ΜΕΛΙΣΣΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΛΙΣΣΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

Η μελισσοθεραπεία είναι η χρήση της μέλισσας και των προϊόντων της, για να προλαμβάνουμε, ή να αποκαθιστούμε ένα άτομο από μια ή περισσότερες νοσηρές καταστάσεις.

Έχουμε αρχαιολογικές ενδείξεις ότι η μελισσοθεραπεία υπήρχε πριν από 30000 χρόνια από σήμερα.

Να προλαμβάνουμε σημαίνει ότι:

Μπορούμε να καταστρέψουμε ή να αδρανοποιήσουμε πιθανούς "εχθρούς" πριν προσπαθήσουν να εισέλθουν στο σώμα μας.

Μπορεί κάποιος να ενεργοποιήσει τις δυνάμεις του οργανισμού του και να καταστρέψει μόνος του τους "εχθρούς" που έχουν εισέλθει, πριν παρουσιαστούν κλινικά συμπτώματα(πχ πυρετός, πόνοι, διάρροιες,κλπ)

Να βοηθηθεί κάποιος μετά από κάποια αρρώστια να επανέλθει, σε υγειή φυσική κατάσταση. Με άλλα λόγια σημαίνει να κάνει το σώμα, το μυαλό και πνεύμα να λειτουργεί, όσο καλύτερα γίνεται, όπως πριν εμφανιστεί η αρρώστια.

Να γιατρεύεις σημαίνει να "ξεφορτώνεσαι" εντελώς μια αρρώστια ή ένα σύμπτωμα.

Να "θεραπεύεις" σημαίνει να προσπαθείς να γιατρέψεις κάποιον. Μπορεί να πετύχεις ή όχι, το αποτέλεσμα εξαρτάται από αμέτρητους παράγοντες που θα αναλύσουμε στην διάρκεια των μαθημάτων.

Μελισσοθεραπεία είναι η ενναλακτική ιατρική επιστήμη που πρόθεση της είναι, να θεραπεύση ένα άτομο χρησιμοποιώντας τα προϊόντα της κυψέλης.

Σήμερα λοιπόν η Μελισσοθεραπεία δεν είναι απλά, μια θεραπευτική μέθοδος, αλλά ένας κλάδος της εναλλακτικής ιατρικής.

Η μελισσοθεραπεία είναι μια ΕΠΙΣΤΗΜΗ των εναλλακτικών θεραπειών, έχει γερές επιστημονικές βάσεις και εφαρμόζεται όπου επιτρέπονται εναλλακτικές θεραπείες.

Έχει επιστημονικό ενδιαφέρον επειδή η μελισσοθεραπεία προσφέρει σε αμέτρητες περιπτώσεις, ΘΕΤΙΚΑ αποτελέσματα δηλαδή, π.χ. η πρόπολη πάντα θα καταστρέφει το Helicobacter pylori, εάν δίνεται στη σωστή ποσότητα, και το δηλητήρίο θα αυξάνει την παραγωγή κορτιζόλης μετά από ένα τσίμπημα μέλισσας.

Η Μελισσοθεραπεία είναι επίσης και μίαΤΕΧΝΗ γιατί έχει να κάνει με ότι μας έδωσε το Πνεύμα του Δημιουργού της Μητέρας Φύσης όπως, αγάπη, φιλία, ελπίδα, κατανόηση και λύση προβλημάτων,αλλά και απογοήτευση, μίσος, υποκρισία και ψέμα. Είναι ηΤΕΧΝΗ γιατί μπορείς να γιατρεύεις κάποιον που είναι ίσως, ΤΟ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΟ πράγμα που μπορεί να συμβεί στη ζωή σου.

Επίσης μπορεί να καταταγεί και στις ολιστικές θεραπείες.

"Ολιστική θεραπευτική" σημαίνει γκρεμίζεις τον οργανισμό και να τον ξαναφτιάχνεις από την άρχη.Τα χρησιμοποιείς "όλα" γιά να τα θεραπεύεις "όλα".

Η μελισσοθεραπεία είναι μία εναλλακτική ολιστική θεραπευτική, επειδή:

α) είναι πολύ δεμένει, με τον αρμονικό και φυσικό τρόπο ζωής,

β) περιλαμβάνει πολλές φυσικές διαδικασίες

γ) χρησιμοποιεί γνώσεις από άλλες ολιστικές φυσικές θεραπείες όπως η φυτοθεραπεία, αρωματοθεραπεία, αγιουβέρδα, ρεφλεξολογία,ΒΕΛΟΝΙΣΜΟ,Ομοιοπαθητική

δ) επηρεάζει βαθιά το ΚΝΣ και ΠΝΣ, οπότε μόνο μέσω αυτών των 2 συστημάων, επηρεάζει ΟΛΟ το σώμα.

ε) επηρεάζει τη συναισθηματική και την πνευματική μας ζωή. Για να γιατρέψεις κάποιον δεν χρειάζεται μόνο ένα βάζο μέλι η 100 τσιμπίματα η 200 σταγόνες βάμμα, αλλά και μία αληθινή αγάπη, φιλία, κατανόηση. Είναι ένα ΤΈΛΕΙΟ ψυχοπνευματικό σύστημα.

Κάθε φορά που ερχόμαστε σε επαφή με την μελισσοθεραπεία, πρέπει να σκεφτόμαστε,ότι το ζουζούνι αυτό ζει στην γή χιλίαδες χρόνια πριν από τον άνθρωπο, δημιουργήθηκε από τον δημιουργό των πάντων με ΑΓΑΠΗ και ΣΤΟΡΓΗ.

ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΣΤΟΡΓΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΝΟΙΟΘΟΥΜΕ ΟΤΑΝ ΘΕΡΑΠΕΥΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΜΕ ΤΑ ΠΡΟΊΟΝΤΑ ΤΗΣ ΜΕΛΙΣΣΑΣ.



Μελισσοθεραπεία λοιπόν είναι η τέχνη και η επιστήμη που με ολιστικό τρόπο κάνει χρήση των προϊόντων της μέλισσας , προληπτικά ή θεραπευτικά, για το καλό της υγείας των ανθρώπων και των ζώων.

Η πρώτη και σημαντικότερη προσφορά της μελισσοθεραπείας στον άνθρωπο είναι η πρόληψη, χωρίς αυτό να σημαίνει οτι δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για θεραπευτικούς σκοπούς,αφού πλήθος ασθενειών μπορούν να βελτιωθούν και να θεραπευτούν απο την χρήση της.

Δεν είναι τυχαίο πως οι μελισσοκόμοι είναι απο τους πιο υγιείς ανθρώπους και δεν υποφέρουν απο αρθρητικές παθήσεις ούτε από άλλες σοβαρότερες ασθένειες.

Οι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν τα προιόντα της μέλισσας σε διάφορες συνταγές,ανάμεσά τους και η διατήρηση των νεκρών.

Επίσης οι αρχαίοι Ελληνες συνόδευαν το κρέας τους στα διάφορα συμπόσια με μέλι.

Πρίν 5000 χρόνια γράφτηκε μιά επιγραφή από Σουμέριους που περιέχει μιά συνταγή για θεραπεία μολύνσεων του δέρματος και των έλκων, με μέλι.

Κατά την αρχαία μυθιστορία, ο θεός Αρισταίος δώρισε την μέλισσα στους ανθρώπους και θεωρείτο πολύ σημαντικό. Διάφορα τέτοια δώρα είχαν δώσει η Αθηνά με το λάδι – ελιά, ο Διόνυσος το κρασί και ο Ποσειδώνας το νερό
Ο Ιπποκράτης, ο πατέρας της ιατρικής χρησιμοποιούσε τα προιόντα της μέλισσας θεραπευτικά.

Οι Κινέζοι χρησιμοποιούσαν τα προιόντα της μέλισσας θεραπευτικά και υπάρχουν αρκετές συνταγές για την χρήση τους, απο το 300 π.Χ μέχρι το 1800 μ.Χ

Από το 1518-1593 ο Dr Li Shizhen περιγράφει 5 δράσεις που έχει το μέλι σαν φάρμακο: Αντιπυρετικό, δυναμωτικό, αποτοξινωτικό, αναλγητικό και ενυδατικό.

Το 1858 ο Dr X.W.Wolf ένας ομοιοπαθητικός γιατρός απο το Βερολίνο αναφέρει στο βιβλίο του τη χρήση του δηλητηρίου της μέλισσας για θεραπευτικούς σκοπούς.

Το 1935 ο Dr Bodog Beck έγραψε το σημαντικό βιβλίο Bee Venom Therapy.

Ακόμα και σήμερα είναι το καλύτερο βιβλίο για την χρήση του δηλητηρίου θεραπευτικά.

Μετά το 1945 στην πρώην Σοβιετική ένωση, στην Ρουμανία, στην Κίνα και σε πολλές άλλες χώρες ξεκινάει η επιστιμονική μελέτη των προιόντων της μέλισσας.

Εδώ και μερικά χρόνια, ένας γνωστός χειρούργος της Γαλίας,ο καθηγητής Μπερνάρ Ντεκάρτ, προιστάμενος σε πανεπιστιμιακό νοσοκομείο στην Λιμόζ, χρησιμοποίησε το μέλι σε ορισμένους ασθενής που νοσηλεύοταν στο τμήμα γαστρεντερολογίας ώστε να εξασφαλίσει την επούλοση των πληγών τους. Αγνοώντας τις συστάσεις των συναδέρφων τους, εξακουλούθισε επίμονα τις έρευνές του.

Οι εργασίες της ομάδας του υπήρξαν η βάση για μια διατριβή επι της αντιβακτηριακής ικανότητας του μελιού. Αποδεικνύει την πλήρη αποτελεσματικότητα του μελιού, μόνου η με αρωμέλια (μέλι με αιθέρια έλαια) σε δεκατέσσερις διαφορετικές πηγές βακτηρίων ανάμεσα στις πιο διαδεδομένες σε νοσοκομειακό περιβάλλον, περιλαμβανομένων και εκείνων που ανθίστανται στα χημικά αντιβοιοτικά.

Η τεχνική της εφαρμογής είναι πολύ απλή. Η πληγή καθαρίζεται προσεχτικά.Μετά ρίχνουν το μέλι, το απλώνουν και το σκεπάζουν με γάζα. Επενεργεί σε βάθος και η αποσμηκτική του δράση διαπιστώνεται με γυμνό οφθαλμό μέρα με τη μέρα:οι γάζες γίνονται όλο και πιο βρόμικες και η πληγή όλο και πιο καθαρή.Επιπλέον , τα αποτελέσματααυτής της "ήπιας ιατρικής" αποδεικνύονται πιο γρήγορα απο αυτά τυης χημικής ιατρικής!

Στην Κρεμόνα, Ιταλία, ένας άλλος γνωστός χειρούργος, ο Φράνκο Φεραμπόλι, εργάζεται στο τμήμα της τρυματολογίας, επι των ευεργετικών αποτελεσμάτων της πρόπολης. Εγχέοντάς τη απευθείας στις πυορροούσες πληγές σταφυλοκόκκων ή στρεπτοκόκκων, τις οποίες κανένα αντιβιοτικό δεν μπορούσε να καταπολεμήσει, έσωσε τα μέλη ατόμων που ως μόνη λύση είχαν τον ακρωτηριασμό ή απειλούνταν με σηψαιμία.

Οι πρακτικές αυτές κρατήθηκαν κρυφές γιατί, διαφορετικά, η ιατρική ιεραρχεία θα τον εμπόδιζε να ασκεί την ιατρική.



ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ,ΤΙ ΕΙΝΑΙ;

Υπάρχει η κλασική ιατρική και η εναλλακτική ιατρική.

Κάθε ιατρική έχει και τους τρόπους θεραπείας της.

Οι εναλλακτικές θεραπείες είναι ο τρόπος θεραπειών της εναλλακτικής ιατρικής.

Οι ποιό κοινές εναλλακτικές θεραπείες εκτός εκείνης της Μελισσοθεραπείας, είναι:


1.Βελονισμός

2. Ομοιοπαθητική

3. Βοτανοθεραπεία

4. Ayurveda

5 .Βιοθεραπεία

6. Reiki

7. Ιριδολογία

8. Ρεφλεξολογία

9. Ανθοϊάματα Bach

10. Ηλεκτροβελονισμός

Ολες αυτές οι θεραπείες μπορούν να συνεργαστούν άριστα με την μελισσοθεραπεία.

ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ, ΤΟ Α ΚΑΙ ΤΟ Ω ΤΗΣ ΜΕΛΙΣΣΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

Πρέπει να μάθουμε αν ο ασθενείς είναι αλλεργικός,όχι μόνο στα προιόντα της μέλισσας αλλά και στα παράγωγα ή έκδοχα τους.
ΟΛΙΣΤΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ

Η ολιστική ιατρική δεν είναι μία ξεχωριστή μέθοδος ιατρικής ή θεραπευτικής, όπως η oμοιοπαθητική ή ο βελονισμός, αλλά έχει μία διαφορετική φιλοσοφία στην προσέγγισης γιά την υγεία.

Στην ολιστική θεωρία υπάρχει το σώμα η ψυχή και το πνεύμα.

Ο ολιστικός ιατρός προσεγγίζει τον ασθενή ολοκληρωμένα, στοχεύοντας στην ίαση τόσο του σώματος, όσο της ψυχής και του πνεύματος. Τα συμπτώματα θεωρούνται η έκφραση της ασθενείας, και όχι η ασθένεια αυτή καθ’ αυτή. Τα συμπτώματα, φυσικά, αξιολογούνται και λαμβάνονται σημαντικά υπόψη, αλλά στόχος δεν είναι μόνον η απουσία τους, αλλά η υγεία. Στα πλαίσια της υγείας, η απουσία των συμπτωμάτων είναι σημαντική, αλλά όχι το μοναδικό πράγμα που πρέπει να απασχολεί τον ιατρό.

Ο ολιστικός ιατρός πρέπει να έχει κάνει σπουδές στην κλασσική ιατρική διότι είναι πολύ χρήσιμη και την αξιοποιεί στην καθημερινή του πράξη, με εργαστηριακές, απεικονιστικές και άλλες εξετάσεις, διαγνώσεις και σε μερικές περιπτώσεις ακόμα και με φάρμακα. Η κύρια διαφορά με τον κλασσικό οικογενειακό ιατρό είναι ότι προσπαθεί να αποφύγει ή να καθυστερήσει ή να περιορίσει την χρήση των χημικών φαρμάκων και θεωρεί την πρόληψη της ασθένειας σημαντικότερη της θεραπείας και δίνει μεγάλη σημασία σε αυτήν. Η ολιστική ιατρική κάνει χρήση όλων των δυνατών μορφών θεραπείας, τόσο με φυσικά μέσα (γυμναστική, συμβουλευτική, διατροφή κ.τ.λ.) όσο και με χρήση σκευασμάτων (συμπληρώματα διατροφής, βότανα, ομοιοπαθητικά φάρμακα). Τέλος, όταν ο ολιστικός ιατρός κρίνει αναγκαίο, θα κάνει ακόμα και χρήση χημικών φαρμάκων, αν και κάτι τέτοιο συνήθως περιορίζεται σημαντικά με τις υπόλοιπες θεραπευτικές παρεμβάσεις.

Επειδή η ολιστική ιατρική στοχεύει στη θεραπεία του ανθρώπου σε όλα τα επίπεδα της ύπαρξης, η θεραπΒΑεία συχνά περιέχει πολλές συμβουλές για τον σωστό τρόπο ζωής και μερικά σκευάσματα. Δεν χρησιμοποιούν όλοι οι ολιστικοί ιατροί τις ίδιες θεραπευτικέ μεθόδους. Αναλόγως τι έχει σπουδάσει ο καθένας και με ποιες θεραπευτικές μεθόδους νιώθει πιο εξοικιωμένος. Για παράδειγμα, μερικοί μπορεί να χρησιμοποιούν την oμοιοπαθητική, ενώ άλλοι όχι. Επίσης, μπορεί να διαφέρει σημαντικά η χρήση βιταμινών, βοτάνων και συμπληρωμάτων διατροφής, καθώς και ο βαθμός χρήσης τους
.

　

ΒΑΣΙΚΗ ΠΡΟΫΠΌΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΛΙΣΤΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ................ ΟΤΙ

ΔΕΝ ΤΡΩΜΕ ΚΡΕΑΣ


ΒΑΣΙΚΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΜΕΛΙΣΣΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ
Μελισσοθεραπεία σημαίνει πολλά πράγματα για την ανθρώπινη ύπαρξη. Έτσι, πολλά προβλήματα μπορούν να λυθούν στις διάφορες νοσηρές καταστάσεις. Τόσα πολλά πράγματα μπορούν να γίνουν για τη διατήρηση της υγείας. Με τον σωστό τρόπο της πρακτικής εξάσκησεις της μελισσοθεραπείας,από έμπυρους θεραπευτές, θα υπάρχουν εκατοντάδες άνθρωποι, που παράλληλα με την απλή γενική συμβατική ιατρική,θα δεχθούν βήμα προς βήμα, τον φυσικό τρόπο ζωής μέχρι να γίνουν δέκτες της μελισσοθεραπείας. Παρατηρώντας τους ασθενείς μέσα στο χρόνο, θα καταλάβουμε ότι η πολυπλοκότητα της ανθρώπινης ζωής είναι και μία πολύπλοκη θεραπευτική συμπεριφορά από την πλευρά του θεραπευτή.Δηλαδή,ΚΑΘΕ άτομο είναι ξεχωριστή περίπτωση,ΚΑΙ θέλει ξεχωριστή θεραπευτική αντιμετώπιση. Για να το καταλάβουμε καλά αυτό,πρέπει να ξέρουμε ότι κάθε πράγμα στη Γη μπορούμε να το δούμε από πολλές μεριές, και όχι μόνο από ένα μόνο μέρος. Ετσι είναι δυνατό να βρεθούν σε ένα ασθενή, τα υγειά σημεία, τα ασθενή σημεία, τα προβλήματά του και οι τρόποι για να του τα λύσουμε. Ως εκ τούτου να θεωρούμε τον εαυτό μας υποχρεωμένο να προσθέτουμε και να συνδυάζουμε όλο και περισσότερα εργαλεία για την προσέγγιση της θεραπείας.Τα εργαλεία αυτά μπορεί να είναι: Ομοιοπαθητική,φυτοθεραπεία,βελονισμός, Αγιουρβέδα,άρωματοθεραπεία, ψυχοθεραπεία, διατροφή και σωστός τρόπος ζωής, βιοθεραπεία και Reiki.
Ο αρχαίος έλληνας φιλόσοφος Θαλής ο Μιλήσιος (624-546 π.Χ.) υποστήριζε την άποψη, ότι τα υλικά σώματα αποτελούνται από το βασικό υλικό που είναι το νερό. Ο Αναξιμένης (585-525 π.Χ.) αντίθετα υποστήριζε ότι το βασικό υλικό είναι ο αέρας, και ότι τα άλλα δύο στοιχεία, το νερό και η γη αποτελούνται από συμπυκνωμένο αέρα. Ο Ηράκλειτος από την πλευρά του υποστήριζε ότι η φωτιά είναι το βασικό στοιχείο. Ο Εμπεδοκλής τελικά διατύπωσε την θεωρία, ότι και τα τέσσερα στοιχεία είναι βασικά, και ότι το κάθε στοιχείο έχει βασικές ιδιότητες, έτσι ώστε από την σύνθεση των τεσσάρων αυτών στοιχείων να σχηματίζονται όλα τα υπόλοιπα υλικά.

Αργότερα, ο θείος ΠΛΑΤΩΝ (περ. 428-347 π.Χ.) πρόσθεσε τον Αιθέρα και όρισε για κάθε στοιχείο ένα γεωμετρικό (πλατωνικό) σώμα:

το τετράεδρο για την φωτιά,

το εξάεδρο για την γη,

το οκτάεδρο για τον αέρα,

το δωδεκάεδρο για τον αιθέρα,

και το εικοσάεδρο για το νερό.

Ο Αριστοτέλης (384-322 π.Χ.) καθόρισε τις ιδιότητες των τεσσάρων στοιχείων (κρύο/ζέστη, ξηρό/υγρό) και έδωσε στον αιθέρα την υπόσταση του «πνεύματος» των υπόλοιπων τεσσάρων στοιχείων:

Ζεστό Κρύο

Ξηρό: φωτιά γη

Υγρό: αέρας νερό

Οι στωικοί εξέλιξαν την θεωρία αυτή περισσότερο και υποστήριξαν ότι το «πνεύμα» είναι μείγμα της φωτιάς και του αέρα. Γιαυτό και τα δύο αυτά στοιχεία θεωρήθηκαν «πνευματικά» ή «ενεργά», ενώ τα υπόλοιπα δύο στοιχεία, η γη και το νερό θεωρήθηκαν «αδρανή». Από κει και ύστερα η θεωρία αποδέχτηκε γενικώς, παρέμεινε όπως ήταν και επικράτησε για πολλούς αιώνες, μέχρι τον μεσαίωνα.

Με τις εκστρατείες του Μεγαλέξανδρου τα ελληνικά γράμματα εξαπλώθηκαν. Ο Πτολεμαίος, διάδοχος του Αλέξανδρου στην Αλεξάνδρεια, έκτισε έναν ναό γραμμάτων για τις μούσες, το «Μουσείο», ένα ίδρυμα που σήμερα θα το λέγανε Πανεπιστήμιο. Το Μουσείο αυτό, στο οποίο υπήρχε η περίφημη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, έγινε φημισμένο κέντρο μόρφωσης και γραμμάτων. Στον τόπο αυτό συνδυάστηκε η ελληνική φιλοσοφία με τις αιγυπτιακές γνώσεις περί της εφαρμογής της χημείας. Στην αρχαία Αίγυπτο η εφαρμογή της χημείας είχε καθαρά θρησκευτικό υπόβαθρο (π.χ. ταρίχευση των φαραώ), πράγμα που επηρέασε την ροή της θεωρίας των τεσσάρων στοιχείων. Αφενός η θεωρία αυτή πήρε ένα είδος θεολογικού χαρακτήρα, αφετέρου η θεωρία έγινε «εσωτερική», δηλαδή «μυστική» και άρχισε να γίνεται επίτηδες ακατανόητη για τους μη μυημένους.

Όταν οι Άραβες το 641 μ.Χ. κατέλαβαν την Αίγυπτο, θεσπίστηκαν την θεωρία των τεσσάρων στοιχείων και άρχισαν να την μελετούν με ενδιαφέρον. Τον τομέα αυτόν τον ονόμασαν «Αλ-Κιμία», δηλαδή «χημεία». Όταν οι Ευρωπαίοι με τις σταυροφορίες του 12ου και 13ου αιώνα ήρθαν σε επαφή με τους Άραβες, η αλχημεία μεταδόθηκε και στην Ευρώπη, όπου οι λεγόμενοι αλχημιστές την μελέτησαν και την επεξεργάστηκαν με ενδιαφέρον. Ο Παράκελσος τον 16ο αι. εξέφρασε την πεποίθηση, ότι τα τέσσερα στοιχεία έχουν σχέση με τα δαιμόνια, που τα διαχώρισε σε δαιμόνια της γης, του νερού, του αέρα και της φωτιάς. Επίσης η θεωρία των τεσσάρων στοιχείων θεσπίστηκε και από τους αστρολόγους, οι οποίοι κατέταξαν τα ζώδια σύμφωνα με τα τέσσερα στοιχεία.

ΑΡΑ γιά να είμαστε ζωντανοί,πρέπει να είμαστε ζεστοί. Ποιος μας δίνει τη θερμότητα; Είναι το στοιχείο της φωτιάς. Σε αμφότερα τα αρχαία φάρμακα, το στοιχείο της φωτιάς είναι το μόνο που φέρνει την ζεστασιά. Η Φωτιά είναι η διατήρηση της ζωής, όταν είναι στην κατάλληλη ποιότητα της και στην κατάλληλη ποσότητα. Αν δεν υπάρχει αυτή η ισορροπεία,τότε η φωτιά θα παράγει ασθένειες . Αν είναι χαμηλή από το κανονικό, η θερμότητα θα χαθεί. Εάν είναι μεγαλύτερη από ότι πρέπει, μπορεί να μας βλάψει.

Στο σώμα μας, οι ιδιότητες των στοιχείων της φωτιάς είναι σε ισορροπία όταν είμαστε σε κατάσταση υγείας. Όταν η ασθένεια είναι παρούσα, μπορούμε να βρούμε εκεί την διαταραχή της πυρκαγιάς. Μπορεί να είναι συνολικά λιγότερη ή περισσότερο, μπορεί να είναι τοπικά περισσότερο ή λιγότερο. Αν παρατηρήσουμε το πού και πώς είναι η ανισορροπία, θα μπορούσαμε να ισορροπήσει την εσωτερική φωτιά, χρησιμοποιώντας μία εξωτερική πυρκαγιά.

Το δηλητήριο της μέλισσας θεωρείται εργάζεται ως το στοιχείο της φωτιάς. Όποιος παρατηρεί ότι το τσίμπημα μέλισσας παράγει τοπικά τα σημάδια της πυρκαγιάς: ερυθρότητα, θερμότητα, οίδημα, πόνο. Στη συνέχεια εισέρχεται στο σώμα και εργάζεται μέσα. Το δηλητήριο της μέλισσας μπορεί να θεωρηθεί ως εξωτερική πυρκαγιά που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να ισορροπήσει την εσωτερική φωτιά.

Πρέπει να λάβουμε υπό την προσοχή μας ότι η φωτιά, μαζί με τη ζέστη, φέρνουν άλλα αποτελέσματα, όπως για παράδειγμα την ξηρασία. Επιπλέον, για το δηλητήριο της μέλισσας, είναι γνωστό ότι μεταξύ πολλών ιδιότητων, λειτουργεί και ως ένα σημαντικό ερέθισμα πυρκαγιάς στο σώμα Δίνει την ώθηση όταν εφαρμόζεται σωστά γιά την θεραπεία του οργανισμού.

Σε διάφορες μη φυσιολογικές συνθήκες οι ασθενείς παρουσιάζουν τρέμουλο. Μερικές φορές εμφανίζεται ο τρόμος, για σύντομο χρονικό διάστημα. Ο τρόμος θα μπορούσε να είναι για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, στο πλαίσιο μιας γνωστής ασθένειας, όπως η νόσος του Πάρκινσον. Άλλες φορές, ακόμη και για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, ο τρόμος δεν είναι μια ασθένεια, αλλά μόνο μία ιδιαίτερα την κατάσταση, που παρουσιάζεται μετά από ένα μεγάλο άγχος σε μιά δύσκολη περίοδο Στην περίπτωση αυτή, μπορεί να προηγείται μία αίσθηση του τρέμουλου στο εσωτερικό, χωρίς τίποτα το ορατό στο σώμα. Στο σώμα ο τρόμος θα μπορούσε να βρίσκεται σε ένα τμήμα ή σε ένα μέρος του ή σε ολόκληρο το σώμα.