώπου, αυτιού (δίνει αίσθημα ζέστης), παλάμης, πέλματος, δακτύλων χεριών και ποδιών, δίδουν μόνο ένα ελαφρό αίσθημα πόνου, το οποίο και θεωρείται DE - TCHI.
β. Σημεία των άκρων κυρίως μπορεί να δώσουν μια αίσθηση ηλεκτρικού σοκ, το οποίο προχωράει σε απόσταση κατά μήκος του μεσημβρινού.
γ. Σε μερικούς ασθενείς μπορεί να μην εμφανιστεί DE - TCHI από την αρχή, αλλά μετά από λίγο καθυστερημένα, και σε μερικούς ασθενείς δεν εμφανίζεται καθόλου, χωρίς όμως να επιρρεάζεται το θεραπευτικό αποτέλεσμα.
10. Τόνωση - Διασπορά
Τώρα θα αναπτύξουμε ένα πολύ σπουδαίο θέμα, την τόνωση και την διασπορα. Όπως όλοι πλέον ξέρετε, όταν υπάρχει ενεργειακή πληρότητα διασπείρουμε και όταν υπάρχει κενότητα ενέργειας, τονώνουμε. Υπάρχουν πολλές τεχνικές τόνωσης και διασποράς. Φυσικά, τόνωση ή διασπορά μπορούμε να επιτύχουμε μόνο με μία από τις μεθόδους, ή συνδιάζοντας 2-3, ή συνδιάζοντας όλες αυτές μαζί.
Για να κάνουμε (+) τόνωση.
Παραγγέλνουμε στον ασθενή μας να βήξει ή να κάνει μια εκπνοή και εισάγουμε αργά την βελόνα κατά την φορά του μεσημβρινού. Μετά, την περιστρέφουμε αργά δεξιά - αριστερά με μικρό εύρος ή την περιστρέφουμε προς τα δεξιά μόνο, μέχρι να εμφανιστεί το φαινόμενο DE-TCHI. Μετά, περιμένουμε πέντε λεπτά και αποσύρουμε την βελόνα γρήγορα σε μια εισπνοή του ασθενούς, και τέλος φράσουμε με το δάκτυλο μας την οπή στο σημείο που βελονίσαμε. Μπορούμε να βάλουμε μόνο μία (1) χρυσή βελόνα.
Για να κάνουμε (-) διασπορά.
Λέμε στον ασθενή να πάρει μια αναπνοή και τρυπάμε γρήγορα το δέρμα, αντίθετα της φοράς του Μεσημβρινού. Μετά την περιστρέφουμε γρήγορα με δύναμη και με μεγάλο εύρος, δεξιά - αριστερά ή μόνο προς τα αριστερά , 6 φορές, μέχρι να έχουμε DE-TCHI. Μετά αφήνουμε την βελόνα μέχρι 25 λεπτά, και την βγάζουμε αργά λέγοντας στον ασθενή να βήξει ή να κάνει μια εκπνοή. Με τα δάκτυλα μας τεντώνουμε το δέρμα σαν να θέλουμε να ανοίξουμε την οπή της βελόνας. Μπορούμε επίσης να βάλουμε μόνο μία αργυρή βελόνα.
Συνδυασμένη μέθοδος
Ο καθηγητής μας Ngnen - Van - Nghi, προτείνει μια ακόμα πολύ χρήσιμη και αποτελεσματική μέθοδο. Εάν τώρα, δεν είμαστε βέβαιοι αν χρειάζεται τόνωση ή διασπορά ένα σημείο ή δεν θυμόμαστε, μπορούμε να εφαρμόσουμε την συνδυασμένη μέθοδο. Σύμφωνα με αυτή τη μέθοδο, εισάγουμε την βελόνα υπό ορθή ή υπό οξεία γωνία ώς προς το δέρμα, ανάλογα με την εντόπιση του σημείου, και κρατώντας πάντα την βελόνα με τα τρία πρώτα δάκτυλα του δεξιού χεριού, (καθώς και με το αριστερό εάν χρειάζεται), εμβυθίζουμε λίγο την βελόνα, ενώ ταυτόχρονα την περιστρέφουμε προς τα δεξιά. Μετά αποσύρουμε λίγο την βελόνα, ενώ ταυτόχρονα την στρίβουμε προς τα αριστερά κ.ο.κ. Σταματάμε το χειρισμό όταν αισθανθούμε DE-TCHI. Αφήνουμε τη βελόνα 25 λεπτά και μετά την αποσύρουμε. Η έμπαρση όμως της βελόνας είναι κάθε φορά μεγαλύτερη από την απόσυρση, με αποτέλεσμα να εμπηγνύεται προοδευτικά η βελόνα στο σημείο. Η μέθοδος στηρίζεται στην λογική ότι το κάθε σημείο γνωρίζει πολύ καλύτερα από εμάς τι ακριβώς χρειάζεται τόνωση (+) ή διασπορά (-) και θα δεχθεί το ανάλογο ερέθισμα με την βοήθεια της βελόνας. Αυτά όσον αφορά τις βελόνες.
ΜΟΞΑ
ΕΠΙΔΕΡΜΙΚΟΣ ΒΕΛΟΝΙΣΜΟΣ ΜΕ ΣΦΥΡΑΚΙ
ΕΝΔΟΔΕΡΜΙΚΟΣ ΒΕΛΟΝΙΣΜΟΣ
ΜΑΓΝΗΤΙΚΟΣ ΒΕΛΟΝΙΣΜΟΣ
ΛΙΝΑΡΟΣΠΟΡΟΙ
ΒΕΝΤΟΥΖΕΣ
ΜΙΚΡΟΜΑΛΑΞΗ
ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΣ ΒΕΛΟΝΙΣΜΟΣ
ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΔΥΝΑΤΟΥ ΕΡΕΘΙΣΜΟΥ
ΕΜΦΥΤΕΥΣΗ ΡΑΜΜΑΤΟΣ
Ο βελονισμός δεν στηρίζεται μόνο στις βελόνες, οι οποίες βέβαια είναι καλύτερες από οτιδήποτε άλλο. Τα σημεία του βελονισμού μπορούν να διεγειρθούν και με άλλα μέσα, άλλες μεθόδους. Τέτοια μέσα είναι:
1. MOXA - MOXIBUSTION - CHIN
MOXIBUSTION είναι σύνθετη λέξη και προέρχεται από την Ιαπωνική λέξη Mocus = Artemisia-Bulgaris = Αψιμιθιά η Κοινή και από την αγγλική λέξη Combustion-Bustion = Καύσις, και γίνεται σύντμηση των δύο λέξεων.
CHIN είναι η αντίστοιχη Κινέζικη λέξη, αλλά επικράτησε ο Γιαπωνέζικος όρος, και κατά επέκταση ΜΟΧΑ σημαίνει η καύση αυτού του φυτού και η θερμική διέγερση των σημείων του βελονισμού, με σκοπό την θεραπεία.
Όταν ανάβεται το φυτό αυτό, ανεβάζει θερμοκρασία 60 βαθμούς Κελσίου, κυκλοφορεί δε σε δύο τύπους:
α. Σε κώνους και
β. Σε ραβδία.
Γενικές ενδείξεις.
α) Σε χρόνιες παθήσεις.
β) Σε αναρρωνύοντες, ηλικιωμένους, εξασθενημένους ασθενείς.
γ) Οταν θέλουμε να κάνουμε γενική τόνωση (+) όλου του οργανισμού.
δ) Σε ασθένειες ενδείας κρύου ή υγρασίας.
ε) Σε ρευματοειδή αθρίτιδα, άσθμα, διάρροια, αναιμία, τοκετός, δυσπεψία, ανικανότητα κλπ.
στ)Σε παιδιά ιδίως είναι πολύ χρήσιμη διότι δεν πονάει.
Αντενδείξεις.
α. Σε καταστάσεις όπου η ενέργεια του οργανισμού είναι σε υπέρπληρότητα και χρειάζεται διασπορά. Με την ΜOXA δεν κάνουμε διασπορά (-), αλλά μόνο τόνωση (+).
β. Εμπύρετες καταστάσεις, ασθένειες ζέστης, έλκη, φλεγμονές.
γ. Εγγυμοσύνη (περιοχή κοιλιάς).
δ. Σε ευαίσθητες περιοχές, π.χ. πρόσωπο, βλεννογόνοι, περιοχές που κυκλοφορεί ενέργεια Κ, περιοχές που διέρχονται πολλοί τένοντες π.χ. ιγνιακή περιοχή 54 V και λαιμός.
ε. Στα απαγορευμένα σημεία ΜOXAS.
ΤΕΧΝΙΚΗ
1. Αμμεση μέθοδος.
Συνίσταται στην τοποθέτηση αναμμένης μόξας επάνω στο δέρμα.
Διακρίνεται σε:
α. ’μεση μέθοδο που δεν αφήνει σημάδια. Γίνεται με κώνο MOXA. Τοποθετούμε τον κώνο επάνω στο σημείο και τον ανάβουμε. Μόλις ο ασθενής αισθανθεί πόνο από το κάψιμο, τον απομακρύνουμε και τοποθετούμε άλλο, κ.ο.κ. μέχρι να κοκκινήσει το σημείο. Χρησιμοποιούμε 3 - 5 κώνους κάθε φορά και οι συνεδρείες γίνονται μέρα παρά μέρα.
β. ’μεση μέθοδο που αφήνει σημάδια. Πρόκειται για την ίδια τεχνική, με την διαφορά ότι δεν απομακρύνουμε τον αναμμένο κώνο, όταν αισθανθεί το κάψιμο ο ασθενής, αλλά τον αφήνουμε επάνω και βέβαια κάνει σημάδι. Οι Κινέζοι λένε 3 - 7 κώνους.
2. Έμμεση μέθοδος.
Είναι περίπου ίδια με την προηγούμενη τεχνική, μόνο που μεταξύ του αναμμένου κώνου και του σημείου βελονισμού, τοποθετείται μια λεπτή φέτα από ginger, σκόρδο, φύλλα τριανταφυλλιάς ή αλάτι, επάνω στην οποία ακουμπά ο κώνος και ανάβεται και δρούν σαν μονωτικά. Απαιτούνται 3 - 5 κώνοι μέρα παρά μέρα για να έχουμε το επιθυμητό θεραπευτικό αποτέλεσμα.
Η μέθοδος συνιστάται ιδιαίτερα σε κοιλιακά προβλήματα, εμμετούς, διάρροια, και επίσης κόμα, αποπληξία κλπ. Μάλιστα στην επιδημία χολέρας, οι Κινέζοι τοποθετούσαν αλάτι χοντρό στον ομφαλό, μια φέτα ginger επάνω και ένα κώνο ΜΟΧΑ τον οποίο ανάβαν, σε συνδιασμό με το 4,6 JΜ, και με πολύ καλά αποτελέσματα όπως αναφέρουν.
3. Stick, Ραβδία, Πούρα.
Είναι η πιο εύχρηστη τεχνική. Ανάβουμε τη μια άκρη του πούρου και το πλησιάζουμε στο σημείο βελονισμού, από απόσταση 3 cm. Μόλις ο ασθενής νοιώσει ζέστη και κάψιμο, το απομακρύνουμε για λίγο και αμέσως μετά το ξαναπλησιάζουμε κ.ο.κ., ή το κινούμε κατά μήκος του μεσηβρινού. Συνήθως απαιτούνται 5 - 10 λεπτά, έως ότου κοκκινίσει το σημείο και να ζεσταθεί.
Η μέθοδος ενδείκνυται ιδιαίτερα για αρθρίτιδες, ρευματισμούς και τοκετό. Σε τοκετό, όταν εφαρμόσουμε Μόξα στο 67 V ανοίγει ο τράχηλος της μήτρας, και εάν υπάρχει κακή θέση εμβρύου μπορεί ακόμα και να αποκατασταθεί, πολύ γρήγορα, λίγο πριν τον τοκετό, διότι από το 67 V φεύγει ένα αγγείο και πάει κατευθείαν στο γεννητικό σύστημα της γυναίκας.
4. Συνδυασμός Βελονισμού με MOXA
Μοxibustion με ζεσταμένη βελόνα: Μικρά κομμάτια stick ή κώνοι Μόξας, καρφώνονται στην λαβή των βελονών οι οποίες τοποθετούνται στο σημείο του βελονισμού και ανάβονται. Παραμένουν εκεί μέχρι να βγούν οι βελόνες, 20 με 25 λεπτά. Το δέρμα προστατεύεται με μικρά φύλλα κασσιτέρου, για να μην καεί εάν πέσει κανένα κομμάτι. Αυτή η μέθοδος χρησιμοποιείται κατ' εξοχήν στην Κίνα για θεραπεία ρευματοειδούς αρθρίτιδας, αθριτικών και μυικών πόνων προερχομένων από κρύο.
5.Το Κουτί της MOXAS
Πρόκειτα για ένα ξύλινο κουτί χωρίς πάτο με ένα συρμάτινο πλέγμα στην οροφή του. Επάνω στο πλέγμα τοποθετούνται, αναμμένα, μερικά κομμάτια MOXAS. Το κουτί καλύπτεται με το καπάκι του, και γύρω - γύρω από την βάση του τοποθετείται μια πετσέτα έτσι ώστε να εμποδίζεται η διαρροή της θερμότητας του. Το κουτί με την ΜΟΧΑ τοποθετείται επάνω από τις βελόνες οι οποίες μπορεί να είναι συνδεδεμένες και με ηλεκτρισμό και παραμένουν στην θέση τους 20 - 25 λεπτά. Είναι πολύ δημοφιλής μέθοδος στα Κινέζικα Νοσοκομεία.
Ενδείξεις.
α. Κοιλιακή περιοχή για ασθένειες πεπτικού συστήματος, διάρροια, κολίτιδα, προβλήματα στομάχου.
β. Οσφυική περιοχή, για οσφυαλγίες, ανικανότητα.
γ. Περιοχή πλάτης στα Shu - Back σημεία για ανάλογες παθήσεις οργάνων.
Υπάρχουν και διάφορες μικρογραφίες αυτού του κουτιού.
Μειονεκτήματα.
Μυρίζει πολύ άσχημα και βαρειά όλο το ιατρείο.
ΕΠΙΔΕΡΜΙΚΟΣ ΒΕΛΟΝΙΣΜΟΣ ΜΕ ΣΦΥΡΑΚΙ
Στον παραδοσιακό βελονισμό ανήκει επίσης, και το λεγόμενο σφυράκι. Πρόκειται για ένα εργαλείο το οποίο αποτελείται από 3 μέρη:
1. Τη λαβή από την οποία κρατιέται.
2. Το στέλεχος το οποίο είναι το ελαστικό τμήμα του, 30 cm μήκους.
3. Την κεφαλή, δηλάδη ένα σφαιρικό άκρο με ένα κατάλληλο εξάρτημα για να υποδέχεται τις βελόνες.
4. Τη δέσμη των βελονών, oι οποίες προεξέχουν από το δίσκο κατά 3 χιλ.
Όταν οι βελόνες είναι 5 cm λέγoνται Plum blossom needle = βελόνα του άνθους της δαμασκηνιάς.Όταν είναι 7 cm λέγεται 7 star needle = βελόνα των 7 αστεριών.
Η πρώτη αναφορά γίνεται στο βιβλίο Ling - Shu - Sing, 2000 χρόνια πριν, και αφορά μνεία για επιφανειακό βελονισμό. Αρχικά, οι Κινέζοι χρησιμοποιούσαν 1 βελόνα με την οποία έκαναν επανειλλημένους νυγμούς στο ίδιο σημείο, πράγμα που απαιτούσε χρόνο. Ετσι οι αρχαίοι πρόγονοι σκέφτηκαν να δέσουν πολλές βελόνες μαζί σε ένα ξυλάκι ρυζιού, ένα chopstik με αποτέλεσμα να μειώσουν το χρόνο διαδικασίας. Μεταγενέστερα το εργαλείο πήρε την σημερινή του μορφή. Σήμερα κατασκευάζονται από ανοξείδωτο χάλυβα (υπάρχουν και πλαστικά).
Κράτημα.
Υπάρχουν (2) τρόποι:
α. Η λαβή κρατιέται κάτω από τη δεξιά παλάμη, με όλα τα δάκτυλα του χεριού, εκτός από τον δείκτη ο οποίος πιέζει την μέση του στέλεχους.
β. Η λαβή κρατιέται επάνω από την παλάμη, ενώ η αρχή του στελέχους ακουμπάει απαλά επάνω στον δείκτη.
Χειρισμοί.
Οι Κινέζοι πιστεύουν ότι είναι πολύ σημαντικό, να χρησιμοποιούμε τη δύναμη του χεριού κινώντας παλμικά και ελαστικά μόνο τον καρπό, ενώ το υπόλοιπο χέρι μένει ακίνητο. Τα χτυπήματα είναι σταθερά και ακριβή από 10 cm απόσταση, με συχνότητα 70 - 90 φορές το λεπτό.
Η ένταση του ερεθισμού διακρίνεται σε :
α. Ελαφρά: ΄Εχει σχέση με την τόνωση (+). Τα χτυπήματα είναι ελαφρά με μικρή δύναμη. Ο ασθενής δεν νοιώθει πόνο και η περιοχή του δέρματος παρουσιάζει ελάχιστη υπεραιμία χωρίς σημάδια.
Ενδείξεις.
Παιδιά, αδύνατοι, εξασθενημένοι ασθενείς, νευρικοί, γέροντες, οι ασθένεις Yang, ευαίσθητες περιοχές, π.χ. γύρω από τα μάτια, π.χ. ψωρίαση = (Yang νόσος δέρματος).
β. Μέτρια: Εχει σχέση και με (+) και με (-). Τα χτυπήματα και η δύναμη μας είναι λίγο εντονώτερα. Ο ασθενής αισθάνεται έναν ελαφρύ πόνο, το δέρμα παρουσίαζει μικρές ερυθρές βλατίδες, χωρίς να ματώσει.
Ενδείξεις.
Στις περισσότερες ασθένειες πόνων.
γ. Δυνατή: ΄Εχει σχέση με την διασπορά (-). Τα χτυπήματα είναι δυνατά. Ο ασθενής αισθάνεται και πόνο, το δέ δέρμα παρουσιάζει μικρές αιμορραγίες.
Ενδείξεις.
Σοβαρές ασθένειες, δυνατοί ασθενείς, παραλύσεις, αρθρίτιδες, νευραλγίες, οξείες εμπύρετες καταστάσεις, κυτταρίτης, παχυσαρκία.
Τοπολογία εφαρμογής.
α. Κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης ή εκατέρωθεν επί του Μεσημβρινού ΟΚ στα Shu-Back σημεία για προβλήματα εσωτερικών οργάνων.
β. Στα ανάλογα σημεία με την πάθηση.
γ. Στην προσβεβλημμένη περιοχή (π.χ. ψωρίαση).
δ. Στα επώδυνα σημεία.
Ενδείξεις:
Γενικά, όλες οι ασθένειες που θεραπεύονται με βελόνες μπορούν να θεραπευτούν και με σφυράκι, μόνο που απαιτείται περισσότερος χρόνος, ή χρησιμοποιείται σαν συμπληρωματικό και βοηθητικό μέσο της βελονιστικής αγωγής.
Αντενδείξεις:
Έλκη, πληγές, τραύματα, επείγουσες καταστάσεις.
Συχνότητα εφαρμογών.
Χρόνιες ασθένειες: κάθε μέρα, ή μέρα παρά μέρα επί (7) ημέρες εως 15 ημέρες, 15 ημέρες διακοπή και επανάληψη.
Οξείες ασθένειες: μια φορά κάθε λίγες ώρες μέχρι να βελτιωθεί και μετά μέρα παρά μέρα.
ΕΝΔΟΔΕΡΜΙΚΟΣ ΒΕΛΟΝΙΣΜΟΣ
Πρόκειται για βελονισμό κατά τον οποίο χρησιμοποιούνται ειδικές βελόνες κοντές, οι οποίες εμβυθίζονται στο δέρμα ή στους υποδόριους ιστούς και μόνον χωρίς να φθάνουν στα βαθύτερα μυικά στρώματα.
Είναι οι κατ' εξοχήν βελόνες του ωτοβελονισμού, ονομάζονται πινεζάκια και είναι δύο ειδών:
α. Κυκλικά.
΄Εχουν μορφή σπυροειδούς καρφιού ή πινέζας.
Διακρίνουμε την λαβή και την αιχμή. Η λαβή συνίσταται από μια περιέληξη του ίδιου του δόρατος σε κύκλο, διαμέτρου 1,5 - 2 χιλ. Από το κέντρο του κύκλου προεκτείνεται κάθετα το δόρυ, άλλα 3 χιλ. και είναι αυτό το οποίο εισέρχεται στο δέρμα και εμποδίζεται να βυθιστεί περισσότερο από τον κύκλο.
β. Κυλινδρικά
Μοιάζουν με τις προηγούμενες (σαν πίπα), έχουν σπειροειδή μορφή μόνο που η προέκταση του δόρατος γίνεται κατά το ίδιο επίπεδο με την λαβή, αλλά 8 - 10 χιλ και είναι το τμήμα που εισέρχεται στο δέρμα.
Τεχνική.
Και τα δύο είδη τοποθετούνται στο ανάλογο σημείο του αυτιού, και καλύπτονται από ένα μικρό τεμάχιο λευκοπλάστ το οποίο τα συγκρατεί στην θέση τους.
Μπορεί να παραμείνουν κολλημένα 1 - 2 εβδομάδες (εξαρτάται από τη λιπαρότητα του αυτιού) ή και περισσότερες. Ο ασθενής μπορεί να κάνει μπάνιο προσεκτικά χωρίς να ξεκολλήσουν. Συστήνουμε στον ασθενή να τα πιέζει πολλές φορές στη διάρκεια της ημέρας προληπτικά ή όταν έχει το πρόβλημα για το οποίο τοποθετήθηκαν. Π.χ. στην θεραπεία της παχυσαρκίας, τοποθετούμε πινεζάκια στην θέση st του αυτιού και ο ασθενής το πιέζει πολλές φορές στη διάρκεια της ημέρας προληπτικά για να μη πεινάει. Αλλά και αν ακόμα αισθανθεί πείνα και τα πιέσει μπορεί θεαματικά να υποχωρήσει.
Ενδείξεις.
1. Σε όλες οι ασθένειες που θεραπεύονται με ωτοβελονισμό.
2. Σαν συμπληρωματική και βοηθητική μέθοδος του κυρίως βελονισμού, ιδίως όταν θέλουμε ήπια και μακροχρόνια δράση.
3. Σαν συντηρητική αγωγή, ή όπου δεν είναι εφικτή η καθημερινή επαφή με τον ασθενή.
Αντενδείξεις.
Δεν τοποθετούνται σε έκλη ή φλεγμαίνοντα σημεία του αυτιού ή σε σημεία που προξενούν ιδιαίτερα έντονα πόνο.
Παρενέργειες.
Μπορεί να προκληθεί ήπια αλλεργική αντίδραση σε ευαίσθητους ασθενείς από το υλικό του λευκοπλάστ. Στην προκειμένη περίπτωση, μπορεί να αφαιρεθούν εύκολα ακόμα και από τον ίδιο τον ασθενή. Μαζί με το λευκοπλάστ αφαιρούνται και τα πινεζάκια.
ΜΑΓΝΗΤΙΚΟΣ - ΕΠΙΔΕΡΜΙΚΟΣ ΒΕΛΟΝΙΣΜΟΣ
Μαγνητικός βελονισμός, σημαίνει διέγερση των σημείων του βελονισμού επιδερμικά με μαγνητική επίδραση. Τα εργαλεία που χρησιμοποιούμαι λέγονται μαγνητάκια. Πρόκειται για μικρούς φακοειδείς μαγνήτες με βόρειο πόλο που τοποθετείται σε επαφή με το σώμα (κυρτός) και νότιο πόλο όπου επικολάται το λευκοπλάστ (επίπεδος) και ισχύ που κυμαίνεται από 500 - 800 Gauss και 10 mm βάθος επιρροής.
Είναι κατασκευασμένα από ισότοπα Βαρίου ή σιδηρούχου Στροντίου. Υπάρχουν δε σε (3) μεγέθη:
α. Mini - Micro magnets, 2 χιλ. διαμέτρου κατάλληλοι για ωτοβελονισμό.
β. Micro magnets, 5 χιλ διαμέτρου κατάλληλοι για σωματοβελονισμό.
γ. Mega - magnets, 10 χιλ διαμέτρου κατάλληλοι για σωματοβελονισμό.
Τρόποι χρήσης - Τεχνική.
Τοποθετούνται στα ανάλογα σημεία του αυτιού ή του σώματος και συγρατούνται στην θέση τους με αυτοκόλλητα μικρά λευκοπλάστ. Μπορούν να παραμείνουν στην θέση τους 1 - 2 εβδομάδες ή και περισσότερο (εξαρτάται από την λιπαρότητα του αυτιού και δέρματος). Ο ασθενής μπορεί να κάνει προσεκτικά μπάνιο.
Διακόπτουμε λίγες μέρες και τα επανατοποθετούμε.
Η θεραπεία μπορεί να διαρκέσει 1 - 4 μήνες με ενδιάμεσα διαλλείματα. Συστήνουμε στον ασθενή να τα πιέζει κατ' επανάληψη και προληπτικά και θεραπευτικά.
Πλεονεκτήματα.
* Δεν πονάνε και αυτό τα καθιστά κατάλληλα για παιδιά και φοβισμένους ασθενείς, καθώς και για επώδυνα σημεία.
* Ελαττώνουν τις απαιτούμενες επισκέψεις, σε ασθενείς που δεν διαμένουν στην ίδια πόλη.
* Εχουν διπλή δράση από το μαγνητικό πεδίο και από την πίεση.
* Μπορούν να ξαναχρησιμοποιηθούν.
* Δεν διατρέχουν κίνδυνο μόλυνσης.
Προσοχή ! Μόνο στα χέρια του γιατρού μπορούν να φέρουν θεραπευτικά αποτελέσματα.
Μειονεκτήματα.
Η δράση τους είναι κατά πολύ ασθενέστερη των βελόνων, και το θεραπευτικό αποτέλεσμα αργεί να εμφανιστεί. (Οι πρώτες ενδείξεις εμφανίζονται μετά από 24 ώρες).
Ενδείξεις.
* Γενικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε όλα τα σημεία του σώματος που μπορούν να τοποθετηθούν οι βελόνες, αλλά με πολύ πιο ήπια αποτελέσματα.
* Κατάλληλα για παιδιά (πολύ αποτελεσματικά). Γενικά τα παιδιά δεν απαιτούν πολύ έντονο ερέθισμα για να αντιδράσουν.
* Για δειλούς ασθενείς, επώδυνα σημεία και
* Συντηρητική αγωγή μετά από μια πλήρη σειρά συνεδρειών βελονισμού.
Αντενδείξεις.
* ΄Ελκη, τραύματα, φλεγμονές, αλλεργικοί στην κολλητική ταινία (λευκοπλαστ) ασθενείς.
Παρενέργειες.
* Μπορεί να προέλθουν από αλλεργική αντίδραση του δέρματος στην κολλητική ταινία, οπότε και πρέπει να αφαιρούνται.
ΛΙΝΑΡΟΣΠΟΡΟΙ
Στην Κίνα, εκτιμούνται και χρησιμοποιούνται πολύ οι λιναρόσποροι. Πρόκειται για μικρούς σπόρους λιναριού, οι οποίοι τοποθετούνται στα ανάλογα σημεία του αυτιού με μικρά κομμάτια λευκοπλάστ, όπως και τα μαγνητάκια. Υπάρχουν επίσης και ειδικά εξαρτήματα.
Οι λιναρόσποροι έχουν την ιδιότητα να θερμαίνονται σε επαφή με το δέρμα και έτσι η δράση τους είναι διπλή στα σημεία του βελονισμού, τόσο με πίεση όσο και με θερμότητα (παλαιά χρησιμοποιούσαν καταπλάσματα από λιναρόσπορο.
Πλεονεκτήματα.
α. Είναι πολύ φθηνή θεραπεία. (υποκαθιστούν τους μαγνήτες με μικρό κόστος).
β. Ανευρίσκονται εύκολα.
γ. Δεν πονάνε.
δ. Είναι κατάλληλα για περιπατητικούς ασθενείς.
Μειονεκτήματα
Ηπιο θεραπευτικό αποτέλεσμα.
ΒΕΝΤΟΥΖΕΣ
Πρόκειται για τις κλασσικές βεντούζες των γιαγιάδων μας, τις οποίες περιφρόνησε η σύγχρονη ιατρική, αλλά φαίνεται ότι το θεραπευτικό τους αποτέλεσμα δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητο, διότι στην Κίνα χρησιμοποιούνται κατά κόρον. Στο βιβλίο CHON - HON - PEI - CHI - FANG (οδηγίες για επείγοντα περιστατικά) αναφέρεται μια πρωτόγονη μέθοδος θεραπείας με βεντούζες.
Οι πρωτόγονες βεντούζες ήταν από κεραμικό υλικό και κέρατα. Αργότερα και μέχρι και σήμερα κατασκευάζονται από γυαλί.
Τεχνική τοποθέτησης.
Η βεντούζα έχει την ιδιότητα να μαγκώνει πάνω στο δέρμα και να στέκεται λόγω της δημιουργίας αρνητικής ατμοσφαιρικής πίεσης στο εσωτερικό της. Αυτήν την επιτυγχάνουμε:
α. Με θερμότητα στο εσωτερικό της ή
β. Αφαιρώντας τον αέρα με τρομπάρισμα (πουάρ). Πρόκειται για μια καινούργια μέθοδος πιο εύχρηστη στην Κίνα.
Μέθοδος θεραπείας με βεντούζες.
1. Η βεντούζα μπορεί να τοποθετηθεί κατευθείαν επάνω στο σημείο του βελονισμού.
2. Μπορεί να τοποθετηθεί σε μια ήδη τοποθετημένη βελόνα και να παραμείνει εκεί μέχρι να εμφανιστεί στάση αίματος και ερέθισμα.
3. Στην Μόσχα διδαχθήκαμε και μια άλλη μέθοδο εφαρμογής βεντούζας. Αλείφουμε με κάποια λιπαντική ουσία (jonson oil ή αραιωμένη βαζελίνη) το δέρμα, τοποθετούμε μια μόνο βεντούζα και κρατώντας την σταθερά την γλιστράμε σε συνεχή επαφή με το δέρμα προς όλες της κατευθύνσεις, ανάλογα με την εντόπιση του πόνου ή του μυικού πιασίματος, ή του προβλήματος γενικά. Η μέθοδος ενδείκνειται για μεγάλες περιοχές (πλάτη, οσφυική περιοχή, μηρός ή ψωμάκια).
4. Αιματηρές βεντούζες. Είναι σαν τις παλιές κοφτές βεντούζες περίπου.
Τρυπάμε το δέρμα με μια τριγωνική βελόνα ή το χτυπάμε με το σφυράκι και τοποθετούμε την βεντούζα επάνω στο σημείο που έχει αιμοραγήσει. Η βεντούζα παραμένει τόσο, όσο χρειάζεται για να βγεί ικανοποιητική ποσότητα αίματος. Η μέθοδος ενδείκνυται για διάστρεματα, αρθρίτιδα, νευροδερματίδα, κλιμακτήριο και κρυολόγημα.
Γενικές ενδείξεις.
Αρθρίτης, βρογχίτης, άσθμα, βήχας, δύσπνοια, δυσμηνόρροια, παράλυση Χ, τσίμπημα φιδιού, επώδυνα σύνδρομα, κοινό κρυολόγημα, όταν υπάρχει στάση αίματος - ενέργειας γενικά.
Αντενδείξεις.
Σπασμοί, έλκη, πληγές.
ΜΙΚΡΟΜΑΛΑΞΗ (ACUPRESSURE - "Shiachu").
Πρόκειται για μέθοδο δακτυλικής πίεσης των σημείων του βελονισμού, δηλαδή για massage. Eπικράτησε ο όρος "Shiachu" που είναι Ιαπωνικός (Shi = δάκτυλο , Achu = πίεση).
Γενικά, πιστεύεται ότι όταν η ροή της ενέργειας, μπλοκάρεται στους μεσηβρινούς, τα ανάλογα σημεία είναι ευαίσθητα και επώδυνα στην πίεση. Η μέθοδος Siachu στηρίζεται στην άποψη ότι όταν πιέζονται κατάλληλα τα επώδυνα μπλοκαρισμένα σημεία, μπορούν να ξεμπλοκαριστούν και να κάνουν την ενέργεια να κυκλοφορήσει πάλι κανονικά.
Ο μηχανισμός δράσης της μικρομάλαξης όσον αφορά τον πόνο στηρίζεται στην θεωρία της πύλης ελέγχου του πόνου. Η αίσθηση της πίεσης και αφής εμποδίζει την αίσθηση του πόνου να γίνει αντιληπτή. ΄Αλλωστε εμπειρικά όλοι γνωρίζουμε ότι όταν πονάμε κάπου έχουμε την τάση να το τρίβουμε και να το χαιδεύουμε.
Τεχνική.
Χρησιμοποιούμε κύρια τον αντίχειρα του ενός ή και των δύο χεριών, ολόκληρη την παλάμη ακόμα και τον αγκώνα σε ορισμένα σημεία. Πολλές φορές συνδειάζεται και με χειροπρακτική.
Οι κινήσεις είναι πίεση και τριβή κυκλική. Κατά τη φορά των δεικτών του ωρολογιού όταν θέλουμε να κάνουμε τόνωση, και κατά φορά αντίθετη των δεικτών του ωρολογιού όταν θέλουμε να κάνουμε διασπορά. Η διάρκεια πίεσης του κάθε σημείου είναι 3 - 5 λεπτά. Η συχνότητα των συνεδρειών είναι κάθε δεύτερη ημέρα.
Μικρομάλαξη μπορεί να γίνει και με την βοήθεια ενός ειδικού εργαλείου, που λέγεται Juan - Chen και μοιάζει με μολύβι ή σφυρί και έχει στην μια άκρη μια σφαίρα από ελεφαντόδοντο ή γόμα. Το συνηθίζουν στην Κίνα.
Ενδείξεις.
Ολα τα σημεία που μπορούν να βελονιστούν μπορούν να διεγερθούν και με Shiachu.
1. Μυαλγίες, επώδυνα σύνδρομα γενικά, πονοκέφαλοι, αρθρίτιδες, παραλύσεις, stress, άγχος ένταση, δυσμηνόρροια, ισχυαλγία, αυπνία, κλπ.
2. Μάλιστα στην Κίνα στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο ένας Κινέζος συνάδελφος μας έδιξε μια μέθοδο "Shiachu" στα πόδια, ειδική για ανικανότητα και ψυχρότητα και στον άνδρα και στην γυναίκα.
3. Ειδική ένδειξη εφαρμογής "Shiachu" αποτελούν τα παιδιά διότι συνήθως φοβούνται να αντιμετωπίσουν την βελόνα. Στο βιβλίο Nei-King γίνεται η πρώτη αναφορά στη θεραπεία με massage.
Αντενδείξεις.
Ουλές, τραύματα, εγκαύματα, οιδήματα, δερματοπάθειες.
Πλεονεκτήματα.
1. Μπορεί να εφαρμοσθεί εύκολα και με επιτυχία και σε ασθενείς που τρέφουν ένα ιδιαίτερο φόβο προς τις βελόνες.
2. Σε επείγουσες ή έκτακτες περιπτώσεις όταν συμβαίνει να μην έχουμε βελόνες.
ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΣ-ΕΝΕΣΙΜΟΣ ΒΕΛΟΝΙΣΜΟΣ
Πρόκειται για μια σύγχρονη μέθοδο βελονιστικής θεραπείας η οποία συνδυάζει τα πλεονεκτήματα της παραδοσιακής Κινέζικης και της σύγχρονης Ιατρικής. Στα Αγγλικά θα το βρείτε με τον όρο "Micropuncture" ή "Point - injection therapy" κατά τον ενέσιμο βελονισμό.
Ενίονται διάφορες θεραπευτικές ουσίες σε πολύ μικρή ποσότητα, κατά σταγόνες μόνον, στα ανάλογα σημεία Βελονισμού. Οι θεραπευτικές αυτές ουσίες είναι φυσικά ή χημικά φαρμακευτικά σκευάσματα τα οποία έχουν τις εξής ιδιότητες:
α. Είναι εύκολα απορροφίσιμα.
β. Δεν έχουν παρενέργειες.
γ. Εχουν καθορισμένες τονωτικές - διεργετικές ιδιότητες ώστε να προάγουν την βελονιστική θεραπεία.
Οι ουσίες που χρησιμοποιούνται συχνότερα είναι:
α. Αδρανείς ουσίες, όπως φυσιολογικός ορός, ή διάλυμα γλυκόζης 10%, ή δυσαπεσταγμένο ύδωρ.
β. Βιταμίνες: B1, B12, C, σε χρόνιες παθήσεις, σε εξασθενημένους ασθενείς, σε γέροντες, σε αιμοραγικές διαθέσεις (ειδικά η βιταμίνη C), σε καρδιοαγγειακές παθήσεις.
γ. Θειούχο Μαγνήσιο.
δ. Αντιβιοτικά, όπως πενικιλλίνη, στρεπτομυκίνη (σε ανάλογες ασθένειες).
ε. Αναισθητικά, όπως novocaine ή xylocaine, σε θεραπείες έξεων, μαζί με βιταμίνη C, π.χ. κάπνισμα, αλκοολισμός.
ζ. Εκχύλισμα πλακούντα. Σε συνήθεις ασθένειες, όπως χρόνια ηπατίτιδα, νεφρίτιδα, γαστρικό έλκος, αλλεργιες, γυναικολογικές ασθένειες, νευρασθένεια.
στ. Στην Κίνα χρησιμοποιούν εκχυλίσματα φυτών, όπως π.χ. Ligusticum, flos catrami, radix angelicae κ.λ.π.
Αυτά τα φάρμακα μπορούν να χρησιμοποιηθούν το κάθε ένα ξεχωριστά ή σε συνδυασμό μεταξύ τους (coctail).
Τεχνική
1. Αποστείρωση του δέρματος κατά τα γνωστά.
2. Έμπαρση της βελόνας της σύρριγγας στο σημείο βελονισμού. Δεν παραλείπουμε να κάνουμε τους ανάλογους χειρισμούς για επίτευξη De - Chi.
3. Αναρρόφηση.
4. Ενίουμε μόνο μερικές σταγόνες φαρμάκου.
Γενικές αρχές
Στην περιοχή της κεφαλής, αυτιού και άκρων, η ποσότητα του ενίεμένου φαρμάκου πρέπει να είναι μικρότερη και οι χειρισμοί ελαφροί, καθώς και ο ρυθμός της ένεσης αργός.
Στην περιοχή του κορμού η ποσότητα του φαρμάκου μπορεί να είναι και λίγο μεγαλύτερη, οι χειρισμοί εντονώτεροι και ο ρυθμός ένεσης ταχύτερος.
Φυσικά, σε ασθενικούς, ηλικιωμένους ασθενείς, και κατά την πρώτη φορά η δόση πρέπει να είναι μικρότερη.
Γενικές Ενδείξεις
1. Σε όλες τις χρόνιες και δύσκολες περιπτώσεις όπου ο κλασικός βελονισμός δεν απεβεί ικανοποιητικός.
2. Επίσης, σε περιπτώσεις αναισθησίας για χειρουργικές επεμβάσεις όταν είναι δύσκολο, λόγω εντόπισης, να χρησιμοποιήσουμε βελόνες.
Οι συνεδρείες γίνονται κάθε δεύερη μέρα, ή μία φορά την εβδομάδα. Γενικά, 7-10 φορές είναι ένα course.
Aκολουθεί διακοπή 4-7 μέρες και επανάληψη.
Αντενδείξεις
Πληγές, εξελκώσεις, φλεγμονές κ.λ.π.
ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΔΥΝΑΤΟΥ ΕΡΕΘΙΣΜΟΥ
Πρόκειται για μία μέθοδο συνδυασμού σύγχρονης χειρουργικής και παραδοσιακού βελονισμού.
Ενδείξεις:
1. Μέτριες παραλύσεις άκρων από οξεία πολυομυελίτιδα ακόμα και αν έχουν περάσει λίγα χρόνια.
2. Μακροχρόνιες κινητικές ανεπάρκειες.
3. Τμηματικές παραλύσεις μυών μετά από μηνιγγιτίδα ή τραυματισμούς.
Οι κινέζοι γιατροί στήριξαν τη μέθοδο αυτή σε νεώτερες έρευνες οι οποίες απέδειξαν ότι στην περίπτωση της πολυομελίτιδας δεν νεκρώνωνται όλα τα νευρικά κύταρα του προσθίου κέρατος του νωτιαίου μυελού, όπως πιστεύετο παλαιότερα. Ορισμένα κύτταρα βρίσκονται σε λανθάνουσα κατάσταση και μπορούν να επαναδραστηριοποιηθούν με κατάλληλη διέγερση. Είναι μια πολύ καινούργια μέθοδος, δεν υπάρχει μεγάλη εμπειρία επ’ αυτής, και επιδέχεται περαιτέρω έρευνα.
Τεχνική
* Διενεργείται τοπική αναισθησία.
* Αντισηψία κατά τα γνωστά.
* Εντοπίζονται τα κατάλληλα σημεία βελονισμού.
* Γίνεται τομή στο ανάλογο σημείο κατά μήκος της πορείας του νεύρου 1,2 - 2 cm.
* Αποκαλύπτεται το νεύρο που διέρχεται κάτω από αυτό το σημείο και συλλαμβάνεται με αιμοστατική λαβίδα.
* Εν συνεχεία ερεθίζεται το νευρικό στέλεχος με απαλές κινήσεις ταλαντώσεως.
* Ακολουθεί δυνατός ερεθισμός χωρίς όμως να προκληθεί κάκωση του νεύρου.
* Οι κινήσεις είναι ρυθμικές ταλαντώσεις μικρού μήκους και υψηλής συχνότητας.
* Η διάρκεια διέγερσης είναι 1-2' , διάλλειμα, 1-2' επανάληψη, διάλλειμα, κοκ. 4-5 φορές συνολικά έως ότου ο ασθενής αισθανθεί πόνο, τέντωμα ή αγγύλωση, ζέστη ή κάψιμο δηλ. (DE-CHI).
Αναφέρουμε τα σπουδαιότερα σημεία.
Για τα άνω άκρα: 9 ΛΕ, 11 ΠΕ, 4 ΠΕ.
Για τα κάτω άκρα: 30 ΧΚ, 34 ΧΚ, 36 ST.
Παρενέργειες
Μπορεί να επέλθει shock. Οπότε προβαίνουμε στις γνωστές μεθόδους ανάνηψης. Για αυτό, απαιτείται μεγάλη επιδεξιότητα και εμπειρία από το γιατρό. Καλό είναι να συνδυάζεται και με άλλες μορφές φυσιοθεραπείας όπως κινησιοθεραπεία, μάλαξη, άσκηση, κλπ.
ΕΜΦΥΤΕΥΣΗ ΡΑΜΜΑΤΟΣ
Πρόκειται για μια νέα θεραπευτική μέθοδο που αναπτύχθηκε στην Κίνα κατά τη Λαϊκή Επανάσταση. Συνιστάται στην εμφύτευση ενός ράμματος catgut στο ανάλογο σημείο με σκοπό την επίτευξη παρατεταμένης διέγερσης.
Ενδείξεις:
Πολυομελίτις, γαστροδωδεκαδάκτυλικό έλκος, οσφυοισχιαλγία, βρογχικό άσθμα και άλλες χρόνιες παθήσεις.
Τεχνική
1. Διενεργούμε μικρές εντομές με τη βοήθεια χειρουργικού μαχαιριδίου 1 cm εκατέρωθεν του σημείου. Εισάγουμε τη βελόνα με το ράμμα από την μία εντομή και την εξάγουμε από την άλλη. Σήκώνουμε το δέρμα επάνω από το σημείο εισαγωγής του ράμματος με τον δείκτη και τον αντίχειρα και κόβουμε το ράμμα. Εν συνεχεία αποθέτουμε το δέρμα έτσι ώστε να καλύψει τις άκρες του ράμματος για να αποφύγουμε τον κίνδυνο μόλυνσης. Τοποθετούμε αποστειρωμένη γάζα.
2. Το ράμμα εισάγεται με τη βοήθεια βελόνης για οσφυονωτιαία παρακέντηση. Χρησιμοποιούμε τη βελόνη μέχρι να έχουμε αίσθημα DE - CHI. Αφαιρούμε τον μεταλικό οδηγό του αυλού της βελόνης και στη θέση του εισάγεται το ράμμα. Αφαιρείται η βελόνη και το ράμμα παραμένει στη θέση του σημείου βελονισμού.
3. Εισάγουμε στα ειδικά σημεία, απολινώσεις από ειδικό ζωϊκό ράμμα. Το ράμμα είναι 0,0-2 ή Dexon.
ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ ΙΑΤΡΕΙΟΥ
Θα μπορούσα να σας συστήσω ενεπιφύλακτα να βελονίζετε πάντοτε σ' ένα ήσυχο, ήρεμο και ευχάριστο περιβάλλον το οποίο θα βοηθήσει τον ασθενή να χαλαρώσει και τον γιατρό να συγκεντρωθεί γαλήνιος και να αποδώσει καλύτερα.
Βάλτε λίγη μουσική διακριτικά. Κλασσική ίσως. Έχει βρεθεί ότι μόνο μουσική η οποία είναι σύμφωνη με τους κανόνες αρμονίας είναι κατάλληλη για θεραπευτικούς σκοπούς. Και η κλασσική εναρμονίζεται με την συχνότητα των παλμικών δονήσεων του ζώντος κυττάρου. Φυσικά αυτό δεν είναι δεσμευτικό.
ΜΕΣΗΜΒΡΗΝΟΙ
1. 12 ΠΡΩΤΕΥΟΝΤΕΣ
2. 39 ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΕΝΩΝΟΥΝ ΤΟΥΣ 12
3. 12ΤΕΝΤΟΝΟΜΤΙΚΟΥ
4. 15 ΕΓΚΑΡΣΙΟΥΣ
5. 12 ΕΠΙΜΗΚΕΙΣ ΣΥΝΔΕΤΙΚΟΥΣ
6. 12 ΑΠΟΚΛΕΙΝΟΝΤΕΣ
7. 8 ΠΑΡΑΞΕΝΟΥΣ
8. 8 ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝΤΕΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΞΕΝΩΝ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ
ΙΣΤΟΡΙΚΟ
ΜΕΛΕΤΗ
ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ
ΘΕΡΑΠΕΙΑ
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ
ΜΕΛΙΣΣΟΘΕΡΑΠΕΙΑ
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΛΙΣΣΟΘΕΡΑΠΕΙΑ
Η μελισσοθεραπεία είναι η χρήση της μέλισσας και των προϊόντων της, για να προλαμβάνουμε, ή να αποκαθιστούμε ένα άτομο από μια ή περισσότερες νοσηρές καταστάσεις.
Έχουμε αρχαιολογικές ενδείξεις ότι η μελισσοθεραπεία υπήρχε πριν από 30000 χρόνια από σήμερα.
Να προλαμβάνουμε σημαίνει ότι:
Μπορούμε να καταστρέψουμε ή να αδρανοποιήσουμε πιθανούς "εχθρούς" πριν προσπαθήσουν να εισέλθουν στο σώμα μας.
Μπορεί κάποιος να ενεργοποιήσει τις δυνάμεις του οργανισμού του και να καταστρέψει μόνος του τους "εχθρούς" που έχουν εισέλθει, πριν παρουσιαστούν κλινικά συμπτώματα(πχ πυρετός, πόνοι, διάρροιες,κλπ)
Να βοηθηθεί κάποιος μετά από κάποια αρρώστια να επανέλθει, σε υγειή φυσική κατάσταση. Με άλλα λόγια σημαίνει να κάνει το σώμα, το μυαλό και πνεύμα να λειτουργεί, όσο καλύτερα γίνεται, όπως πριν εμφανιστεί η αρρώστια.
Να γιατρεύεις σημαίνει να "ξεφορτώνεσαι" εντελώς μια αρρώστια ή ένα σύμπτωμα.
Να "θεραπεύεις" σημαίνει να προσπαθείς να γιατρέψεις κάποιον. Μπορεί να πετύχεις ή όχι, το αποτέλεσμα εξαρτάται από αμέτρητους παράγοντες που θα αναλύσουμε στην διάρκεια των μαθημάτων.
Μελισσοθεραπεία είναι η ενναλακτική ιατρική επιστήμη που πρόθεση της είναι, να θεραπεύση ένα άτομο χρησιμοποιώντας τα προϊόντα της κυψέλης.
Σήμερα λοιπόν η Μελισσοθεραπεία δεν είναι απλά, μια θεραπευτική μέθοδος, αλλά ένας κλάδος της εναλλακτικής ιατρικής.
Η μελισσοθεραπεία είναι μια ΕΠΙΣΤΗΜΗ των εναλλακτικών θεραπειών, έχει γερές επιστημονικές βάσεις και εφαρμόζεται όπου επιτρέπονται εναλλακτικές θεραπείες.
Έχει επιστημονικό ενδιαφέρον επειδή η μελισσοθεραπεία προσφέρει σε αμέτρητες περιπτώσεις, ΘΕΤΙΚΑ αποτελέσματα δηλαδή, π.χ. η πρόπολη πάντα θα καταστρέφει το Helicobacter pylori, εάν δίνεται στη σωστή ποσότητα, και το δηλητήρίο θα αυξάνει την παραγωγή κορτιζόλης μετά από ένα τσίμπημα μέλισσας.
Η Μελισσοθεραπεία είναι επίσης και μίαΤΕΧΝΗ γιατί έχει να κάνει με ότι μας έδωσε το Πνεύμα του Δημιουργού της Μητέρας Φύσης όπως, αγάπη, φιλία, ελπίδα, κατανόηση και λύση προβλημάτων,αλλά και απογοήτευση, μίσος, υποκρισία και ψέμα. Είναι ηΤΕΧΝΗ γιατί μπορείς να γιατρεύεις κάποιον που είναι ίσως, ΤΟ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΟ πράγμα που μπορεί να συμβεί στη ζωή σου.
Επίσης μπορεί να καταταγεί και στις ολιστικές θεραπείες.
"Ολιστική θεραπευτική" σημαίνει γκρεμίζεις τον οργανισμό και να τον ξαναφτιάχνεις από την άρχη.Τα χρησιμοποιείς "όλα" γιά να τα θεραπεύεις "όλα".
Η μελισσοθεραπεία είναι μία εναλλακτική ολιστική θεραπευτική, επειδή:
α) είναι πολύ δεμένει, με τον αρμονικό και φυσικό τρόπο ζωής,
β) περιλαμβάνει πολλές φυσικές διαδικασίες
γ) χρησιμοποιεί γνώσεις από άλλες ολιστικές φυσικές θεραπείες όπως η φυτοθεραπεία, αρωματοθεραπεία, αγιουβέρδα, ρεφλεξολογία,ΒΕΛΟΝΙΣΜΟ,Ομοιοπαθητική
δ) επηρεάζει βαθιά το ΚΝΣ και ΠΝΣ, οπότε μόνο μέσω αυτών των 2 συστημάων, επηρεάζει ΟΛΟ το σώμα.
ε) επηρεάζει τη συναισθηματική και την πνευματική μας ζωή. Για να γιατρέψεις κάποιον δεν χρειάζεται μόνο ένα βάζο μέλι η 100 τσιμπίματα η 200 σταγόνες βάμμα, αλλά και μία αληθινή αγάπη, φιλία, κατανόηση. Είναι ένα ΤΈΛΕΙΟ ψυχοπνευματικό σύστημα.
Κάθε φορά που ερχόμαστε σε επαφή με την μελισσοθεραπεία, πρέπει να σκεφτόμαστε,ότι το ζουζούνι αυτό ζει στην γή χιλίαδες χρόνια πριν από τον άνθρωπο, δημιουργήθηκε από τον δημιουργό των πάντων με ΑΓΑΠΗ και ΣΤΟΡΓΗ.
ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΣΤΟΡΓΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΝΟΙΟΘΟΥΜΕ ΟΤΑΝ ΘΕΡΑΠΕΥΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΜΕ ΤΑ ΠΡΟΊΟΝΤΑ ΤΗΣ ΜΕΛΙΣΣΑΣ.
Μελισσοθεραπεία λοιπόν είναι η τέχνη και η επιστήμη που με ολιστικό τρόπο κάνει χρήση των προϊόντων της μέλισσας , προληπτικά ή θεραπευτικά, για το καλό της υγείας των ανθρώπων και των ζώων.
Η πρώτη και σημαντικότερη προσφορά της μελισσοθεραπείας στον άνθρωπο είναι η πρόληψη, χωρίς αυτό να σημαίνει οτι δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για θεραπευτικούς σκοπούς,αφού πλήθος ασθενειών μπορούν να βελτιωθούν και να θεραπευτούν απο την χρήση της.
Δεν είναι τυχαίο πως οι μελισσοκόμοι είναι απο τους πιο υγιείς ανθρώπους και δεν υποφέρουν απο αρθρητικές παθήσεις ούτε από άλλες σοβαρότερες ασθένειες.
Οι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν τα προιόντα της μέλισσας σε διάφορες συνταγές,ανάμεσά τους και η διατήρηση των νεκρών.
Επίσης οι αρχαίοι Ελληνες συνόδευαν το κρέας τους στα διάφορα συμπόσια με μέλι.
Πρίν 5000 χρόνια γράφτηκε μιά επιγραφή από Σουμέριους που περιέχει μιά συνταγή για θεραπεία μολύνσεων του δέρματος και των έλκων, με μέλι.
Κατά την αρχαία μυθιστορία, ο θεός Αρισταίος δώρισε την μέλισσα στους ανθρώπους και θεωρείτο πολύ σημαντικό. Διάφορα τέτοια δώρα είχαν δώσει η Αθηνά με το λάδι – ελιά, ο Διόνυσος το κρασί και ο Ποσειδώνας το νερό
Ο Ιπποκράτης, ο πατέρας της ιατρικής χρησιμοποιούσε τα προιόντα της μέλισσας θεραπευτικά.
Οι Κινέζοι χρησιμοποιούσαν τα προιόντα της μέλισσας θεραπευτικά και υπάρχουν αρκετές συνταγές για την χρήση τους, απο το 300 π.Χ μέχρι το 1800 μ.Χ
Από το 1518-1593 ο Dr Li Shizhen περιγράφει 5 δράσεις που έχει το μέλι σαν φάρμακο: Αντιπυρετικό, δυναμωτικό, αποτοξινωτικό, αναλγητικό και ενυδατικό.
Το 1858 ο Dr X.W.Wolf ένας ομοιοπαθητικός γιατρός απο το Βερολίνο αναφέρει στο βιβλίο του τη χρήση του δηλητηρίου της μέλισσας για θεραπευτικούς σκοπούς.
Το 1935 ο Dr Bodog Beck έγραψε το σημαντικό βιβλίο Bee Venom Therapy.
Ακόμα και σήμερα είναι το καλύτερο βιβλίο για την χρήση του δηλητηρίου θεραπευτικά.
Μετά το 1945 στην πρώην Σοβιετική ένωση, στην Ρουμανία, στην Κίνα και σε πολλές άλλες χώρες ξεκινάει η επιστιμονική μελέτη των προιόντων της μέλισσας.
Εδώ και μερικά χρόνια, ένας γνωστός χειρούργος της Γαλίας,ο καθηγητής Μπερνάρ Ντεκάρτ, προιστάμενος σε πανεπιστιμιακό νοσοκομείο στην Λιμόζ, χρησιμοποίησε το μέλι σε ορισμένους ασθενής που νοσηλεύοταν στο τμήμα γαστρεντερολογίας ώστε να εξασφαλίσει την επούλοση των πληγών τους. Αγνοώντας τις συστάσεις των συναδέρφων τους, εξακουλούθισε επίμονα τις έρευνές του.
Οι εργασίες της ομάδας του υπήρξαν η βάση για μια διατριβή επι της αντιβακτηριακής ικανότητας του μελιού. Αποδεικνύει την πλήρη αποτελεσματικότητα του μελιού, μόνου η με αρωμέλια (μέλι με αιθέρια έλαια) σε δεκατέσσερις διαφορετικές πηγές βακτηρίων ανάμεσα στις πιο διαδεδομένες σε νοσοκομειακό περιβάλλον, περιλαμβανομένων και εκείνων που ανθίστανται στα χημικά αντιβοιοτικά.
Η τεχνική της εφαρμογής είναι πολύ απλή. Η πληγή καθαρίζεται προσεχτικά.Μετά ρίχνουν το μέλι, το απλώνουν και το σκεπάζουν με γάζα. Επενεργεί σε βάθος και η αποσμηκτική του δράση διαπιστώνεται με γυμνό οφθαλμό μέρα με τη μέρα:οι γάζες γίνονται όλο και πιο βρόμικες και η πληγή όλο και πιο καθαρή.Επιπλέον , τα αποτελέσματααυτής της "ήπιας ιατρικής" αποδεικνύονται πιο γρήγορα απο αυτά τυης χημικής ιατρικής!
Στην Κρεμόνα, Ιταλία, ένας άλλος γνωστός χειρούργος, ο Φράνκο Φεραμπόλι, εργάζεται στο τμήμα της τρυματολογίας, επι των ευεργετικών αποτελεσμάτων της πρόπολης. Εγχέοντάς τη απευθείας στις πυορροούσες πληγές σταφυλοκόκκων ή στρεπτοκόκκων, τις οποίες κανένα αντιβιοτικό δεν μπορούσε να καταπολεμήσει, έσωσε τα μέλη ατόμων που ως μόνη λύση είχαν τον ακρωτηριασμό ή απειλούνταν με σηψαιμία.
Οι πρακτικές αυτές κρατήθηκαν κρυφές γιατί, διαφορετικά, η ιατρική ιεραρχεία θα τον εμπόδιζε να ασκεί την ιατρική.
ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ,ΤΙ ΕΙΝΑΙ;
Υπάρχει η κλασική ιατρική και η εναλλακτική ιατρική.
Κάθε ιατρική έχει και τους τρόπους θεραπείας της.
Οι εναλλακτικές θεραπείες είναι ο τρόπος θεραπειών της εναλλακτικής ιατρικής.
Οι ποιό κοινές εναλλακτικές θεραπείες εκτός εκείνης της Μελισσοθεραπείας, είναι:
1.Βελονισμός
2. Ομοιοπαθητική
3. Βοτανοθεραπεία
4. Ayurveda
5 .Βιοθεραπεία
6. Reiki
7. Ιριδολογία
8. Ρεφλεξολογία
9. Ανθοϊάματα Bach
10. Ηλεκτροβελονισμός
Ολες αυτές οι θεραπείες μπορούν να συνεργαστούν άριστα με την μελισσοθεραπεία.
ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ, ΤΟ Α ΚΑΙ ΤΟ Ω ΤΗΣ ΜΕΛΙΣΣΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ
Πρέπει να μάθουμε αν ο ασθενείς είναι αλλεργικός,όχι μόνο στα προιόντα της μέλισσας αλλά και στα παράγωγα ή έκδοχα τους.
ΟΛΙΣΤΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ
Η ολιστική ιατρική δεν είναι μία ξεχωριστή μέθοδος ιατρικής ή θεραπευτικής, όπως η oμοιοπαθητική ή ο βελονισμός, αλλά έχει μία διαφορετική φιλοσοφία στην προσέγγισης γιά την υγεία.
Στην ολιστική θεωρία υπάρχει το σώμα η ψυχή και το πνεύμα.
Ο ολιστικός ιατρός προσεγγίζει τον ασθενή ολοκληρωμένα, στοχεύοντας στην ίαση τόσο του σώματος, όσο της ψυχής και του πνεύματος. Τα συμπτώματα θεωρούνται η έκφραση της ασθενείας, και όχι η ασθένεια αυτή καθ’ αυτή. Τα συμπτώματα, φυσικά, αξιολογούνται και λαμβάνονται σημαντικά υπόψη, αλλά στόχος δεν είναι μόνον η απουσία τους, αλλά η υγεία. Στα πλαίσια της υγείας, η απουσία των συμπτωμάτων είναι σημαντική, αλλά όχι το μοναδικό πράγμα που πρέπει να απασχολεί τον ιατρό.
Ο ολιστικός ιατρός πρέπει να έχει κάνει σπουδές στην κλασσική ιατρική διότι είναι πολύ χρήσιμη και την αξιοποιεί στην καθημερινή του πράξη, με εργαστηριακές, απεικονιστικές και άλλες εξετάσεις, διαγνώσεις και σε μερικές περιπτώσεις ακόμα και με φάρμακα. Η κύρια διαφορά με τον κλασσικό οικογενειακό ιατρό είναι ότι προσπαθεί να αποφύγει ή να καθυστερήσει ή να περιορίσει την χρήση των χημικών φαρμάκων και θεωρεί την πρόληψη της ασθένειας σημαντικότερη της θεραπείας και δίνει μεγάλη σημασία σε αυτήν. Η ολιστική ιατρική κάνει χρήση όλων των δυνατών μορφών θεραπείας, τόσο με φυσικά μέσα (γυμναστική, συμβουλευτική, διατροφή κ.τ.λ.) όσο και με χρήση σκευασμάτων (συμπληρώματα διατροφής, βότανα, ομοιοπαθητικά φάρμακα). Τέλος, όταν ο ολιστικός ιατρός κρίνει αναγκαίο, θα κάνει ακόμα και χρήση χημικών φαρμάκων, αν και κάτι τέτοιο συνήθως περιορίζεται σημαντικά με τις υπόλοιπες θεραπευτικές παρεμβάσεις.
Επειδή η ολιστική ιατρική στοχεύει στη θεραπεία του ανθρώπου σε όλα τα επίπεδα της ύπαρξης, η θεραπΒΑεία συχνά περιέχει πολλές συμβουλές για τον σωστό τρόπο ζωής και μερικά σκευάσματα. Δεν χρησιμοποιούν όλοι οι ολιστικοί ιατροί τις ίδιες θεραπευτικέ μεθόδους. Αναλόγως τι έχει σπουδάσει ο καθένας και με ποιες θεραπευτικές μεθόδους νιώθει πιο εξοικιωμένος. Για παράδειγμα, μερικοί μπορεί να χρησιμοποιούν την oμοιοπαθητική, ενώ άλλοι όχι. Επίσης, μπορεί να διαφέρει σημαντικά η χρήση βιταμινών, βοτάνων και συμπληρωμάτων διατροφής, καθώς και ο βαθμός χρήσης τους
.
ΒΑΣΙΚΗ ΠΡΟΫΠΌΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΛΙΣΤΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ................ ΟΤΙ
ΔΕΝ ΤΡΩΜΕ ΚΡΕΑΣ
ΒΑΣΙΚΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΜΕΛΙΣΣΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ
Μελισσοθεραπεία σημαίνει πολλά πράγματα για την ανθρώπινη ύπαρξη. Έτσι, πολλά προβλήματα μπορούν να λυθούν στις διάφορες νοσηρές καταστάσεις. Τόσα πολλά πράγματα μπορούν να γίνουν για τη διατήρηση της υγείας. Με τον σωστό τρόπο της πρακτικής εξάσκησεις της μελισσοθεραπείας,από έμπυρους θεραπευτές, θα υπάρχουν εκατοντάδες άνθρωποι, που παράλληλα με την απλή γενική συμβατική ιατρική,θα δεχθούν βήμα προς βήμα, τον φυσικό τρόπο ζωής μέχρι να γίνουν δέκτες της μελισσοθεραπείας. Παρατηρώντας τους ασθενείς μέσα στο χρόνο, θα καταλάβουμε ότι η πολυπλοκότητα της ανθρώπινης ζωής είναι και μία πολύπλοκη θεραπευτική συμπεριφορά από την πλευρά του θεραπευτή.Δηλαδή,ΚΑΘΕ άτομο είναι ξεχωριστή περίπτωση,ΚΑΙ θέλει ξεχωριστή θεραπευτική αντιμετώπιση. Για να το καταλάβουμε καλά αυτό,πρέπει να ξέρουμε ότι κάθε πράγμα στη Γη μπορούμε να το δούμε από πολλές μεριές, και όχι μόνο από ένα μόνο μέρος. Ετσι είναι δυνατό να βρεθούν σε ένα ασθενή, τα υγειά σημεία, τα ασθενή σημεία, τα προβλήματά του και οι τρόποι για να του τα λύσουμε. Ως εκ τούτου να θεωρούμε τον εαυτό μας υποχρεωμένο να προσθέτουμε και να συνδυάζουμε όλο και περισσότερα εργαλεία για την προσέγγιση της θεραπείας.Τα εργαλεία αυτά μπορεί να είναι: Ομοιοπαθητική,φυτοθεραπεία,βελονισμός, Αγιουρβέδα,άρωματοθεραπεία, ψυχοθεραπεία, διατροφή και σωστός τρόπος ζωής, βιοθεραπεία και Reiki.
Ο αρχαίος έλληνας φιλόσοφος Θαλής ο Μιλήσιος (624-546 π.Χ.) υποστήριζε την άποψη, ότι τα υλικά σώματα αποτελούνται από το βασικό υλικό που είναι το νερό. Ο Αναξιμένης (585-525 π.Χ.) αντίθετα υποστήριζε ότι το βασικό υλικό είναι ο αέρας, και ότι τα άλλα δύο στοιχεία, το νερό και η γη αποτελούνται από συμπυκνωμένο αέρα. Ο Ηράκλειτος από την πλευρά του υποστήριζε ότι η φωτιά είναι το βασικό στοιχείο. Ο Εμπεδοκλής τελικά διατύπωσε την θεωρία, ότι και τα τέσσερα στοιχεία είναι βασικά, και ότι το κάθε στοιχείο έχει βασικές ιδιότητες, έτσι ώστε από την σύνθεση των τεσσάρων αυτών στοιχείων να σχηματίζονται όλα τα υπόλοιπα υλικά.
Αργότερα, ο θείος ΠΛΑΤΩΝ (περ. 428-347 π.Χ.) πρόσθεσε τον Αιθέρα και όρισε για κάθε στοιχείο ένα γεωμετρικό (πλατωνικό) σώμα:
το τετράεδρο για την φωτιά,
το εξάεδρο για την γη,
το οκτάεδρο για τον αέρα,
το δωδεκάεδρο για τον αιθέρα,
και το εικοσάεδρο για το νερό.
Ο Αριστοτέλης (384-322 π.Χ.) καθόρισε τις ιδιότητες των τεσσάρων στοιχείων (κρύο/ζέστη, ξηρό/υγρό) και έδωσε στον αιθέρα την υπόσταση του «πνεύματος» των υπόλοιπων τεσσάρων στοιχείων:
Ζεστό Κρύο
Ξηρό: φωτιά γη
Υγρό: αέρας νερό
Οι στωικοί εξέλιξαν την θεωρία αυτή περισσότερο και υποστήριξαν ότι το «πνεύμα» είναι μείγμα της φωτιάς και του αέρα. Γιαυτό και τα δύο αυτά στοιχεία θεωρήθηκαν «πνευματικά» ή «ενεργά», ενώ τα υπόλοιπα δύο στοιχεία, η γη και το νερό θεωρήθηκαν «αδρανή». Από κει και ύστερα η θεωρία αποδέχτηκε γενικώς, παρέμεινε όπως ήταν και επικράτησε για πολλούς αιώνες, μέχρι τον μεσαίωνα.
Με τις εκστρατείες του Μεγαλέξανδρου τα ελληνικά γράμματα εξαπλώθηκαν. Ο Πτολεμαίος, διάδοχος του Αλέξανδρου στην Αλεξάνδρεια, έκτισε έναν ναό γραμμάτων για τις μούσες, το «Μουσείο», ένα ίδρυμα που σήμερα θα το λέγανε Πανεπιστήμιο. Το Μουσείο αυτό, στο οποίο υπήρχε η περίφημη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, έγινε φημισμένο κέντρο μόρφωσης και γραμμάτων. Στον τόπο αυτό συνδυάστηκε η ελληνική φιλοσοφία με τις αιγυπτιακές γνώσεις περί της εφαρμογής της χημείας. Στην αρχαία Αίγυπτο η εφαρμογή της χημείας είχε καθαρά θρησκευτικό υπόβαθρο (π.χ. ταρίχευση των φαραώ), πράγμα που επηρέασε την ροή της θεωρίας των τεσσάρων στοιχείων. Αφενός η θεωρία αυτή πήρε ένα είδος θεολογικού χαρακτήρα, αφετέρου η θεωρία έγινε «εσωτερική», δηλαδή «μυστική» και άρχισε να γίνεται επίτηδες ακατανόητη για τους μη μυημένους.
Όταν οι Άραβες το 641 μ.Χ. κατέλαβαν την Αίγυπτο, θεσπίστηκαν την θεωρία των τεσσάρων στοιχείων και άρχισαν να την μελετούν με ενδιαφέρον. Τον τομέα αυτόν τον ονόμασαν «Αλ-Κιμία», δηλαδή «χημεία». Όταν οι Ευρωπαίοι με τις σταυροφορίες του 12ου και 13ου αιώνα ήρθαν σε επαφή με τους Άραβες, η αλχημεία μεταδόθηκε και στην Ευρώπη, όπου οι λεγόμενοι αλχημιστές την μελέτησαν και την επεξεργάστηκαν με ενδιαφέρον. Ο Παράκελσος τον 16ο αι. εξέφρασε την πεποίθηση, ότι τα τέσσερα στοιχεία έχουν σχέση με τα δαιμόνια, που τα διαχώρισε σε δαιμόνια της γης, του νερού, του αέρα και της φωτιάς. Επίσης η θεωρία των τεσσάρων στοιχείων θεσπίστηκε και από τους αστρολόγους, οι οποίοι κατέταξαν τα ζώδια σύμφωνα με τα τέσσερα στοιχεία.
ΑΡΑ γιά να είμαστε ζωντανοί,πρέπει να είμαστε ζεστοί. Ποιος μας δίνει τη θερμότητα; Είναι το στοιχείο της φωτιάς. Σε αμφότερα τα αρχαία φάρμακα, το στοιχείο της φωτιάς είναι το μόνο που φέρνει την ζεστασιά. Η Φωτιά είναι η διατήρηση της ζωής, όταν είναι στην κατάλληλη ποιότητα της και στην κατάλληλη ποσότητα. Αν δεν υπάρχει αυτή η ισορροπεία,τότε η φωτιά θα παράγει ασθένειες . Αν είναι χαμηλή από το κανονικό, η θερμότητα θα χαθεί. Εάν είναι μεγαλύτερη από ότι πρέπει, μπορεί να μας βλάψει.
Στο σώμα μας, οι ιδιότητες των στοιχείων της φωτιάς είναι σε ισορροπία όταν είμαστε σε κατάσταση υγείας. Όταν η ασθένεια είναι παρούσα, μπορούμε να βρούμε εκεί την διαταραχή της πυρκαγιάς. Μπορεί να είναι συνολικά λιγότερη ή περισσότερο, μπορεί να είναι τοπικά περισσότερο ή λιγότερο. Αν παρατηρήσουμε το πού και πώς είναι η ανισορροπία, θα μπορούσαμε να ισορροπήσει την εσωτερική φωτιά, χρησιμοποιώντας μία εξωτερική πυρκαγιά.
Το δηλητήριο της μέλισσας θεωρείται εργάζεται ως το στοιχείο της φωτιάς. Όποιος παρατηρεί ότι το τσίμπημα μέλισσας παράγει τοπικά τα σημάδια της πυρκαγιάς: ερυθρότητα, θερμότητα, οίδημα, πόνο. Στη συνέχεια εισέρχεται στο σώμα και εργάζεται μέσα. Το δηλητήριο της μέλισσας μπορεί να θεωρηθεί ως εξωτερική πυρκαγιά που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να ισορροπήσει την εσωτερική φωτιά.
Πρέπει να λάβουμε υπό την προσοχή μας ότι η φωτιά, μαζί με τη ζέστη, φέρνουν άλλα αποτελέσματα, όπως για παράδειγμα την ξηρασία. Επιπλέον, για το δηλητήριο της μέλισσας, είναι γνωστό ότι μεταξύ πολλών ιδιότητων, λειτουργεί και ως ένα σημαντικό ερέθισμα πυρκαγιάς στο σώμα Δίνει την ώθηση όταν εφαρμόζεται σωστά γιά την θεραπεία του οργανισμού.
Σε διάφορες μη φυσιολογικές συνθήκες οι ασθενείς παρουσιάζουν τρέμουλο. Μερικές φορές εμφανίζεται ο τρόμος, για σύντομο χρονικό διάστημα. Ο τρόμος θα μπορούσε να είναι για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, στο πλαίσιο μιας γνωστής ασθένειας, όπως η νόσος του Πάρκινσον. Άλλες φορές, ακόμη και για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, ο τρόμος δεν είναι μια ασθένεια, αλλά μόνο μία ιδιαίτερα την κατάσταση, που παρουσιάζεται μετά από ένα μεγάλο άγχος σε μιά δύσκολη περίοδο Στην περίπτωση αυτή, μπορεί να προηγείται μία αίσθηση του τρέμουλου στο εσωτερικό, χωρίς τίποτα το ορατό στο σώμα. Στο σώμα ο τρόμος θα μπορούσε να βρίσκεται σε ένα τμήμα ή σε ένα μέρος του ή σε ολόκληρο το σώμα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)